Uncategorised

83 dywizjon dowodzenia

83. Dywizjon Dowodzenia Obrony Powietrznej - JW 1560 (1988 - 2011)

RYS HISTORYCZNY

Historycznie 83. Dywizjon Dowodzenia został sformowany w składzie 9. Dywizji Artylerii OPK w 1962 roku, w tamtym okresie funkcjonowania dywizjon nie był jednostką samodzielną i wchodził strukturalnie w skład Dowództwa Dywizji. Do głównych zadań jednostki należało zabezpieczenie działania stanowiska dowodzenia 9. DA OPK oraz zapewnienie łączności z podległymi dywizji jednostkami rakietowymi. Jednostka została usamodzielniona w 1988 roku zarządzeniem Dowódcy Wojsk OPK nr 034/Org. z 6 czerwca 1988 r. podczas przechodzenia 3. Dywizji Artylerii OPK na etat 3. Brygady OPK, jednostka otrzymała nowy etat, własny numer JW, struktura dywizjonu była inna niż obecnie. Od roku 2001 jednostka była Oddziałem Gospodarczym Dowództwa 3. BROP i jej zadaniem było zapewnienie zaopatrzenia i logistyki Dowództwa 3. BROP. Dywizjon miał również za zadanie zabezpieczać rozwinięcie stanowiska dowodzenia brygady. W związku ze zmianami w strukturach Sił Powietrznych, decyzją MON nr Z-5/Org./P1 z dnia 28 stycznia 2011 roku oraz wykonawczym rozkazem Dowódcy Sił Powietrznych nr PF-95 z dnia 31 marca 2011 roku zadecydowano o rozformowaniu jednostki w terminie do dnia 31 grudnia 2011 roku. Jej siły i środki posłuzyły za formowanie nowego 38. Dywizjonu Zabezpieczenia OP. Miejscem postoju 83. ddow była Warszawa.

TRADYCJE, PATRON i ŚWIĘTA

STRUKTURA

- dowództwo 83.ddow OP

- sztab

- pion szkolenia

- logistyka

- pion głównego księgowego

- pion ochrony informacji niejawnych

- sekcja zamówień publicznych

- sekcja inwentaryzacji

- sekcja wychowawcza

- ambulatorium z Izbą Chorych

- bateria dowodzenia

- pluton przeciwlotniczy

- kompania zabezpieczenia

- kompania remontowa

- Wojskowa Straż Pożarna

POCZET DOWÓDCÓW

- ppłk Zbigniew Maguza (1962 – 1975)

- ppłk Jerzy Merecz (1975 – 1978)

- ppłk Stanisław Czyż (1978 – 1981)

- kpt. Witold Skrzypczak (1981 – 1982)

- ppłk Ireneusz Olbromski (1982 – 1989)

- ppłk Jan Wolski (1989 – 1998)

- ppłk Kazimierz Kraska (1998 – 2000)

- ppłk Roman Reks (2000 – 2001)

- ppłk Krzysztof Koper (2001 – 2005)

- ppłk Mirosław Wiktorowski (2005 – 31.XII.2011)

PODPORZĄDKOWANIE

9. Dywizja Artylerii OPK (1962 – 1967)

3. Łużycka Dywizja Artylerii OPK (1967 – 1988)

3. Łużycka Brygada OPK (1988 – 1991)

3. Warszawska Brygada Rakietowa Obrony Powietrznej (1991 – 31.XII.2011)

© Copyright by www.jednostki-wojskowe.pl Wszystkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie i publikowanie w całości oraz w części bez zgody autora zabronione. Wszystkie teksty, artykuły, fotografie, oraz pozostałe materiały zamieszczone na stronie www.jednostki-wojskowe.pl objęte są prawami autorskimi.

22.Wojskowy Ośrodek Kartograficzny

22.Wojskowy Ośrodek Kartograficzny

RYS HISTORYCZNY

22 Wojskowy Ośrodek Kartograficzny pod swoją obecną nazwą istnieje od 2004 roku kontynuując historię i tradycje 22 Wojskowego Ośrodka Topograficzno-Kartograficznego, przeformowanie to nastąpiło rozkazem Szefa Generalnego Zarządu Rozpoznania Wojskowego nr Pf-1/P2 z 22 stycznia 2003. Obecnie głównymi zadaniami ośrodka są, prace z zakresu kartografii, reprodukcji poligraficznej wydawnictw geograficznych oraz gromadzenie i utrzymywanie zapasów wydawnictw topograficznych. Ośrodek dysponuje sprzętem pozwalającym przeprowadzić cały proces produkcji map, od ich opracowania aż do wydruku. 22.WOK zabezpiecza również materiałami geograficznymi polskie wojska biorące udział w misjach poza granicami kraju. Ośrodek świadczy również niektóre usługi na rzecz środowiska cywilnego.

TRADYCJE, PATRON i ŚWIĘTA

DECYZJA Nr 94/MON MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 11 kwietnia 2005 r. w sprawie ustanowienia dorocznego Święta 22 Wojskowego Ośrodka Kartograficznego w Ostrowi Mazowieckiej

Na podstawie § 2 zarządzenia Nr 52/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 20 listopada 1995 r. w sprawie ustanowienia świąt wojskowych oraz sposobu ich obchodzenia w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. Rozk. MON, poz.197 oraz Dz. Urz. MON z 2005 r. Nr 2, poz. 2) — dla upamiętnienia Święta 22 Wojskowego Ośrodka Topograficzno-Kartograficznego i podkreślenia ciągłości tradycji służby geograficznej Wojska Polskiego na terenie garnizonu Ostrów Mazowiecka — ustala się, co następuje:

1. Ustanawia się doroczne Święto 22 Wojskowego Ośrodka Kartograficznego — w dniu 15 listopada.
2. Traci moc decyzja Nr 178/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 3 listopada 1995 r. w sprawie ustanowienia dorocznego Święta 22 Wojskowego Ośrodka Topograficzno-Kartograficznego w Ostrowi Mazowieckiej (nieogł.).

DECYZJA Nr 240/MON/PSSS MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 3 sierpnia 2005 r. w sprawie wprowadzenia odznaki pamiątkowej 22 Wojskowego Ośrodka Kartograficznego w Komorowie

Na podstawie § 4 ust.1 i 2 zarządzenia Nr 28/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 21 maja 1996 r. w sprawie odznak pamiątkowych i odznak absolwentów oraz oznak dla celów rozpoznawczych w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. Rozk. MON poz.178 oraz z 1998 r. poz. 64), w związku z § 3 pkt 4 lit. p zarządzenia Nr 2/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 23 stycznia 2004 r. w sprawie rozszerzenia zakresu czynności osób zajmujących kierownicze stanowiska Ministerstwa Obrony Narodowej (Dz. Urz. MON Nr 1, poz. 2 , Nr 11, poz. 113 oraz z 2005 r. Nr 4, poz. 19) — po zasięgnięciu opinii Komisji Historycznej do spraw Symboliki Wojskowej — ustala się, co następuje:

