Uncategorised

31 batalion radiotechniczny

31.Dolnośląski Batalion Radiotechniczny
 
 
RYS HISTORYCZNY
 
                   31.Batalion Radiotechniczny sformowano w terminie do dnia 31 maja 1974 roku z części rozformowywanego 17.Pułku Radiotechnicznego z Poznania-Babki na podstawie Zarządzenia Szefa Sztabu Generalnego nr 061/Org z dnia 11 września 1973 roku.
Batalion sformowano według etatu wojenno-pokojowego nr 36/022 o stanie osobowym 717 wojskowych i 363 pracowników cywilnych. Od początku istnienia batalion został jednostką 3.Brygady Radiotechnicznej.
Batalion rozlokowano w Babkach pod Poznaniem gdzie funkcjonował do sierpnia 2003 roku, od tego czasu batalion przeniesiono w pobliże lotniska Wrocław – Strachowice. Obecnie batalion wykonuje zadanie zabezpieczenia radiotechnicznego południowo-zachodniego sektora Polski, do realizacji zadań w składzie batalionu znajdują się zamiejscowe kompanie i posterunki radiotechniczne, w składzie batalionu jest jedna z najbardziej zaawansowanych polskich stacji radiolokacyjnych NUR-12M, która wchodzi w skład systemu BACKBONE i znajduje się w 170.Posterunku Radiolokacyjnym Dalekiego Zasięgu we Wronowicach.
 
TRADYCJE, PATRON i ŚWIĘTA
 
Decyzją nr 514/MON z 31 grudnia 2010 roku wprowadzono oznakę rozpoznawczą batalionu, a niedługo potem bo decyzją nr 38/MON z 14 lutego 2011 roku wprowadzono wzór odznaki pamiątkowej jednostki.
 
Odznaka pamiątkowa 31. brt z czasów jego stacjonowania w Poznaniu-Babkach
 
Późniejszy wzór nieoficjalny odznaki 31. brt
 
oznaka rozpoznawcza 31. brt (wzór zatwierdzony Decyzją Nr 514/MON z 31.12.2010)
 
DECYZJA Nr 161/MON MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 29 kwietnia 2014 r. w sprawie przejęcia dziedzictwa tradycji przez 31. Batalion Radiotechniczny
 
1. 31. Batalion Radiotechniczny przejmuje i z honorem kultywuje dziedzictwo tradycji niżej wymienionych batalionów radiotechnicznych:
1) 7. Łaskiego Batalionu Radiotechnicznego w Łasku (1957-2003);
2) 24. Batalionu Radiotechnicznego we Wrocławiu (1969-2003);
3) 33. Batalionu Radiotechnicznego w Radzionkowie (1972-1999);
4) 35. Batalionu Radiotechnicznego we Wrocławiu (1973-1998);
5) 32. Batalionu Radiotechnicznego w Szczawnie (1974-1998).
 
DECYZJA Nr 123/MON MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 21 czerwca 2017 r. w sprawie przyjęcia wyróżniającej nazwy przez 31. Batalion Radiotechniczny
 
Na podstawie art. 2 pkt 1 i 9 ustawy z dnia 14 grudnia 1995 r. o urzędzie Ministra Obrony Narodowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 189 i 852, z 2014 r. poz. 932 oraz z 2016 r. poz. 2138) oraz § 1 pkt 7 lit. d i § 2 pkt 14 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 lipca 1996 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Obrony Narodowej (Dz. U. poz. 426 oraz z 2014 r. poz. 933), w związku z pkt 3 i 5 decyzji Nr 229/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 11 sierpnia 2004 r. w sprawie dziedziczenia i kultywowania tradycji oręża polskiego (Dz. Urz. Min. Obr. Nar. poz. 105, z 2011 r. poz. 327 oraz z 2013 r. poz. 315) – ustala się, co następuje:
 
§ 1. 31. Batalion Radiotechniczny przyjmuje wyróżniającą nazwę „Dolnośląski”.
§ 2. Decyzja wchodzi w życie z dniem podpisania.
 
