7 Łużycka Dywizja Piechoty – JW 2812

 

                7 DP została sformowana pod koniec roku 1944, rozkazem Naczelnego Dowódcy WP nr 8 z 20 sierpnia 1944, następnie Dowódca 2 Armii WP wydał rozkaz nr 2 z 22 sierpnia 1944, którym nakazał sformować 7 Dywizję Piechoty w następującym składzie:

 

 - Dowództwo 7. Dywizji Piechoty

 - 19. Pułk Piechoty

 - 20. Pułk Piechoty

 - 21. Pułk Piechoty

 - 38. Pułk Artylerii

 - samodzielny szkolny batalion piechoty

 - 10. samodzielny dywizjon artylerii samochodowej

 - 7. samodzielna kompania zwiadowcza

 - 18. samodzielny batalion saperów

 - 14. samodzielna kompania łączności

 - 13. samodzielna kompania obrony chemicznej

 - 12. samodzielna kompania transportu samochodowego

 - 9. Piekarnia Polowa

 - 11. samodzielny batalion sanitarny

 - 13. Szpital Weterynaryjny

 - pluton Dowodzenia Artylerii

 - Ruchome Warsztaty Mundurowe

 - 3062. Poczta Polowa

 - 1881. Bank Polowy

 

Początkowo dywizję rozlokowano w Lublinie, jednak już we wrześniu 1944 przedyslokowano dywizję do miejscowości Krasnystaw  oraz miejscowości przylegających. W połowie września 1944 dowódca 2. Armii WP przemianował numery pułków piechoty i tak, 19. Pułk Piechoty przemianowano na 31. Pułk Piechoty, 20. Pułk Piechoty na 33. Pułk Piechoty oraz 21. Pułk Piechoty na 35. Pułk Piechoty.  W październiku dywizję czekało kolejne przerzucenie, tym razem w rejon miejscowości Radzyń. 16 października 1944 rozformowano 31. Pułk Piechoty w związku z masową dezercją jego żołnierzy, na miejsce tego pułku sformowano 3. Pułk Piechoty. Pod koniec października w miejscowości Borki żołnierze dywizji złożyli uroczystą przysięgę wojskową. W grudniu 3. Pułk Piechoty przemianowano na 37. Pułk Piechoty. W styczniu 1945 dywizję przegrupowano w rejon Kutna. Pod koniec lutego 1945 z rejonu Kutna 7. DP ruszyła na front idąc w kierunku Wrocławia, następnie brała udział w walkach nad Nysą Łużycką, w maju 1945 dywizja została zawrócona do kraju gdzie na odcinku nad Odrą od Nowej Soli do Pogalewa Wielkiego pełniła służbę ochronną. W czasie pełnienia służby ochronnej Dowództwo 7. DP stacjonowało we Wschowie,  a jej pododdziały w okolicach tej miejscowości. Jednak niedługo potem 7. DP skierowana została do miejscowości Lubań i okolic. W sierpniu rozformowano Pocztę Polową oraz Bank Polowy. We wrześniu 1945 roku dywizja została podporządkowana Dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego. Pod koniec września ze względu na przejście na etaty pokojowe rozformowano 10. samodzielny dywizjon artylerii samochodowej. Pod koniec października 1945 dywizja przekazała ochronę granicy jednostkom WOP.

 

Rozkazem Naczelnego Dowódcy WP nr 0305/Org z 10 listopada 1945, przeniesiono 7. DP na etaty pokojowe, i tak po wykonaniu tego rozkazu pod koniec 1945 skład dywizji był następujący:

 

 - Dowództwo 7. Dywizji Piechoty – Lubań

 - 33. Pułk Piechoty – Lubań

 - 35. Pułk Piechoty – Zgorzelec-Ujazd

 - 37. Pułk Piechoty – Lubań

 - 38. Pułk Artylerii – Lubań

 - 10. samodzielny dywizjon artylerii zmotoryzowanej dział 76 mm

 - 24. samodzielny batalion łączności

 - 18. samodzielny batalion saperów

 - samodzielny pluton samochodowy Dowództwa 7. DP

 - samodzielny pluton strzelecki Oddziału Informacji

 - Oddział Informacji 7. DP

 

Pozostałe jednostki które były na etacie wojennym dywizji nakazano rozformować.

 

W grudniu 1945 przeniesiono tymczasowo 38. Pułk Artylerii do miejscowości Oława. Niedługo potem przesunięto dywizję bardziej na wschód w rejon Górnego Śląska i przeformowano ją na nowe etaty 2/40 – 2/46, cały proces reorganizacji zakończono do 31 marca 1946. Skład 7. DP po przeformowaniu na nowe etaty w 1946 roku (podane są adresy JW, które nadano jednostki WP rozkazem Naczelnego Dowódcy WP nr 053/Org z 30 marca 1946) :

 

 - Dowództwo 7. Dywizji Piechoty – JW 2812 Bytom

 - 33. Pułk Piechoty – JW 2867 Nysa

 - 35. Pułk Piechoty – JW 1768 Tarnowskie Góry

 - 37. Pułk Piechoty – JW 2235 Chorzów

 - 38. Pułk Artylerii Lekkiej – JW 2941 Koźle (na bazie 38. pa)

 - 10. dywizjon artylerii przeciwpancernej – JW 2975 (na bazie 10. dazmot)

 - 27. kompania łączności (na bazie 24. bł)

 - 18. batalion saperów – JW 1873 Bytom

 - pluton ochrony Wydziału Informacji

 - Wydział Informacji 7. DP – JW 4042

 

W 1947 nadano nazwę wyróżniającą „Nyski” 33. Pułkowi Piechoty.