1. Wprowadza się odznakę pamiątkową, zwaną dalej „odznaką” , 22 Wojskowego Ośrodka Kartograficznego w Komorowie.

STRUKTURA

- dowództwo 22.WOK

- Wydział Kartograficzny

- Sekcja Opracowań Kartograficznych

- Sekcja Zabezpieczenia i Kontroli

- Sekcja Redakcji i Analiz

- Wydział Reprodukcji

- Dział Reprodukcji

- Dział Druku

- Dział Poligraficzno-Kartograficzny

- Dział Kontroli Technicznej

- Dział Zaopatrzenia Topograficznego

- Logistyka

- Sekcja Techniczna

- Sekcja Materiałowa

- kompania ochrony

- pluton zabezpieczenia

- Pion Głównego Księgowego

- Pion Ochrony Informacji Niejawnych

- Sekcja Organizacyjno-Szkoleniowa

- Sekcja Personalno-Wychowawcza

- Ambulatorium z Izbą Chorych

- Składnica Map

- Sekcja Badań i Pomiarów GPS

POCZET DOWÓDCÓW

- płk Ryszard Kołacz (2004 – 28.VII.2016) poprzednio dowódca 22.WOTK

- cz. p.o. ppłk Mirosław Haba (28.VII.2016 - ?)

- cz. p.o. ppłk Tomasz Baranowski (? - 1.VII.2019)

- płk Jan Gliński (1.VII.2019 - 21.V.2020)

- płk Leszek Iwaniec (21.V.2020 - obecnie)

PODPORZĄDKOWANIE

Generalny Zarząd Rozpoznania Wojskowego – P2 Sztabu Generalnego WP (2004 – 31.XII.2006)

Zarząd Analiz Wywiadowczych i Rozpoznawczych – P2 Sztabu Generalnego WP (1.VII.2007 – 10.V.2012)

Szefostwo Geografii Wojskowej (10.V.2012 - obecnie)

DANE ADRESOWE

22. Wojskowy Oddział Topograficzny

ul. Bociańskiego 1

Komorowo

07-310 Ostrów Mazowiecka

8 Drezdeńska Dywizja Piechoty

8. Drezdeńska Dywizja Piechoty – JW 2824 (1944 - 1949)

8. Drezdeńska Zmotoryzowana Dywizja Piechoty - JW 2824 (1949 - 1950)

Historia Dowództwa 8.DP została sformowana rozkazem Naczelnego Dowódcy WP nr 8 z 20 sierpnia 1944 roku. Dywizja była formowana w ramach 2.Armii WP w rejonie Siedlec, rozkazem Dowódcy 2.Armii WP nr 2 z 22 sierpnia 1944 roku przystąpiono do formowania dywizji w następującym składzie:

- Dowództwo 8.Dywizji Piechoty – Siedlce

- 22.Pułk Piechoty – Siedlce

- 23.Pułk Piechoty – Sosenki

- 24.Pułk Piechoty – Klimonty

- 37.Pułk Artylerii Lekkiej – Pruszyn

- samodzielny szkolny batalion piechoty – Siedlce

- 11.samodzielny dywizjon artylerii samochodowej – Pruszyn

- 8.samodzielna kompania zwiadowcza – Głuchów

- 19.samodzielny batalion saperów – Sosenki

- 13.samodzielna kompania łączności – Mordy

- 12.samodzielna kompania obrony chemicznej – Głuchów

- 14.samodzielna kompania transportu samochodowego – Mordy

- 15.Piekarnia Polowa – Mordy

- 10.samodzielny batalion sanitarny – Wojnów

- 8.Szpital Weterynaryjny – Głuchówek

- pluton Dowództwa Artylerii 8.DP

- Ruchome Warsztaty Mundurowe

- 3063.Poczta Polowa

- 1882.Bank Polowy

We wrześniu 1944 zmieniono numerację pułków piechoty następująco: 22.pp na 36.pp, 23.pp na 34.pp, 24.pp na 32.pp.

W październiku 1944 pododdziały dywizji złożyły przysięgę wojskową i kontynuowały formowanie oraz szkolenie, w styczniu 1945 roku dywizję skierowano do pełnienia służby garnizonowej w Warszawie, została tu praktycznie do końca lutego po czym skierowano ją w rejon ześrodkowania w m. Dobiegniew. Następnie w drugiej połowie marca dywizję przerzucono w rejon Trzebnicy i następnie w kierunku Nysy Łużyckiej, w połowie kwietnia 8.DP nawiązała pierwszy kontakt z nieprzyjacielem podczas forsowania Nysy Łużyckiej. Oddziały dywizji brały także udział w bitwie Budziszyńskiej, a po niej dywizję skierowano do operacji praskiej, 12 maja 1945 roku dywizja rozpoczęła powrót do kraju gdzie przybyła 18 maja 1945 roku ześrodkowując się w okolicy Legnicy. Następnie oddziały dywizji skierowano do pełnienia służby ochronnej na granicy na odcinku Słubice – Nowa Sól. Od 1 lipca 1945 roku dywizję podporządkowano Dowódcy 1.Armii WP oraz przesunięto w rejon Krosna i Sanoka gdzie miała ona wspomóc służbę ochronną granicy. Rozkazem NDWP nr 180 z 19 sierpnia 1945 roku dywizji nadano nazwę wyróżniającą „Drezdeńska”. Pod koniec sierpnia 1945 rozformowano Kasę Polową oraz Pocztę Polową, co wiązało się z procesem przechodzenia dywizji na etat pokojowy. We wrześniu 1945 r. podporządkowano 8.DP Dowódcy Krakowskiego Okręgu Wojskowego. W listopadzie 1945 r. 8.DP przekazała slużbę graniczną oddziałom WOP, a jej jednostki brały udział w walce z ukraińskim podziemiem, wobec czego strukturę wojenną zachowano dłużej niż w innych dywizjach piechoty.

W roku 1946 doszło do ważnych z punktu organizacyjnego zmian, przeformowano dywizję na nowy etat (już pokojowy), który zakładał przeformowanie niektórych jednostek dywizji oraz nadano jednostkom czterocyfrowe numery jednostek wojskowych (JW). Przeformowanie nastąpiło wskutek rozkazu NDWP nr 046/Org. z 27 lutego 1946 r., a numery JW nadano rozkazem NDWP nr 053/Org. z 30 marca 1946 r., skład dywizji po wykonaniu tych rozkazów był następujący:

- Dowództwo 8.Dywizji Piechoty – JW 2824 Krosno

- 32.Pułk Piechoty – JW 1746 Brzozów

- 34.Pułk Piechoty – JW 2873 Sanok

- 36.Pułk Piechoty – JW 1784 Lesko

- 37.Pułk Artylerii Lekkiej – JW 2945 Sanok

- 11.dywizjon artylerii przeciwpancernej – JW 2982 Sanok (sformowany na bazie 11.sdazmot)

- 28.kompania łączności – Krosno (sformowana na bazie 13.kł)

- 19.batalion saperów – JW 1887 Niegłowice

- pluton ochrony Oddziału Informacji

- Wydział Informacji 8.DP – JW 4058

Pozostałe jednostki etatu wojennego rozformowano z dniem 31 marca 1946.