STRUKTURA
 
 - dowództwo i sztab
  - kompania logistyczna
  - 170.Posterunek Radiolokacyjny Dalekiego Zasięgu – Wronowice
  - 241.kompania radiotechniczna – Wrocław-Pietrzykowice
  - 310.kompania radiotechniczna – Poznań-Babki
  - 312.kompania radiotechniczna – Powidz
  - 330.kompania radiotechniczna – Bytom-Radzionków
 
 
POCZET DOWÓDCÓW
 
 - mjr Eugeniusz Gajowiecki (1974 – 1980)
 - mjr Bronisław Peikert (1980 – 1984)
 - ppłk Maciej Ratajczak (1984 – 1987)
 - mjr Henryk Olczyk (1987 – 1988)
 - mjr Józef Huruk (1988 – 1992)
 - mjr Andrzej Woźniak (1992 – 1998)
 - mjr Jacek Meller (1998 – 2003)
 - ppłk Stefan Świdurski (2003 – 2004)
 - ppłk Marek Brzezicha (2004 – 12.I.2007)
 - ppłk Janusz Mordalski (12.I.2007 – 15.III.2010)
 - ppłk Sebastian Kowalczuk (15.III.2010 – 9.I.2017)
 - ppłk Janusz Cieślak (9.I.2017 - 8.II.2022)
 - ppłk Andrzej Rzępała (8.II.2022 - obecnie)
 
PODPORZĄDKOWANIE
3.Wrocławska Brygada Radiotechniczna (1973 - obecnie)
 
 
© Copyright by www.jednostki-wojskowe.pl  Wszystkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie i publikowanie w całości oraz w części bez zgody autora zabronione. Wszystkie teksty, artykuły, fotografie, oraz pozostałe materiały zamieszczone na stronie www.jednostki-wojskowe.pl objęte są prawami autorskimi.

66.dywizjon lotniczy

66.dywizjon lotniczy (7.dywizjon lotniczy)
 
 
RYS HISTORYCZNY
 
                    66.dywizjon jest jednym z dwóch dywizjonów mających zapewnić lotnicze zabezpieczenie działań 25 Brygady Kawalerii Powietrznej, jednostka wykonuje takie zadania jak transport powietrzny, desantowanie, wsparcie ogniowe i zabezpieczenie pododdziałów bojowych brygady jakimi są bataliony kawalerii powietrznej. Formowanie dywizjonu rozpoczęto 1 sierpnia 1999 roku. Podstawowym elementem uzbrojenia dywizjonu są śmigłowce W-3/W-3WA „Sokół” które podzielone są na eskadry lotnicze podporządkowane dowództwu 66.dlot. Dosyć specyficzną w strukturze jednostki jest eskadra śmigłowców rozpoznania radioelektronicznego wyposażona w śmigłowce: W-3RR "Procjon-2" (nr taktyczny 203), W-3WA ŚRR-10 "Procjon-3" (nr taktyczny 0720) oraz W-3WA ŚRR-10 "Procjon-3/2" (nr taktyczny 0907) które są wyposażone w systemy do prowadzenia rozpoznania radioelektronicznego, system ten pozwala zbierać dane rozpoznawcze o systemach łączności radiowej i radiolokacyjnej przeciwnika, w ramach systemu "Procjon" w eskadrze są również elementy naziemnego stanowiska rozpoznania radioelektronicznego (NSRR) na pojazdach Honker oraz Star 266. Jednostka działa również w ramach 7.Taktycznej Grupy Bojowej do której wydziela dwie ze swoich eskadr, w skład 7.TGB wchodzi również eskadra z 1.dywizjonu lotniczego oraz 7.batalion kawalerii powietrznej. Żołnierze 66.dlot aktywnie również uczestniczą w misjach poza granicami kraju, wydzielone siły jednostki brały udział w PKW Irak oraz w PKW Czad.  W ostatnim czasie 66.dlot wykazał się dużym doświadczeniem i pomagał podczas akcji ratunkowej w czasie powodzi w maju 2010 roku, zadaniami jakie wykonywał było ewakuowanie osób z terenów zalanych, transport zaopatrzenia dla powodzian, pomoc w umacnianiu wałów przeciwpowodziowych.  Miejscem stałej dyslokacji jednostki jest Nowy Glinnik.
 
