35 Batalion 2 Pułku 25 Dywizji Piechoty zwanej potocznie jako „Tropic Lightning Divisions”, to wielce zasłużony oddział, który na swoją sławę zasłużył nie tylko w Wietnamie, ale w każdej wojnie w której uczestniczył. Teraz mamy okazję poznać działania drugiego plutonu kompanii C jak Charlie, [kompanii która swoją sławę zyskała w Wietnamie, gdzie jej żołnierze pozostawiali na zwłokach partyzantów Vietkongu, kartę as pik. Szybko się okazało, że Wietnamczycy są bardzo przesądni i wierzyli, że znalezienie owej karty przynosi nieszczęście.].

Dowódcą owego plutonu jest młody porucznik „SKI” – jak potocznie w amerykańskiej armii określa się osoby z polskim pochodzeniem. Porucznik jest klasycznym przypadkiem tzw. „mustanga” czyli żołnierza który zaczął swoją karierę w US Army od kontraktu na najniższe stanowisko, po czym dzięki swojej pracy oraz uporowi, związał swoją przyszłość ze służbą wojskową. W tym konkretnym przypadku cała uwagę skupimy na okresie służby którą porucznik SKI spędził podczas misji w Afganistanie w latach 2003-2004 w prowincjach Kandahar, Zabul oraz Uruzgan, gdzie podjęto wobec niego śledztwo proceduralne zgodne ze specjalną instrukcją prawną dla US Army, tzw. & 15/6. To właśnie dzięki niej możemy prześledzić i samemu ocenić działania zarówno porucznika Ski, jego podwładnych, jak i poznać inną, nieznaną przeciętnemu zjadaczowi chleba stronę amerykańskiej armii, gdzie nie wszyscy się kochają, gdzie dalej duże znaczenie ma kastowość, dotycząca nie tylko hierarchią stopni wojskowych, ale także uczelni jakiej się jest absolwentem. 

W trakcie lektury trudno będzie nie zauważyć, szczególnie dla czytelników obeznanych z wojskowością, że w gruncie rzeczy wszelkie oficjalne wojsko bez względu na narodowość działa według podobnych zasadach oraz procedur, a jej przedstawiciele większość czasu poświęcają na ochronie swego stołka. Dotyczy to szczególnie wszelkich wyższych szarż, bo im człowiek niżej jest w hierarchii, tym ma mniej do powiedzenia, a jego działanie jest bardzo często ograniczane do funkcji „nie myśleć, wykonać rozkaz i zameldować o wykonaniu”.
Trudno jednoznacznie określić, kto tak naprawdę jest głównym bohaterem książki:
- tytułowy bohater książki będący dowódca plutonu, porucznik S-ki,
- prowadzący śledztwo § 15/6 kapitan Fairly,
- czy ogólnie dzieje owego plutonu podczas misji w Afganistanie,
Książka, co warto zauważyć, została oparta na prawdziwych relacjach żołnierzy i oficerów uczestniczących w opisanych wydarzeniach

Chciałoby się powiedzieć, że oto mamy kolejną książkę o wojnie w Afganistanie, więc cóż w tym ciekawego. Zastanawiające są tylko polskie nazwiska autorów, bo do tej pory prym w tematyce wojny w Afganistanie wiodą autorzy amerykańscy, a co za tym idzie, ich treść jest hollywoodzka, przepojona dużą porcją amerykańskiego hurra patriotyzmu i jedynie słusznej prawdy. Tym razem będzie inaczej, co nam zapewniają obaj współautorzy. Jednym z nich jest protoplasta głównego bohatera, emerytowany major US Army Rafał Stachowski – znany części czytelników jako autor ciekawego blogu http://sladamikonkwistadorow.blog.onet.pl
Drugim z autorów jest autor cyklu Misjonarze z Dywanowa – o przygodach szer Leńczyka podczas misji w Iraku, oraz współautora kolejnej książki Afganistan. Relacja BORowika opisującej pół roczną służbę w ambasadzie w Kabulu.

Trzeba jeszcze wspomnieć, że autorzy udostępnią wszystkich spore archiwum fotograficzne, na specjalnej stronie www stworzonej dla wyżej opisanej książki  www.porucznikski.pl

 

ABY ZAMÓWIĆ KSIĄŻKĘ PROSZĘ WYSYŁAĆ ZAMÓWIENIA NA: This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.

PROSZĘ W ZAMÓWIENIU ZAZNACZYĆ DOPISEK: POLECONE Z JEDNOSTKI-WOJSKOWE.PL

 

JEST MOŻLIWOŚĆ OTRZYMANIA AUTOGRAFU AUTORA KSIĄŻKI! TRZEBA TO ZAZNACZYĆ W MAILU Z ZAMÓWIENIEM

 

Dane o książce:

 

W pierwszych dniach września 2015 roku na obiektach szkoleniowych 10 Brygady Kawalerii Pancernej (10BKPanc) odbyły się zawody użyteczno-bojowe zespołów OPBMR (obrona przed bronią masowego rażenia) kompanii na szczeblu brygady.