W 1949 7. DP została przekazana z Okręgu Wojskowego nr IV do Okręgu Wojskowego nr V. W styczniu 1950 7. DP przeniesiona została na etat Terytorialnej Dywizji Piechoty, który miała osiągnąć do 1 kwietnia 1950.

 

 - Dowództwo 7. Łużyckiej Terytorialnej Dywizji Piechoty – JW 2812 Bytom

 - 33. Nyski Pułk Piechoty TDP – JW 2867 Nysa

 - 35. Pułk Piechoty TDP – JW 1768 Tarnowskie Góry

 - 37. Pułk Piechoty TDP – JW 2235 Chorzów

 - 38. Pułk Artylerii Lekkiej TDP – JW 2941 Koźle

 - 10. dywizjon artylerii przeciwpancernej TDP – JW 2975 Nysa

 - 18. batalion saperów TDP – JW 1873 Nysa

 - 48. batalion łączności TDP – JW 1975 Bytom (na bazie 27. kł)

 - 18. kompania zwiadu TDP – Bytom

 - 21. kompania obrony przeciwchemicznej TDP – Bytom

 - 4. bateria artylerii przeciwlotniczej TDP – Koźle

 - 45. kompania samochodowo-transportowa TDP – Bytom

 - 21. batalion sanitarny TDP – JW 2281 Bytom

 - pluton dowodzenia Dowódcy Artylerii TDP

 - Poczta Polowa TDP

 - Dywizyjny Szpital Weterynaryjny nr 1 TDP

 - Warsztat Mundurowo-Taborowy TDP

 - 2. Piekarnia Polowa TDP

 - Kasa Polowa TDP

 

Niedługo potem bo do dnia 1 grudnia 1951 rozformowano 21. batalion sanitarny TDP. Tym samym rozkazem MON nr 0046/Org z 17 maja 1951 przeformowano dywizję na nowy etat oraz przekazano ją do 11. Korpusu Piechoty, w tym czasie także pododdziały dywizji zmieniły swoje miejsca dyslokacji. I tak pod koniec roku 1951 skład dywizji był następujący:

 

 - Dowództwo 7. Łużyckiej Dywizji Piechoty  - JW 2812 Gliwice

 - 33. Nyski Pułk Piechoty – JW 2867 Nysa

 - 35. Pułk Piechoty – JW 1768 Nysa

 - 37. Pułk Piechoty – JW 2235 Gliwice

 - 38. Pułk Artylerii Lekkiej – JW 2941 Koźle

 - 10. dywizjon artylerii przeciwpancernej – JW 2975 Koźle

 - 34. dywizjon artylerii przeciwlotniczej – JW 2021 Gliwice (na bazie 4. baplot)

 - 48. batalion łączności – JW 1975 Gliwice

 - 18. batalion saperów – JW 1873 Nysa

 - 21. kompania obrony przeciwchemicznej – Gliwice

 - pluton zwiadu – Gliwice (na bazie 18. kzw)

 - pluton samochodowy – Gliwice (na bazie 45. kst)

 

W 1952 roku pułki piechoty otrzymały nowe etaty. Następnie do 1 grudnia 1953 Dowódca Okręgu Wojskowego nr V przekazał 7. DP Dowódcy Okręgu Wojskowego nr IV. W roku 1955 jednostki dywizji w tym jej Dowództwo zostały przeniesione z Gliwic do Nysy, odtąd prawie cały skład dywizji znajdował się w Nysie. W 1955 nastąpiła też zmiana organizacyjna w dywizji, z jej składu 37. Pułk Piechoty został przekazany do 2. Dywizji Piechoty, a w zamian z 29. DP przybył 91. Pułk Piechoty – JW 2416 Głubczyce.

W roku 1956 rozformowano 35. Pułk Piechoty, 91. Pułk Piechoty oraz 34. dywizjon artylerii przeciwlotniczej, w zamian do składu dywizji weszły jednostki 6. Pułk Piechoty, 36. Pułk Piechoty oraz 24. dywizjon artylerii przeciwlotniczej ze składu 2. Dywizji Piechoty.

 

Rozkazem MON nr 0026/Org z 4 września 1956 postanowiono rozformować 7. Dywizję Piechoty, na bazie jej pododdziałów sformowano 2. Dywizję Zmechanizowaną.

 

Podporządkowania 7. DP:

- 2. Armia WP ( 1944 – IX.1945 )

- Okręg Wojskowy nr IV ( IX.1945 – 1949 )

- Okręg Wojskowy nr V ( 1949 – 1951 )

- Okręg Wojskowy nr V – 11. Korpus Piechoty ( 1951 – 1.XII.1953 )

- Okręg Wojskowy nr IV ( 1.XII.1953 – XII.1956 )

 

Poczet dowódców 7. DP:

- płk Tadeusz Piotrowski ( 25.VIII.1944 – 13.IX.1944 )

- płk Józef Melder ( 13.IX.1944 – 13.X.1944 )

- płk Mikołaj Prus-Więckowski ( 14.X.1944 – 1.VI.1945 )

- płk Paweł Jaroszenko ( 1.VI.1945 – 1.IV.1946 )

- gen. bryg. Włodzimierz Kierp ( 1.IV.1946 – 15.VII.1946 )

- płk Stefan Szlaszewski ( 15.VII.1946 – 1.II.1947 )

- płk Jan Kobylański ( 1.II.1947 – 30.VI.1948 )

- gen. bryg. Marian Turkowski ( 1948 – 10.IX.1948 )

- ppłk Piotr Grabowski ( 1948 – 1950 )

- ppłk Jan Szamotulski ( ? - ? )

- płk Zbigniew Ohanowicz ( ? – 1956 )

 

 

 

Please publish modules in offcanvas position.