TRADYCJE, PATRON i ŚWIĘTA
 
Decyzją nr 54/MON z 30 marca 2000 roku 7.dywizjon lotniczy przejął dziedzictwo tradycji 66.Lotniczego Pułku Szkolnego (1960-1989), w/w decyzją ustalono również święto jednostki na dzień 28 sierpnia, oraz nadano jednostce wyróżniającą nazwę którą jednostka może używać zamiennie ze swoją nazwą oficjalną – 66.dywizjon lotniczy.
 
 
Oznaki rozpoznawcze (wersja 66.dlot i wersja 7.dlot)
 
      
Oznaki rozpoznawcze poszczególnych eskadra (od lewej: 1 eś, 2 eś, eśrr, et)
 
STRUKTURA
 
 - dowództwo
  - sztab
  - logistyka
  - 1.eskadra śmigłowców
  - 2.eskadra śmigłowców
  - eskadra śmigłowców rozpoznania radioelektronicznego (śmigłowce: 1 szt W-3RR "Procjon-2", 1 szt W-3WA "Procjon-3", 1 szt W-3WA "Procjon-3/2")
  - eskadra techniczna
 
Śmigłowiec W-3A „Sokół” podstawowa maszyna w 66.dlot
 
POCZET DOWÓDCÓW
 
 - ppłk pil. Andrzej Pawłowski (1999 - 2002)
 - ppłk pil. Dariusz Kostrzewa (2002 - 2006)
 - ppłk pil. Paweł Półtorak (2006 – 21.VI.2010)
 - ppłk pil. Ireneusz Winnik (21.VI.2010 – 24.III.2011)
 - ppłk pil. Zbigniew Mitura (24.III.2011 - 13.III.2015)
 - ppłk pil. Jacek Wajda (13.III.2015 - 19.XII.2016)
 - ppłk pil. Dariusz Popławski (19.XII.2016 - 31.VIII.2018)
 - cz. p.o. mjr pil. Wojciech Krajewski (31.VIII.2018 - ?)
 - ppłk pil. Wojciech Krajewski (? - obecnie)
 
PODPORZĄDKOWANIE
25.Brygada Kawalerii Powietrznej im. Księcia Józefa Poniatowskiego  (1.VIII.1999 – obecnie)
 
 
 © Copyright by www.jednostki-wojskowe.pl  Wszystkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie i publikowanie w całości oraz w części bez zgody autora zabronione. Wszystkie teksty, artykuły, fotografie, oraz pozostałe materiały zamieszczone na stronie www.jednostki-wojskowe.pl objęte są prawami autorskimi.

18 batalion rozpoznawczy

18. Pomorski Batalion Rozpoznawczy – JW 3389 (1994 - 2000)
 
 
 
                18. Batalion Rozpoznawczy sformowany został na podstawie zarządzenia Szefa Sztabu Generalnego WP nr 019/Org. z 25 marca 1994 roku, następnie zarządzenia Szefa Sztabu WOW nr 011/Org. z 7 kwietnia 1994 roku oraz rozkazu Dowódcy 16. Dywizji Zmechanizowanej nr 031 z 19 kwietnia 1994 roku, wg tych dokumentów batalion sformowany miał być do dnia 1 maja 1995 roku. Jednostka osiągnęła gotowość z dniem 30 czerwca 1995, wg etatu skład batalionu był następujący:
 