 

Do zawodów swoje zespoły wystawiły: batalion dowodzenia, 1 i 2 batalion czołgów, batalion zmechanizowany oraz dywizjon artylerii samobieżnej. Czarnymi końmi zawodów byli żołnierze dywizjonu artylerii samobieżnej, którzy już czterokrotnie wygrywali zawody brygadowe, a dwukrotnie byli najlepsi wśród zespołów Czarnej Dywizji, to jednak tylko zaostrzyło apetyty innych zespołów na zwycięstwo i rywalizacja była niezwykle zacięta.

 

W trakcie zmagań organizatorzy przewidzieli sześć konkurencji, a wśród nich między innymi nakładanie maski przeciwgazowej na czas, formatowanie komunikatów CBRN (CBRN – środki ochronne przeciwko zagrożeniom chemicznym, biologicznym, radiologicznym i jądrowym), przygotowanie zestawu odkażającego IZS do odkażania przy wykorzystaniu pompki samochodowej czy przygotowanie do pracy urządzeń pomiarowych, np. rentgenoradiometru lub PChR-54M (przyrządu do wykrywania skażeń chemicznych).

 

Jedną z trudniejszych konkurencji było pokonanie pieszo odcinka terenu skażonego o długości około 0,5 kilometra, w masce przeciwgazowej oraz odzieży ochronnej OP-1 w położeniu bojowym. Pomimo sprzyjającej, chłodnej aury samo nałożenie i właściwe dopięcie ciężkiej, gumowej „garderoby” wymagało od żołnierzy niemałego wysiłku. Nawet wprawieni biegacze, których niemało wśród świętoszowskich pancerniaków, byli po tej konkurencji wyczerpani. Mimo to wszyscy ukończyli bieg. Równie niełatwą konkurencją było udzielanie pierwszej pomocy rannemu w terenie skażonym. W pierwszej części konkurencji żołnierz musiał założyć rannemu koledze maskę przeciwgazową na czas. W drugiej – w pozycji leżącej ewakuować rannego, zaopatrzonego w broń i wyposażenie, z założoną maską przeciwgazową, w pozycji leżącej.

 

Ostatnią konkurencją było strzelanie na celność z karabinka w masce przeciwgazowej.

 

Każda z czynności, którą musieli wykonać żołnierze nie jest dla nich nowa i biorący udział w zawodach chemicy wykonują je szybko i poprawnie. Niemniej jednak w trakcie walki o jak najlepsze wyniki zdarzały się prawdziwe rekordy. W trakcie przygotowania zestawu odkażającego IZS do odkażania przy wykorzystaniu pompki samochodowej szer. Tomasz Kania z dywizjonu artylerii samobieżnej wykonał zadanie w rekordowym czasie – 55 sekund, inny w przeciągu 1,20 minuty, kiedy dopuszczalny czas w tej konkurencji to 8 minut. Świetne wyniki uzyskali żołnierze batalionu zmechanizowanego w trakcie strzelania na celność. Sierżant Zenon Mikołajczak oraz szeregowy Damian Koselarz uzyskali prawie maksymalną ilość punktów, tracąc jedynie dwa z nich. Starszy szeregowy Dariusz Tyszecki oraz starszy szeregowy Krzysztof Harendarz utracili 4 punkty.

 

W końcowej klasyfikacji I miejsce zajął zespół z baterii dowodzenia dywizjonu artylerii samobieżnej zdobywając 1149 punktów. II miejsce zajęli pancerniacy z 4 kompanii czołgów 1 batalionu czołgów (1040 punktów), natomiast na miejscu III z 1033 punktami uplasowali się żołnierze 2 kompanii zmechanizowanej batalionu zmechanizowanego.

 

Jednym z najpoważniejszych rywali zespołu dywizjonu artylerii samobieżnej, byli pancerniacy z 1 batalionu czołgów. – Zespół das był poważnym rywalem. Rywalizacja była bardzo ciężka. – powiedział kapral Artur Kloc – Na pewno nieźle poszło nam na strzelaniu. W sumie zajęliśmy drugie miejsce. Myślę, że w przyszłym roku pójdzie nam lepiej.

 

Zadowolenia nie kryli artylerzyści: - Jak co roku do zawodów przygotowywaliśmy się bardzo intensywnie. – powiedział starszy szeregowy Michał Kost. – Najlepiej poszło nam zakładanie maski MP-6 i zadania dla zespołu likwidacji skażeń – przygotowanie IZS. Żołnierz z naszego zespołu zrobił to najszybciej w brygadzie. Zajęło mu to 55 sekund. – powiedział z dumą kierownik zespołu das podporucznik Radosław Gruźlewski – Uważam, że nasz zespół jest gotowy do rozgrywek dywizyjnych.

 

- Jestem przekonany, że reprezentacja 10BKPanc z dywizjonu artylerii samobieżnej na zawodach użyteczno – bojowych zespołów OPBMR na szczeblu dywizji po raz kolejny potwierdzi swoją wiedzę i umiejętności. Zawody już 16 września 2015 roku. Uznanie należy się za to, że są to dla nich zadania nieetatowe. – powiedział starszy instruktor starszy chorąży Krzysztof Kaszuba.