W maju 1946 dodatkowo sformowano pluton samochodów pancernych w składzie 8.DP. Latem 1946 nastąpiły zmiany dyslokacyjne w dywizji, i tak do Sanoka przebazowano Dowództwo 8.DP, 28.kompanię łączności, 32.Pułk Piechoty, czasowo do Baligrodu dyslokowano 34.Pułk Piechoty który później przeniesiono do m. Lesko.

Pod koniec 1946 roku przyszła kolejna decyzja o zmianie dyslokacji 8.DP, dywizję przesunięto do Polski środkowej przekazując ją w podporządkowanie Dowódcy Okręgu Wojskowego nr III „Poznań”. Po dyslokacji skład 8.DP był następujący:

- Dowództwo 8.Dywizji Piechoty – JW 2824 Łódź

- 32.Pułk Piechoty – JW 1746 Skierniewice

- 34.Pułk Piechoty – JW 2873 Łódź

- 36.Pułk Piechoty – JW 1784 Łowicz

- 37.Pułk Artylerii Lekkiej – JW 2945 Skierniewice

- 11.dywizjon artylerii przeciwpancernej – JW 2982 Kutno

- 28.kompania łączności – Łódź

- 19.batalion saperów – JW 1887 Kutno

- pluton ochrony Oddziału Informacji

- Wydział Informacji 8.DP – JW 4058

W czasie tym 36.pp był czasowo w podporządkowaniu Dowódcy 9.Dywizji Piechoty, pod koniec roku 1946 i na początku 1947 nastąpiły również zmiany etatowe pułkach piechoty oraz pułku artylerii lekkiej. W 1947 roku przeniesiono również jednostki stacjonujące dotychczas w Kutnie do Gałkówka. W lutym 1948 r. rozformowano pluton samochodów pancernych. W drugiej połowie 1948 roku zmieniono etat 8.DP.

W związku z reorganizację Okręgów Wojskowych w terminie do 30 kwietnia 1949 r. 8.DP została przekazana w podporządkowanie Dowódcy Okręgu Wojskowego nr IV. Rozkazem MON nr 0046/Org. z 30 marca 1949 r. ze składu dywizji wyszły 36.Pułk Piechoty, 37.Pułk Artylerii Lekkiej oraz 11.dywizjon artylerii przeciwpancernej, jednostki te zostały przekazane do 2.Dywizji Piechoty. W zamian Dowódca 8.DP otrzymał z 16.Dywizji Piechoty – 20.dywizjon artylerii przeciwpancernej – JW 2796 Wejherowo oraz z 12.Dywizji Piechoty – 39.Pułk Piechoty – JW 3572 Trzebiatów, 34.Pułk Artylerii Lekkiej – JW 2527 Kołobrzeg, 15.dywizjon artylerii przeciwpancernej – JW 2551 Kołobrzeg. Podjęto także decyzję o przebazowaniu dywizji na pomorze.

Rozkazem MON nr 0055/Org. z 30 marca 1949 r. przeformowano 8.Dywizję Piechoty na 8.Zmotoryzowaną Dywizję Piechoty, po wykonaniu tego rozkazu skład i dyslokacja 8.ZmotDP był następujący:

- Dowództwo 8.Zmotoryzowanej Dywizji Piechoty – JW 2824 Koszalin

- 39.Zmotoryzowany Pułk Piechoty – JW 3572 Trzebiatów

- 32.Zmotoryzowany Pułk Piechoty – JW 1746 Rogowo

- 34.Zmotoryzowany Pułk Piechoty – JW 2873 Słupsk

- 9.Pułk Czołgów – JW 2314 Słupsk (sformowany z 9.pcz i 28.papanc)

- 34.Pułk Artylerii Lekkiej – JW 2527 Kołobrzeg

- 15.Pułk Moździerzy – JW 4888 Kołobrzeg (nowo sformowany)

- 91.Pułk Artylerii Przeciwpancernej – JW 2796 Kołobrzeg (sformowany z 20.dappanc i 15.dappanc)

- 12.dywizjon artylerii przeciwlotniczej – JW 4400 Koszalin (nowo sformowany)

- 5.batalion rozpoznawczy – JW 4975 Koszalin (nowo sformowany)

- 28.batalion łączności – JW 3897 Koszalin (sformowany z 28.kł)

- 19.batalion saperów – JW 1887 Uniesty

- 41.kompania samochodowa – Koszalin (nowo sformowana)

- Ruchomy Warsztat Naprawy Czołgów nr 1 – JW 4004 Koszalin (nowo sformowany)

- Ruchomy Warsztat Naprawy Sprzętu Artyleryjskiego nr 2 – JW 5200 Koszalin (nowo sformowany)

- Ruchomy Warsztat Naprawy Samochodów nr 3 – JW 2117 Koszalin (nowo sformowany)

Istnienie 8.Zmotoryzowanej Dywizji Piechoty było krótkiej, gdyż już rok później rozkazem MON nr 0054/Org. z 12 czerwca 1950 roku padł rozkaz o jej przeformowaniu na 8.Dywizję Zmechanizowaną. Można powiedzieć że to był koniec dywizji jako dywizji piechoty.

Dowódcy 8.DP i 8.ZmotDP:

- ppłk Robert Satanowski (20.VII.1944-28.VIII.1944)

- płk Wacław Gulida (28.VIII.1944-3.IX.1944)

- płk Iwan Janczura (4.IX.1944-6.XI.1944)

- płk Józef Grażewicz (6.XI.1944-IV.1946)

- płk Stanisław Habowski (IV.1946-X.1947)

- płk Józef Batkiewicz (X.1947-IV.1949)

- płk Aleksander Wygnański (IV.1949-X.1950)

10 Sudecka Dywizja Piechoty

10 Sudecka Dywizja Piechoty – JW 2843 (1944 - 1949)

Historia Dowództwa 10.DP rozpoczęła się w roku 1944, kiedy to w Rzeszowie rozkazem Naczelnego Dowódcy WP nr 023/Org. z 6 października 1944 roku powstała 10 Dywizja Piechoty jako jednostka 3 Armii Wojska Polskiego. Od 15 listopada 1944 pozostawała w odwodzie Naczelnego Dowódcy, a od 27 lutego 1945 roku weszła w skład 2 Armii Wojska Polskiego.