 - dowództwo i sztab
  - trzy kompanie rozpoznawcze
  - kompania rozpoznania elektronicznego
  - pluton rozpoznania skażeń
  - pluton dowodzenia
  - logistyka
 
Głównym wyposażeniem batalionu były pojazdy BRDM-2, samochody terenowe oraz motocykle. Jednostka była przeznaczona do wykonywania zadań rozpoznawczych na rzecz 16. Dywizji Zmechanizowanej, i do końca swojego istnienia znajdowała się ona w strukturach 16. DZ
 
 
Oznaka rozpoznawcza 18. br
 
Decyzją nr 102/MON z 14 lipca 1995 roku batalion przejął i kultywował tradycje następujących jednostek:
 
 - 18. Pułk Ułanów (1812-1813)
 - 18. Pułk Ułanów Pomorskich (1919-1939)
 - 6. Batalion Rozpoznawczy (1947-1957)
 - 17. Batalion Rozpoznawczy (1957-1994)
 
Również tą decyzją nadano jednostce nazwę wyróżniającą „Pomorski” oraz ustalono święto jednostki na dzień 29 maja.
 
Rozformowanie jednostki nastąpiło na skutek rozkazu Dowódcy Wojsk Lądowych nr PF-16/Org. z 15 czerwca 2000 roku, a następnie rozkazu Dowódcy 16. Dywizji Zmechanizowanej nr PF-142 z 6 lipca 2000. Z ewidencji Wojska Polskiego jednostkę skreślono z dniem 31 grudnia 2000.
 
Poczet dowódców  18.br :
 
 - ppłk Wiesław Kapacz (1994 – 1998)
 - ppłk Bogdan Wolny (1998 – 2000)
 
Materiał przygotowany na podstawie źródeł internetowych oraz książki Pana Kazimierza Czernikowskiego „16 Pomorska Dywizja Zmechanizowana im. Króla Kazimierza Jagiellończyka – fakty, wydarzenia i … „
 

© Copyright by www.jednostki-wojskowe.pl   Wszystkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie i publikowanie w całości oraz w części bez zgody autora zabronione. Wszystkie teksty, artykuły, fotografie, oraz pozostałe materiały zamieszczone na stronie www.jednostki-wojskowe.plobjęte są prawami autorskimi.

 

Centrum Szkolenia Wojsk Inżynieryjnych i Chemicznych

Centrum Szkolenia Wojsk Inżynieryjnych i Chemicznych im. gen. Jakuba Jasińskiego
 
 
RYS HISTORYCZNY
 
                   1 stycznia 2009 roku rozpoczęło funkcjonowanie  Centrum Szkolenia Wojsk Inżynieryjnych i Chemicznych we Wrocławiu. Centrum sformowano na podstawie Decyzji MON Nr PF-54/Org./SSG/ZOiU-P1 z dnia 20 sierpnia 2008 roku w sprawie sformowania Centrum Szkolenia Wojsk Inżynieryjnych i Chemicznych we Wrocławiu oraz wykonawczego Rozkazu Dowódcy Wojsk Lądowych Nr PF-33/Org. z dnia 5 września 2008 roku. Głównym zadaniem Centrum jest szkolenie specjalistów dla wojsk inżynieryjnych i chemicznych różnych szczebli dowodzenia.
Zadania:
        •  planowanie i organizacja kształcenia kandydatów na żołnierzy zawodowych na potrzeby Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z wymogami profesjonalizacji oraz uwzględnieniem doświadczeń wynikających z udziału Wojsk Lądowych w operacjach poza granicami kraju;
        • szkolenie w zakresie C-IED, tj. przeciwdziałania improwizowanym ładunkom wybuchowym;
         • realizacja procesu kształcenia specjalistycznego kandydatów na oficerów oraz szkoleń doskonalących dla żołnierzy zawodowych zgodnie z wymogami profesjonalizacji;
         • realizacja szkolenia przygotowującego żołnierzy do wykonywania zadań w ramach Polskiego Kontyngentu Wojskowego;
         • organizowanie szkoleń dla szeregowych zawodowych zakończonych nadaniem certyfikatu;
         • wdrażanie do procesu kształcenia wniosków wynikających z doświadczeń zdobytych podczas operacji zagranicznych.
Baza szkoleniowa:
         • kompleks koszarowo-poligonowy przy ul. Obornickiej 108;
         • poligon „Raków”;
         • zespół strzelnic garnizonowych przy ul. Czajkowskiego 109;
         • Ośrodek Szkolenia Wodnego „Osobowice” przy ul. Micheleta 1;
         • Ośrodek Szkoleniowy w Ostrej Górze do szkolenia narciarskiego, wysokogórskiego i rozpoznania wojskowego;
         • Ośrodek Szkolno-Treningowy Nurków Wojsk Lądowych w Orzyszu.
 
