56.Pułk Piechoty Wielkopolskiej
Pułk powstał w marcu 1919 pod nazwą 2.Pułk Piechoty Wielkopolskiej, dopiero od roku 1920 funkcjonował jako 56.Pułk Piechoty. Pułk brał udział w walkach w roku 1919, we wrześniu tego roku wyruszył na front litewsko-białoruski, gdzie zajął pozycje na południe od Bobrujska, jesienią 1920 pułk uczestniczył w natarciu grupy uderzeniowej generała Edwarda Rydza-Śmigłego. W grudniu 1920 pułk powrócił z frontu do Wielkopolski, po krótkim stacjonowaniu we Wrześni i Śremie został on na stałe dyslokowany do Krotoszyna. W okresie międzywojennym pułk wchodził w skład 25.Dywizji Piechoty. W okresie międzywojennym pułk uczestniczył w przewrocie majowym oraz kryzysie czechosłowackim. Już w marcu 1939 wobec zbliżającej się wojny z Niemcami pułk zmobilizował część rezerwistów. Pełną mobilizację alarmową przeprowadzono 23 sierpnia 1939. Do wojny pułk przystąpił zajmując pozycje bojowe na przedpolach Krotoszyna, po krótkich walkach z Niemcami pułk dostał rozkaz wycofać się na linię Prosny, a w następnych dniach w kierunku Łęczycy. Ważnym wydarzeniem w dziejach pułku był udział w Bitwie nad Bzurą, gdzie odnosił spore sukcesy ale także ofiary. W dniach 21-22 września 1939 pułk wycofał się do Warszawy gdzie skapitulował razem ze stolicą.
Dowódcy 56.pp:
- ppor. Antoni Nieborak (16.III.1919 – 01.V.1919)
- kpt. Zygmunt Łęgowski (01.V.1919 – 15.VII.1927)
- płk dypl. Zygmunt Dzwonkowski (15.VII.1927 – 14.II.1929)
- ppłk Marian Ocetkiewicz (14.II.1929 – 28.VI.1933)
- ppłk Wojciech Jan Tyczyński (28.VI.1933 – 1939)