Skład 10.DP po sformowaniu był następujący:

- Dowództwo 10.Dywizji Piechoty – Rzeszów

- 25.Pułk Piechoty – Rzeszów

- 27.Pułk Piechoty – Słocina k.Rzeszowa

- 29.Pułk Piechoty – Rzeszów

- 39.Pułk Artylerii Lekkiej – Rzeszów

- samodzielny bataiion szkolny piechoty – Rzeszów

- 13.samodzielny dywizjon artylerii samochodowej – Rzeszów

- 10.samodzielna kompania zwiadowcza – Rzeszów

- 21.samodzielny batalion saperów – Rzeszów

- 19.samodzielna kompania łączności – Rzeszów

- 9.samodzielna kompania obrony chemicznej – Rzeszów

- 15.samodzielna kompania transportu samochodowego – Rzeszów

- 11.Piekarnia Polowa – Rzeszów

- 12.samodzielny batalion sanitarny – Rzeszów

- 10.Szpital Weterynaryjny – Rzeszów

- pluton Dowódcy Artylerii 10.DP – Rzeszów

- Ruchome Warsztaty Mundurowe 10.DP – Rzeszów

- 3065.Poczta Polowa – Rzeszów

- 1886.Kasa Banku Polowego – Rzeszów

W styczniu 1945 roku dywizję przesunięto do Krakowa gdzie pełniła służbę garnizonową, następnie w lutym przesunięto jednostki 10.DP dalej na zachód – na tereny Górnego Śląska. Rozkazem NDWP nr 39/Org. z 28 lutego 1945 przeformowano 13.sdas w 13.samodzielny dywizjon artylerii przeciwpancernej. W marcu 1945 roku 10.DP została skierowana na front. Pod koniec marca 1945 jednostki dywizji przebazowano w okolice Wrocławia, aby w drugim rzucie wziąć udział w walkach o Wrocław. Następnie w kwietniu 10.DP została wyznaczona do udziału w operacji berlińskiej i ruszyła w kierunku Nysy Łużyckiej, gdzie w rejonie miejscowości Sanice i Przewóz doszło do kontaktu z nieprzyjacielem. Dopiero 18 kwietnia 1945 po kilkukrotnych próbach zdobycia zachodniego brzegu rzeki dywizja zdołała sforsować rzekę w rejonie miejscowości Dobern. W późniejszym czasie jednostki dywizji walczyły jeszcze nad Szprewą i w Sprefurcie, brała także udział w operacji praskiej. Rozkazem operacyjnym NDWP w maju 1945 roku oddziały 10.DP zostały wysłane do pełnienia służby granicznej, Dowództwo 10.DP ulokowano we Wrocławiu, nie trwało to długo gdyż po korekcie granicy przeniesiono Dowództwo 10.DP do Jeleniej Góry. Z dniem 1 lipca 1945 roku 10.DP podporządkowano Dowódcy 1.Armii WP, a jej Dowództwo przeniesiono do Kłodzka, jednostki zaś rozlokowano w okolicy Kłodzka (m.in. Lądek Zdrój, Polanica Zdrój, Kamienna Góra). W sierpniu 1945 roku dywizja rozkazem NDWP nr 180 z 19 sierpnia 1945 roku otrzymała nazwę wyróżniającą „Sudecka”. Pod koniec sierpnia rozformowano Polową Kasę Banku Polskiego oraz Wojskową Stację Poczty Polowej.

Rozkazem NDWP nr 00510 z 5 września 1945 roku 10.DP przeszła w podporządkowanie Dowódcy Okręgu Wojskowego - Śląsk. Do końca października 1945 roku jednostki dywizji miały przekazać odcinki graniczne Wojskom Ochrony Pogranicza (WOP). Była to okazja do przegrupowania i przeformowania jednostek dywizji i jej dowództwa. I tak rozkazem NDWP nr 0305/Org. z 10 listopada 1945 roku w terminie do 15 grudnia 1945 roku przeformowano 10.DP na etat pokojowy i jej skład został ustalony następujący:

- Dowództwo 10.Dywizji Piechoty – Jelenia Góra

- 25.Pułk Piechoty – Jelenia Góra

- 27.Pułk Piechoty – Kłodzko

- 29.Pułk Piechoty – Jelenia Góra

- 39.Pułk Artylerii – Jelenia Góra

- 13.samodzielny dywizjon artylerii zmotoryzowanej – Jelenia Góra

- 25.samodzielny batalion łączności – Jelenia Góra

- 21.samodzielny batalion saperów – Jelenia Góra

- samodzielny pluton samochodowy Dowództwa 10.DP – Jelenia Góra

- samodzielny pluton strzelecki Oddziału Informacji – Jelenia Góra

- Oddział Informacji 10.DP – Jelenia Góra

Pozostałe jednostki które wchodziły w skład etatu wojennego rozformowano.

W roku 1946 doszło do ważnych z punktu organizacyjnego zmian, przeformowano dywizję na nowy etat, który zakładał przeformowanie niektórych jednostek dywizji oraz nadano jednostkom czterocyfrowe numery jednostek wojskowych (JW). Przeformowanie nastąpiło wskutek rozkazu NDWP nr 046/Org. z 27 lutego 1946 r., a numery JW nadano rozkazem NDWP nr 053/Org. z 30 marca 1946 r., skład dywizji po wykonaniu tych rozkazów był następujący:

- Dowództwo 10.Dywizji Piechoty – JW 2843 Jelenia Góra

- 25.Pułk Piechoty – JW 1756 Wrocław-Karłowice (przebazowany do Wrocławia w marcu 1946)

- 27.Pułk Piechoty – JW 2879 Kłodzko

- 29.Pułk Piechoty – JW 1794 Jelenia Góra

- 39.Pułk Artylerii Lekkiej – JW 2956 Jelenia Góra (przeformowany z 39.Pułku Artylerii)

- 13.dywizjon artylerii przeciwpancernej – JW 2987 Kłodzko (przeformowany z 13.samodzielnego dywizjonu artylerii zmotoryzowanej)

- 31.kompania łączności 10.DP – Jelenia Góra (sformowany z 25.samodzielnego batalionu łączności)

- 21.batalion saperów – JW 1897 Jelenia Góra

- pluton ochrony Wydziału Informacji – Jelenia Góra (sformowany z plutonu strzeleckiego Oddziału Informacji)

- Wydział Informacji 10.DP – JW 4096 Jelenia Góra (przeformowany z Oddziału Informacji 10.DP)

Kolejne zmiany etatowe jednostek następowały rozkazem NDWP nr 0208/Org. z 22 listopada 1946 roku, następnie rozkazem NDWP nr 052/Org. z 17 lutego 1947 roku (pułk artylerii lekkiej), oraz rozkazem MON nr 0251/Org. z 7 listopada 1947 roku (pułki piechoty typu „B”). W połowie czerwca 1948 z Jeleniej Góry do Strzegomia przeniesiono 39.Pułk Artylerii Lekkiej.

W roku 1949 rozkazem MON nr 0046/Org. z 30 marca 1949 r. ze składu dywizji przekazano 29.Pułk Piechoty oraz 13.dywizjon artylerii przeciwpancernej do składu 11.Dywizji Piechoty. Jednocześnie w tym samym dniu wydano inny rozkaz nr 0056/Org. z 30 marca 1949 roku nakazujący przeformować 10.Dywizję Piechoty na 10.Dywizję Zmotoryzowaną. Wobec tego faktu historię jednostki jako 10.DP można zakończyć.