Możliwości szkoleniowe:
 
• Wojska Inżynieryjne – 24 specjalności:
 - drogowo-mostowa
 - rozminowanie
 - zwiadowca
 - saper
 - obsługa koparki jednoczerpakowej
 - obsługa maszyny inżynieryjno-drogowej
 - obsługa mostu towarzyszącego na podwoziu kołowym
 - obsługa równiarki i zgarniarki
 - obsługa spycharki gąsienicowej szybkobieżnej
 - obsługa spycharki gąsienicowej wolnobieżnej
 - obsługa spycharko-ładowarki
 - naprawa sprzętu inżynieryjnego
 - naprawa uniwersalnych elektrycznych źródeł zasilania i elektrowni polowych
 - obsługa elektrowni
 - obsługa kafara i młota bezkafarowego
 - obsługa pojazdów do minowania
 - obsługa sprężarki
 - obsługa urządzeń do wydobywania i oczyszczania wody
 - obsługa urządzeń i pojazdów do rozminowania
 - obsługa kutra
 - obsługa pływającego transportera gąsienicowego
 - obsługa samobieżnego sprzętu przeprawowego
 - obsługa magazynu sprzętu inżynieryjnego i materiałów wybuchowych
 - obsługa traka
 
• Wojska Chemiczne – 11 specjalności:
 - obsługa laboratorium chemicznego i radiometrycznego
 - obsługa sprzętu rozpoznania skażeń
 - rachmistrz – planszecista
 - zwiadowca
 - obsługa i naprawa silnika odrzutowego naziemnych urządzeń specjalnych
 - obsługa instalacji do zadymiania
 - obsługa sprzętu do likwidacji skażeń
 - naprawa i legalizacja sprzętu wykrywania, rozpoznania i analizy skażeń
 - naprawa sprzętu indywidualnej i zbiorowej ochrony przed skażeniami
 - naprawa sprzętu do zadymiania
 - obsługa systemów ochrony indywidualnej i zbiorowej
 
•  Kursy Doskonalące W Ośrodku Szkolno-Treningowym Nurków WL (ORZYSZ):
– nurków w zakresie wykonywania podwodnych prac minerskich
– w zakresie techniki nurkowania pod lodem    
– kondycyjne szkolenie wiosenno-letnie nurków WLąd. w zakresie wykonywania podwodnych prac inż. w niezależnym i przewodowym sprzęcie powietrznym
– kondycyjne szkolenie jesienno-zimowe nurków WLąd. w zakresie wykonywania podwodnych prac inż. w niezależnym i przewodowym sprzęcie powietrznym
 
Szkolenie saperskie (fot. kpt. Piotr Szczepański)
 
Podczas szkolenia we Wrocławiu (fot. kpt. Piotr Szczepański)
 
TRADYCJE, PATRON i ŚWIĘTA
 
Decyzją nr 278/MON z 10 sierpnia 2009 roku centrum dziedziczy i kultywuje tradycje następujących pododdziałów historycznych Wojska Polskiego:
 