Dowódcy 10.DP:

- płk Andrzej Czartoryski (29.IX.1944 – 14.IV.1945)

- płk Dymitr Dubienko (14.IV.1945 – 16.IV.1945)

- płk Aleksander Struć (17.IV.1945 – 12.XII.1946)

- płk Wacław Zieliński (12.XII.1946 – 24.V.1947)

- płk Ludwik Barański (24.V.1947 – 13.XII.1948)

- płk Wacław Zwierzański (13.XII.1948 – 25.III.1949)

5 Saska Dywizja Piechoty

5. Saska Dywizja Piechoty – JW 1586 (1944 - 1957)

5.Dywizję Piechoty sformowano w terminie do 1 września 1944 roku na wskutek rozkazu Dowódcy 1.Armii WP nr 00130 z 5 lipca 1944 roku, dywizję formowano w rejonie Żytomierza. Skład dywizji zaraz po sformowaniu był następujący:

- Dowództwo 5.Dywizji Piechoty – Nowa Berezowka

- 13.Pułk Piechoty – Małe Koszaryszcze

- 14.Pułk Piechoty – Małe Koszaryszcze

- 15.Pułk Piechoty – Charytanówka

- 22.Pułk Artylerii – Korczunok

- samodzielny szkolny batalion piechoty

- 6.samodzielny dywizjon artylerii samochodowej

- 5.samodzielna kompania zwiadowcza – Nowa Berezowka

- 14.samodzielna batalion saperów – Nowa Berezowka

- 12.samodzielna kompania łączności – Nowa Berezowka

- 5.samodzielna kompania obrony chemicznej – Nowa Berezowka

- 7.samodzielna kompania transportu samochodowego – Nowa Berezowka

- 8.Piekarnia Polowa

- 5.samodzielny batalion sanitarny – Nowa Berezowka

- 7.Ambulans Weterynaryjny

- pluton Dowództwa Artylerii

- Ruchome Warsztaty Mundurowe

- 3043.Poczta Polowa – Nowa Berezowka

- 1864.Bank Polowy – Nowa Berezowka

- Oddział Informacji 5.DP

W sierpniu 1944 skład dywizji przeszedł w rejon Łukowa i 5.DP została włączona w skład 2.Armii WP oraz zmieniono numerację pułków piechoty na nr 13, 15, 17. W styczniu 1945 roku cały skład 5.DP przeniesiono do Warszawy do pełnienia służby garnizonowej, w lutym natomiast dywizja przeszła do Łodzi, gdzie pozostała do końca tego miesiąca. Do działań frontowych 5.DP wyruszyła w marcu 1945 rozpoczynając od ześrodkowania się w regionie Gorzowa Wlkp. po czym wyruszyła w kierunku Wrocławia, w kolejnych miesiącach dywizja brała udział w operacjach berlińskiej, łużyckiej i praskiej po czym w połowie maja 1945 ześrodkowała się w rejonie Zgorzelca by powrócić do kraju. Rozkazem operacyjnym NDWP wyznaczono 5.DP do pełnienia służby na granicy na odcinku od Gryfina do Słubic, sztab dywizji rozlokowano w Myśliborzu. W czerwcu 1945 dywizję podporządkowano pod Dowódcę 1.Korpusu Armijnego.

Rozkazem NDWP nr 180 z 19 sierpnia 1945 roku nadano dywizji nazwę wyróżniającą „Saska”.

W sierpniu 1945 rozformowano Wojskową Stację Poczty Polowej oraz Polową Kasę Banku Polskiego, a we wrześniu 6.samodzielny dywizjon artylerii samochodowej. We wrześniu podporządkowano dywizję Dowódcy Poznańskiego Okręgu Wojskowego. W związku z przechodzeniem dywizji z etatu wojennego na pokojowy rozkazem NDWP nr 0305/Org. z 10 października 1945 roku. Dyslokacja i skład 5.DP po wykonaniu tego rozkazu były następujące:

- Dowództwo 5.Dywizji Piechoty – Międzyrzecz

- 13.Pułk Piechoty – Swarzędz

- 15.Pułk Piechoty – Skwierzyna

- 17.Pułk Piechoty – Międzyrzecz

- 22.Pułk Artylerii

- 6.samodzielny dywizjon artylerii zmotoryzowanej

- 17.samodzielny batalion łączności

- 14.samodzielny batalion saperów

- samodzielny pluton samochodowy Dowództwa 5.DP

- samodzielny pluton strzelecki Oddziału Informacji

- Oddział Informacji 5.DP

Pozostałe jednostki z etatu wojennego rozformowano.

- Dowództwo 5.Dywizji Piechoty – JW 1586 Międzyrzecz

- 13.Pułk Piechoty – JW 2462 Swarzędz

- 15.Pułk Piechoty – JW 1594 Skwierzyna

- 17.Pułk Piechoty – JW 1042 Międzyrzecz

- 22.Pułk Artylerii Lekkiej – JW 2716 Skwierzyna (przeformowany z 22.pa)

- 6.dywizjon artylerii przeciwpancernej – JW 2465 (sformowany na bazie 6.sdazmot)

- 25.kompania łączności – Międzyrzecz (sformowana na bazie 17.bł)

- 14.batalion saperów – JW 2726

- pluton ochrony Wydziału Informacji (sformowany na bazie plstrz OI)

- Wydział Informacji 5.DP – JW 4023 (sformowany na bazie OI)

We wrześniu 1946 roku 22.Pułk Artylerii Lekkiej przeniesiono ze Skwierzyny do Sulechowa. Zmiany etatowe nastąpiły w listopadzie 1946, rozkazem NDWP nr 0208/Org. z 22 listopada 1946 w terminie do końca roku przeformowano dywizję na nowe etaty, następnie rozkazem NDWP nr 052/Org. z 17 lutego 1947 zmieniono etat 22.Pułku Artylerii Lekkiej, rozkazem MON nr 0251/Org. z 7 listopada 1947 zmieniono etaty pułków piechoty typu „B”. W roku 1948 przedyslokowano 13.Pułk Piechoty do miejscowości Cibórz. Pod koniec 1948 roku rozkazem MON nr 0168/Org. z 16 września 1948 roku kolejny raz przeprowadzono reorganizację dywizji.

W terminie do 30 kwietnia 1949 roku przeprowadzono reorganizację Okręgów Wojskowych w wyniku której 5.Dywizja Piechoty przeszła z Okręgu Wojskowego nr III do Okręgu Wojskowego nr IV. Tego samego roku przeprowadzono też reorganizację dywizji i tak rozkazem MON nr 0056/Org. z 30 marca 1949 r. w terminie do 1 września 1949 roku przeformowano 5.DP na nowy etat, po wykonaniu tego rozkazu skład i dyslokacja jednostek były następujące:

- Dowództwo 5.Dywizji Piechoty – JW 1586 Międzyrzecz

- 13.Pułk Piechoty – JW 2462 Cibórz

- 15.Pułk Piechoty – JW 1594 Skwierzyna

- 17.Pułk Piechoty – JW 1042 Międzyrzecz

- 22.Pułk Artylerii Lekkiej – JW 2716 Sulechów

- 6.dywizjon artylerii przeciwpancernej – JW 2465 Sulechów

- 14.batalion saperów – JW 2726 Międzyrzecz

- 39.batalion łączności – JW 3141 Międzyrzecz (sformowany z 25.kł)

- 23.kompania obrony przeciwchemicznej – Międzyrzecz (nowo sformowana)

- 25.kompania rozpoznawcza – Międzyrzecz (nowo sformowana)

- pluton samochodowo-transportowy – Międzyrzecz (nowo sformowany)

W roku 1950 większość jednostek dywizji wraz z Dowództwem dywizji zmieniło miejsca postoju, i tak Dowództwo 5.DP przeszło do Sulęcina wraz 39.bł, zaś do Wędrzyna przeszły 25.kr, 23.kopchem oraz 6.dappanc. 30 września 1950 r. dokonano również zmiany podporządkowania niektórych jednostek wojskowych i tak ze składu 5.DP wyszły – 22.Pułk Artylerii Lekkiej oraz 13.Pułk Piechoty które przekazano do składu 4.Pomorskiej Dywizji Piechoty, w zamian 4.Pomorska Dywizja Piechoty przekazała 5.Saskiej Dywizji Piechoty - 6.Pułk Artylerii Lekkiej oraz 12.Pułk Piechoty.