 - Szkoła Rycerska (1765)
 - Szkoła Inżynieryjna (1780-1789)
 - Szkoła Korpusu Inżynierów w Koronie (1789-1792)
 - Szkoła Korpusu Inżynierów Wielkiego Księstwa Litewskiego (1789-1792)
 - Szkoła Zakładowa Artylerii i Inżynierii (1808-1809)
 - Szkoła Elementarna Artylerii i Inżynierii (1809-1813)
 - Szkoła Artylerii i Inżynierów (1820-1831)
 - Obóz Szkolenia Saperów (1918-1922)
 - Główna Szkoła Artylerii i Inżynierii (1922-1923)
 - Oficerska Szkoła Inżynierii (1923-1939)
 - Szkoła Podchorążych Saperów w Szkocji (1940)
 - Centrum Wyszkolenia Saperów ze Szkołą Podchorążych w El Amiryi w Egipcie (1940-1945)
 - Szkoła Podchorążych Rezerwy w Beit Jirji w Palestynie (1942-1943)
 - Szkoła Podchorążych Rezerwy w Riazaniu w ZSRR (1943-1944)
 - Szkoła Podchorążych Saperów w Przemyślu (1944)
 - Oficerska Szkoła Saperów w Przemyślu (1944-1946)
 - Oficerska Szkoła Inżynieryjno-Saperska (1947-1951)
 - Oficerska Szkoła Wojsk Inżynieryjnych (1951-1967)
 - Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Inżynieryjnych (1967-1990)
 - Wyższa Szkoła Oficerska Inżynierii Wojskowej (1990-1994)
 - Szkoła Gazowa (1919)
 - Wojskowa Szkoła Gazowa (1920-1922)
 - Szkoła Broni Chemicznej (1922-1925)
 - Szkoła Broni Przeciwchemicznej (1925-1938)
 - Centrum Wyszkolenia Obrony Przeciwlotniczej i Przeciwgazowej (1938-1939)
 - Kurs Oficerów Służby Chemicznej (1948)
 - Kurs Oficerów Służby Technicznej (1949)
 - Oficerska Szkoła Obrony Przeciwchemicznej (1953-1958)
 - Oficerska Szkoła Wojsk Chemicznych (1958-1967)
 - Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Chemicznych (1967-1990)
 
Również decyzją nr 278/MON z 10 sierpnia 2009 nadano centrum imię patrona.
 
Decyzją Nr 94/MON z dnia 10 kwietnia 2013 r. w sprawie wprowadzenia odznaki pamiątkowej oraz proporczyka na beret Centrum Szkolenia Wojsk Inżynieryjnych i Chemicznych im. gen. Jakuba Jasińskiego
 
1.Wprowadza się odznakę pamiątkową oraz proporczyk na beret
 
proporczyk na beret CSWIiCh
 
DECYZJA Nr 39/MON MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 12 lutego 2014 r. w sprawie wprowadzenia oznaki rozpoznawczej Centrum Szkolenia Wojsk Inżynieryjnych i Chemicznych im. gen. Jakuba Jasińskiego we Wrocławiu
 
1. Wprowadza się oznakę rozpoznawczą, zwaną dalej „oznaką”, Centrum Szkolenia Wojsk Inżynieryjnych i Chemicznych im. gen. Jakuba Jasińskiego we Wrocławiu.
 
  
oznaka rozpoznawcza CSWIiCh (wersja wyjściowa i polowa)
 
DECYZJA Nr 128/MON MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 11 kwietnia 2014 r. w sprawie ustanowienia Święta Centrum Szkolenia Wojsk Inżynieryjnych i Chemicznych im. gen. Jakuba Jasińskiego
 
1. Ustanawia się Święto Centrum Szkolenia Wojsk Inżynieryjnych i Chemicznych im. gen. Jakuba Jasińskiego w dniu 2 grudnia.
 
STRUKTURA
 
(stan 2012 rok)
 
- komenda CSWIiCh
 - Wydział Zabezpieczenia Logistycznego
 - Pion Ochrony Informacji Niejawnych
 - Sekcja Wychowawcza
 - Sekcja Metodyki
 - Sekcja Służby Zdrowia
 - Sekcja Bezpieczeństwa i Higieny Pracy
 - Wydział Dydaktyczny
 - Wydział Personalny
 - Patrol Rozminowania
 - Zespół Rozminowania
 - Ośrodek Szkolenia Podstawowego
 - Ośrodek Szkolenia Specjalistów
 - Ośrodek Szkolenia Nurków
 - batalion zabezpieczenia szkolenia
   - kompania desantowo-przeprawowa
   - kompania drogowo-mostowa
   - kompania maszyn inżynieryjnych
   - kompania chemiczna
 
POCZET DOWÓDCÓW
 
 - płk Krzysztof Malinowski (1.I.2009 – 15.VIII.2010)
 - cz. p.o. ppłk Aleksander Wlizło (15.VIII.2010 - 22.X.2010)
 - płk mgr inż. Andrzej Dutka (22.X.2010 - 9.IX.2016)
 - cz. p.o. ppłk Aleksander Wlizło (9.IX.2016 - 10.IV.2017)
 - płk Kazimierz Łucki (10.IV.2017 - 29.I.2021)
 - płk Adam Przygoda (29.I.2021 - obecnie)
 
PODPORZĄDKOWANIE
Dowództwo Wojsk Lądowych (1.I.2009 – 31.XII.2013)
Dowództwo Generalne Rodzajów Sił Zbrojnych (1.I.2014 - obecnie)
 
Materiał przygotował Pan kpt. Piotr Szczepański (oficer prasowy CSWIiCh)
 
 © Copyright by www.jednostki-wojskowe.pl  Wszystkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie i publikowanie w całości oraz w części bez zgody autora zabronione. Wszystkie teksty, artykuły, fotografie, oraz pozostałe materiały zamieszczone na stronie www.jednostki-wojskowe.pl objęte są prawami autorskimi.

3 Pułk Przeciwlotniczy

3.Pułk Przeciwlotniczy im. płk Włodzimierza Ludwiga - JW 1640 (1995 - 2010)
 
 
 
RYS HISTORYCZNY
 
                   3.Pułk Przeciwlotniczy powstał w terminie do 31 grudnia 1995 na wskutek Zarządzenia Szefa Sztabu Generalnego WP nr 086/Org. z dnia 19 grudnia 1994 r. w wyniku przeformowania 124.Pułku Artylerii Przeciwlotniczej, którego historię i tradycje kontynuuje i dziedziczy. Jeszcze tego samego roku w którym nastąpiło przeformowanie jednostka otrzymała sztandar wojskowy z rąk prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego. Od roku 1997 siły pułku przygotowywały się do działania w siłach NATO i zostały włączone również do składu Korpusu Północ-Wschód. W roku 2001 pułk zmienił strukturę i przeszedł na nowy etat, który zakładał strukturę dywizjonową, tego samego roku pułk nawiązał współpracę z 6.batalionem przeciwlotniczym z Niemiec oraz 14.batalionem przeciwlotniczym z Danii, pozwoliło to lepiej dzielić się doświadczeniami z jednostkami ze starych krajów NATO. W roku 2003 siły pułku brały udział w dużym przedsięwzięciu poligonowym o kryptonimie „Crystal Eagle”, które przeprowadzono w południowych Niemczech. W kolejnych latach pułk brał udział w kolejnych ćwiczeniach oraz strzelaniach na poligonie w Wicku Morskim udowadniając swoje wysokie wyszkolenie. W 2006 za bardzo dobre wyniki szkoleniowe tytułem „Wzorowy pododdział Wojsk Lądowych” wyróżniony został 1.dywizjon przeciwlotniczy wchodzący w skład pułku. Pod koniec roku 2007, a dokładnie 30 października siły pułku zostały przedyslokowane z dotychczasowego miejsca postoju w Szczecinie do nowego garnizonu w Koszalinie, gdzie zostały ulokowane w kompleksie koszarowym wspólnie z 8.Pułkiem Przeciwlotniczym. W marcu 2008 pułk wystawił trzon sił do pełnienia misji w ramach XVIII zmiany PKW KFOR. Obecnie pułk nadal bierze udział w ćwiczeniach poligonowych, gdzie osiąga bardzo dobre wyniki. Podstawowym uzbrojeniem pułku są zestawy rakietowe OSA. W wyniku scalenia jednostek przeciwlotniczych z garnizonu Koszalin 3.pplot Decyzją MON nr Z-49/Org./P1 z dnia 28 czerwca 2010 r. zostaje rozformowany z dniem 31 grudnia 2010, a sprzęt oraz część kadry przekazano do 8.Pułku Przeciwlotniczego.
 