Rok 1951 to kolejna duża reorganizacja w dywizji, rozkazem MON nr 0045/Org. z 17 maja 1951 r. w terminie do 1 grudnia 1951 przeprowadzono reorganizację 5.DP, po wykonaniu tego rozkazu skład i dyslokacja 5.DP były następujące:

- Dowództwo 5.Dywizji Piechoty – JW 1586 Sulęcin

- 12.Pułk Piechoty – JW 2635 Gorzów Wielkopolski

- 15.Pułk Piechoty – JW 1594 Skwierzyna

- 17.Pułk Piechoty – JW 1042 Międzyrzecz

- 6.Pułk Artylerii Lekkiej – JW 1204 Kęszyca

- 6.dywizjon artylerii przeciwpancernej – JW 2465 Kęszyca (przeniesiony w październiku 1951 z Wędrzyna)

- 26.dywizjon artylerii przeciwlotniczej – JW 1517 Wędrzyn (nowo sformowany)

- 39.batalion łączności – JW 3141 Sulęcin

- 14.batalion saperów – JW 2726 Wędrzyn

- 25.kompania rozpoznawcza – Wędrzyn

- 23.kompania obrony przeciwchemicznej – Wędrzyn

- 73.kompania samochodowa – Sulęcin (sformowana z plutonu samochodowo-transportowego)

- Ruchomy Warsztat Naprawy Samochodów nr 36 – JW 1633 Sulęcin (nowo sformowany)

W roku 1953 Dowództwu 5.DP podporządkowano 122.Pułk Artylerii Lekkiej – JW 2896 Wędrzyn który dotychczas był w składzie 4.Dywizji Piechoty. W drugiej połowie roku 1953 pułk ten przedyslokowano do Ostrowa Wielkopolskiego.

Rozkazem MON nr 058/Org. z 2 listopada 1954 r. do składu dywizji wszedł 18.Pułk Czołgów i Artylerii Pancernej – JW 3309 Nysa, który dotychczas był jednostką podporządkowaną bezpośrednio Dowódcy ŚOW. W roku 1955 jednostka ta została przeniesiona z Nysy do Wędrzyna.

W latach 1954-55 przeprowadzono również dyslokacje 25.kr oraz 23.kopchem z Wędrzyna do Międzyrzecza.

Duża zmiana organizacyjna 5.Dywizji Piechoty nastąpiła rozkazem MON nr 0046/Org. z 29 sierpnia 1955 roku, skład i dyslokacja dywizji po wykonaniu tego rozkazu była następująca:

- Dowództwo 5.Dywizji Piechoty – JW 1586 Sulęcin

- kompania sztabowa – Sulęcin (nowo sformowana)

- 12.Pułk Piechoty – JW 2635 Gorzów Wielkopolski

- 15.Pułk Piechoty – JW 1594 Skwierzyna

- 17.Pułk Piechoty – JW 1042 Międrzyrzecz

- 18.Pułk Czołgów i Artylerii Pancernej – JW 3309 Wędrzyn

- 6.Pułk Artylerii – JW 1204 Kęszyca (przeformowany z 6.pal)

- 6.dywizjon artylerii przeciwpancernej – JW 2465 Skwierzyna (przebazowany z Kęszycy)

- 128.Pułk Artylerii Przeciwlotniczej – JW 1517 Torzym (sformowany na bazie 26.daplot)

- pluton dowodzenia Dowódcy Artylerii 5.DP – Kęszyca (nowo sformowany)

- 30.bateria artyleryjskiego rozpoznania pomiarowego – Kęszyca (nowo sformowana)

- 39.batalion łączności – JW 3141 Sulęcin

- 14.batalion saperów – JW 2726 Wędrzyn

- 23.kompania obrony przeciwchemicznej – Międzyrzecz

- 25.batalion rozpoznawczy – JW 1028 Międzyrzecz (sformowany na bazie 25.kr)

- 53.batalion samochodowo-transportowy – JW 3100 Sulęcin (sformowany na bazie 73.ktr)

- 51.batalion medyczno-sanitarny – JW 1202 Międzyrzecz (nowo sformowany)

- Ruchomy Warsztat Naprawy Samochodów nr 36 – JW 1633 Sulęcin

- 116.Ruchomy Warsztat Naprawy Sprzętu Artyleryjskiego – JW 1662 Kęszyca (nowo sformowany)

- Dywizyjny Punkt Zaopatrzenia – Wędrzyn (nowo sformowany)

Niedługo po przeprowadzeniu zmian w dywizji, kompania sztabowa otrzymała nr 40. A w drugiej połowie 1956 roku 5.Dywizję Piechoty podporządowano Dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego. Z dniem 1 marca 1957 Dywizyjny Punkt Zaopatrzenia otrzymał nr 5 oraz numer jednostki wojskowej JW 1070. Pod koniec 1956 roku rozformowano 51.batalion medyczno-sanitarny.

Koniec istnienia 5.Saskiej Dywizji Piechoty to rok 1957. Rozkazem MON nr 0025/Org. z 2 kwietnia 1957 roku w terminie do 15 sierpnia 1957 r. Dowódca ŚOW nakazał przeprowadzić rozformowanie dywizji i przekazanie części jej jednostek do innych związków taktycznych, proces rozformowania był następujący:

- Dowództwo 5.Dywizji Piechoty – JW 1586 Sulęcin (rozformować)

- 40.kompania sztabowa – Sulęcin (rozformować)

- 12.Pułk Piechoty – JW 2635 Gorzów Wielkopolski (przekazać do składu 4.Dywizji Piechoty)

- 15.Pułk Piechoty – JW 1594 Skwierzyna (rozformować)

- 17.Pułk Piechoty – JW 1042 Międrzyrzecz (przekazać do składu 4.Dywizji Piechoty)

- 18.Pułk Czołgów i Artylerii Pancernej – JW 3309 Wędrzyn (przekazać do składu 4.Dywizji Piechoty)

- 6.Pułk Artylerii – JW 1204 Kęszyca (rozformować)

- 6.dywizjon artylerii przeciwpancernej – JW 2465 Skwierzyna (przekazać do składu 4.Dywizji Piechoty)

- 128.Pułk Artylerii Przeciwlotniczej – JW 1517 Torzym (przeformować w 26.daplot i przekazać do składu 4.Dywizji Piechoty)

- pluton dowodzenia Dowódcy Artylerii 5.DP – Kęszyca (rozformować)

- 30.bateria artyleryjskiego rozpoznania pomiarowego – Kęszyca (rozformować)

- 39.batalion łączności – JW 3141 Sulęcin (rozformować)

- 14.batalion saperów – JW 2726 Wędrzyn (rozformować)

- 23.kompania obrony przeciwchemicznej – Międzyrzecz (przekazać do składu 4.Dywizji Piechoty)

- 25.batalion rozpoznawczy – JW 1028 Międzyrzecz (przekazać do składu 4.Dywizji Piechoty)

- 53.batalion samochodowo-transportowy – JW 3100 Sulęcin (rozformować)

- Ruchomy Warsztat Naprawy Samochodów nr 36 – JW 1633 Sulęcin (rozformować)

- 116.Ruchomy Warsztat Naprawy Sprzętu Artyleryjskiego – JW 1662 Kęszyca (rozformować)

- 5.Dywizyjny Punkt Zaopatrzenia – JW 1070 Wędrzyn (rozformować)

Poczet dowódców 5.Saskiej Dywizji Piechoty:

- płk Gabriel Walikowski (29.VII.1944 – 3.IX.1944)

- płk Aleksander Waszkiewicz (13.IX.1944 – 24.IV.1945)

- płk Piotr Wiesieński (24.IV.1945 – 4.V.1945)

- płk Stanisław Kupsza (4.V.1945 – 12.XII.1945)

- płk Jan Siewko (12.XII.1945 – 7.VIII.1946)

- gen. bryg. Stanisław Grodzki (7.VIII.1946 – 16.XI.1946)

- płk Stanisław Habowski (16.XI.1946 – 13.IX.1947)

- płk Kazimierz Ilnicki (13.IX.1947 – 3.XI.1948)

- ppłk Napoleon Naruszewicz (3.XI.1948 – 2.II.1950)

- ppłk Grzegorz Derus (2.II.1950 – 26.IX.1951)

- ppłk Franciszek Bąk (26.IX.1951 – 26.V.1952)

- płk Józef Sobiesiak (26.V.1952 – 11.X.1955)

- płk Józef Dziadura (11.X.1955 – 7.XII.1956)

- płk Florian Siwicki (22.XII.1956 – 31.X.1957)

batalion reprezentacyjny

Batalion Reprezentacyjny Wojska Polskiego (2001 - 2018)

RYS HISTORYCZNY

Batalion reprezentacyjny Wojska Polskiego sformowano na bazie Komendy Garnizonu Warszawa w skład której wchodziły pododdziały reprezentacyjne Wojska Polskiego, nowa jednostka rozpoczęła działalność z dniem 1 stycznia 2001. Do głównych zadań batalionu należy godne reprezentowanie Wojska Polskiego na uroczystościach państwowych, świętach, żołnierze batalionu uczestniczą również w przedsięwzięciach poza granicami kraju, przykładem takim była niedawna defilada z okazji 65-lecia zakończenia II Wojny Światowej którą zorganizowano w Moskwie 9 maja 2010 roku, żołnierze batalionu reprezentowali naszą armię. W swoim składzie batalion posiada kompanie reprezentacyjne, orkiestrę reprezentacyjną oraz szwadron kawalerii. Żołnierze batalionu pełnią wartę przy Grobie Nieznanego Żołnierza oraz przed siedzibą Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. W związku ze zwiększoną ilością zadań stojących przez oddziałami reprezentacyjnymi Wojska Polskiego, podjęto decyzję o rozwinięciu batalionu w pułk i z dniem 31 marca 2018 roku działalność zakończył Batalion Reprezentacyjny Wojska Polskiego przeformowując się w Pułk Reprezentacyjny Wojska Polskiego.

TRADYCJE, PATRON i ŚWIĘTA

DECYZJA Nr 45/MON MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 6 marca 2002 r. w sprawie wprowadzenia odznaki pamiątkowej Batalionu Reprezentacyjnego Wojska Polskiego w Warszawie.

Na podstawie § 4 ust. 1 i 2 zarządzenia Nr 28/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 21 maja 1996 r. w sprawie odznak pamiątkowych i odznak absolwentów oraz oznak dla celów rozpoznawczych w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. Rozk. MON poz.178 i z 1998 r. poz. 64) oraz w związku z pkt 2 rozkazu Nr 1/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 2 stycznia 1991 r. w sprawie dziedziczenia i kultywowania tradycji oręża polskiego (Dz. Rozk. MON poz.1) — po zasięgnięciu opinii Komisji Historycznej do Spraw Symboliki Wojskowej ustalam:

1. Wprowadza się odznakę pamiątkową Batalionu Reprezentacyjnego Wojska Polskiego w Warszawie, zwaną dalej „odznaką”.

2. Zatwierdza się:

1) wzór odznaki, stanowiący załącznik Nr 1 do decyzji;

2) wzór legitymacji odznaki, stanowiący załącznik Nr 2 do decyzji.

3. Nadaje się regulamin odznaki, stanowiący załącznik Nr 3 do decyzji.

4. Decyzja wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

DECYZJA Nr 46/MON MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 6 marca 2002 r. w sprawie wprowadzenia oznaki rozpoznawczej Orkiestry Reprezentacyjnej Wojska Polskiego w Warszawie.

Na podstawie § 4 ust. 1 i 2 zarządzenia Nr 28/ MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 21 maja 1996 r. w sprawie odznak pamiątkowych i odznak absolwentów oraz oznak dla celów rozpoznawczych w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. Rozk. MON poz. 178 i z 1998 r. poz. 64) oraz w związku z pkt 2 rozkazu Nr 1/ MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 2 stycznia 1991 r. w sprawie dziedziczenia i kultywowania tradycji oręża polskiego (Dz. Rozk. MON poz.1) — po zasięgnięciu opinii Komisji Historycznej do Spraw Symboliki Wojskowej ustalam:

1. Wprowadza się oznakę rozpoznawczą Orkiestry Reprezentacyjnej Wojska Polskiego w Warszawie, zwaną dalej „oznaką”.

2. Zatwierdza się wzór oznaki, stanowiący załącznik do decyzji.

3. Decyzja wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

DECYZJA Nr 47/MON MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 6 marca 2002 r. w sprawie wprowadzenia oznaki rozpoznawczej Batalionu Reprezentacyjnego Wojska Polskiego w Warszawie.

Na podstawie § 4 ust. 1 i 2 zarządzenia Nr 28/ MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 21 maja 1996 r. w sprawie odznak pamiątkowych i odznak absolwentów oraz oznak dla celów rozpoznawczych w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. Rozk. MON poz.178 i z 1998 r. poz. 64) oraz w związku z pkt 2 rozkazu Nr 1/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 2 stycznia 1991 r. w sprawie dziedziczenia i kultywowania tradycji oręża polskiego (Dz. Rozk. MON poz.1) — po zasięgnięciu opinii Komisji Historycznej do Spraw Symboliki Wojskowej ustalam:

1. Wprowadza się oznakę rozpoznawczą Batalionu Reprezentacyjnego Wojska Polskiego w Warszawie, zwaną dalej „oznaką”.

2. Zatwierdza się wzór oznaki, stanowiący załącznik do decyzji.

3. Decyzja wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

DECYZJA Nr 49 /MON MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 6 marca 2002 r. w sprawie wprowadzenia oznaki rozpoznawczej Kompanii Reprezentacyjnej Wojska Polskiego w Warszawie.

Na podstawie § 4 ust. 1 i 2 zarządzenia Nr 28/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 21 maja 1996 r. w sprawie odznak pamiątkowych i odznak absolwentów oraz oznak dla celów rozpoznawczych w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. Rozk. MON poz. 178 i z 1998 r. poz. 64) oraz w związku z pkt 2 rozkazu Nr 1/ MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 2 stycznia 1991 r. w sprawie dziedziczenia i kultywowania tradycji oręża polskiego (Dz. Rozk. MON poz. 1) — po zasięgnięciu opinii Komisji Historycznej do Spraw Symboliki Wojskowej ustalam:

1. Wprowadza się oznakę rozpoznawczą Kompanii Reprezentacyjnej Wojska Polskiego w Warszawie, zwaną dalej „oznaką”.

2. Zatwierdza się wzór oznaki, stanowiący załącznik do decyzji.

3. Decyzja wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

DECYZJA Nr 306/MON MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 7 września 2009 r. w sprawie ustanowienia dorocznego Święta Batalionu Reprezentacyjnego Wojska Polskiego

Na podstawie § 2 pkt 14 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 lipca 1996 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Obrony Narodowej (Dz. U. Nr 94, poz. 426), w związku z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 30 lipca 1992 r. o ustanowieniu Święta Wojska Polskiego (Dz. U. Nr 60, poz. 303) i § 2 zarządzenia Nr 52/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 20 listopada 1995 r. w sprawie ustanowienia świąt wojskowych oraz sposobu ich obchodzenia w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. Rozk. MON, poz.197 oraz Dz. Urz. MON z 2005 r. Nr 2, poz. 2, z 2008 r. Nr 25, poz. 321 oraz z 2009 r. Nr 12, poz. 124) — ustala się, co następuje:

1. Ustanawia się doroczne Święto Batalionu Reprezentacyjnego Wojska Polskiego w dniu 20 lipca.

2. Decyzja wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

DECYZJA Nr 2/MON MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 7 stycznia 2010 r. w sprawie wprowadzenia odznaki okolicznościowej Szwadronu Kawalerii Wojska Polskiego

Na podstawie § 2 pkt 14 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 lipca 1996 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Obrony Narodowej (Dz. U. Nr 94, poz. 426), w związku z § 34 ppkt 2 i ppkt 4 lit. a rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 4 maja 2009 r. w sprawie określenia innych znaków używanych w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 82, poz. 689) oraz z pkt 3 decyzji 229/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 11 sierpnia 2004 r. w sprawie dziedziczenia i kultywowania tradycji oręża polskiego (Dz. Urz. MON Nr 9, poz. 105) — po zasięgnięciu opinii Komisji Historycznej do Spraw Symboliki Wojskowej — ustala się, co następuje:

1. Wprowadza się odznakę okolicznościową, zwaną dalej „odznaką”, Szwadronu Kawalerii Wojska Polskiego.

2. Zatwierdza się:

1) wzór odznaki, stanowiący załącznik Nr 1 do decyzji;*

2) wzór legitymacji odznaki, stanowiący załącznik Nr 2 do decyzji.*

3. Nadaje się regulamin odznaki, stanowiący załącznik Nr 3 do decyzji.*

4. Decyzja wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Oznaki rozpoznawcze (brepr, krepr, orepr, szwadron kawalerii)

DECYZJA Nr 110/MON MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 3 kwietnia 2014 r. w sprawie przejęcia dziedzictwa tradycji pododdziałów reprezentacyjnych przez Batalion Reprezentacyjny Wojska Polskiego

1. Batalion Reprezentacyjny Wojska Polskiego przejmuje i z honorem kultywuje dziedzictwo tradycji:

1) Gwardii Królewskiej (XVII w.);

2) I Regimentu Gwardii Pieszej Koronnej (1717–1794);

3) Regimentu Gwardii Konnej Koronnej (1717–1794);

4) Pułku Ułanów Królewskich (1764–1795);

5) Gwardii Honorowej Warszawskiej (1806–1807);

6) Pułku Grenadierów Gwardii (1815–1831);

7) Pułku Strzelców Konnych Gwardii (1815–1831);

8) Baterii Pozycyjnej Artylerii Konnej (1815–1831);

9) Oddziału Przybocznego Naczelnika Państwa i Naczelnego Wodza (1920–1922)

i wchodzących w jego skład:

a) Kompanii Przybocznej,

b) Szwadronu Przybocznego;

10) Oddziału Przybocznego Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (1922–1926)

i wchodzących w jego skład:

a) Kompanii Przybocznej,

b) Szwadronu Przybocznego;

11) Kompanii Zamkowej (1926-1939);

12) Batalionu Stołecznego (1936-1939);

13) Szwadronu Reprezentacyjnego Wojska Polskiego (1947–1948);

14) 14. Batalionu Wartowniczego (1948–1954);

15) Kompanii Reprezentacyjnej Wojska Polskiego (1954–1969);

16) 1. Kompanii Reprezentacyjnej Wojska Polskiego (1969–2000);

17) Kompanii Wart Honorowych (1969–1981);

18) 2. Kompanii Reprezentacyjnej Wojska Polskiego (1981–2000);

19) 3. Kompanii Reprezentacyjnej Wojska Polskiego (1991–2000);

20) Orkiestry Reprezentacyjnej Wojska Polskiego im. gen. Józefa Wybickiego (1918-2000).

STRUKTURA

- dowództwo brepr

- 1 Kompania Reprezentacyjna WP

- 2 Kompania Reprezentacyjna WP

- 3 Kompania Reprezentacyjna WP

- Szwadron Kawalerii WP

- Orkiestra Reprezentacyjna WP

- Kompania Zabezpieczenia

- Pluton Salutowy

POCZET DOWÓDCÓW

- ppłk Adam Wronecki (1.I.2001 – 16.V.2002)

- ppłk Roman Januszewski (17.V.2002 – 19.XI.2006)

- ppłk Tomasz Dominikowski (20.XI.2006 – 31.I.2010)

- ppłk Wojciech Erbel (1.II.2010 – 28.I.2014)

- ppłk Leszek Szcześniak (28.I.2014 - 5.XII.2016)

- ppłk Sebastian Cichosz (5.XII.2016 - 31.III.2018)

PODPORZĄDKOWANIE

Dowództwo Garnizonu Warszawa ( 1.I.2001 – 31.III.2018)

21 Pułk Lotnictwa Rozpoznania Taktycznego

jednostki-wojskowe.pl

Menu witryny

Uncategorised

83 dywizjon dowodzenia

22.Wojskowy Ośrodek Kartograficzny

8 Drezdeńska Dywizja Piechoty

10 Sudecka Dywizja Piechoty

5 Saska Dywizja Piechoty

batalion reprezentacyjny

Polecamy