Zestaw rakietowy „OSA” 3.pplot podczas ćwiczeń „Żbik 2009” (fot. pochodzi ze strony www.12sdz.mil.pl)
 
TRADYCJE, PATRON i ŚWIĘTA
 
DECYZJA Nr 90/MON MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 12 czerwca 1996 r. w sprawie przejęcia dziedzictwa tradycji, nadania imienia patrona oraz ustanowienia dorocznego Święta 3 Pułku Przeciwlotniczego w Szczecinie
 
Dla zachowania w pamięci bohaterskich czynów bojowych żołnierzy wojsk przeciwlotniczych, na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 30 lipca 1992 r. o ustanowieniu Święta Wojska Polskiego (Dz.U. Nr 60, poz. 303) oraz postanowień rozkazu Nr 1/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 2 stycznia 1991 roku w sprawie dziedziczenia i kultywowania tradycji oręża polskiego (Dz. Rozk. MON poz. 1) z dniem 18 czerwca 1996 r.
 
p o l e c a m:
 
1. 3 Pułkowi Przeciwlotniczemu przejąć dziedzictwo tradycji i z honorem kontynuować tradycje:
1) 3 Dywizjonu Artylerii Przeciwlotniczej 1924 - 1939
2) 3 Karpackiego Pułku Artylerii Przeciwlotniczej 1942 - 1947
3) 22 Dywizjonu Artylerii Przeciwlotniczej 1951 - 1955
4) 124 Pułku Artylerii Przeciwlotniczej 1955 - 1957
5) 22 Dywizjonu Artylerii Przeciwlotniczej 1957 - 1967
6) 124 Pułku Artylerii Przeciwlotniczej 1967 - 1995
 
2. 3 Pułkowi Przeciwlotniczemu przyjąć imię płk. Włodzimierza Ludwiga.
3. Doroczne Święto obchodzić w dniu 30 kwietnia.
 
DECYZJA Nr 59/MON MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 14 lutego 2006 r. w sprawie wprowadzenia odznaki pamiątkowej, oznaki rozpoznawczej i proporczyka na beret 3 pułku przeciwlotniczego im. płk. dypl. Włodzimierza Juliusza Ludwiga w Szczecinie
 
1. Wprowadza się odznakę pamiątkową, zwaną dalej „odznaką”, oznakę rozpoznawczą, zwaną dalej „oznaką”, i proporczyk na beret, zwany dalej „proporczykiem”, 3 pułku przeciwlotniczego im. płk. dypl. Włodzimierza Juliusza Ludwiga w Szczecinie.
 
 
Oznaka rozpoznawcza 3.pplot
 
 
Proporczyk 3.pplot
 
STRUKTURA
 
 - dowództwo i sztab
   - bateria dowodzenia
   - 1.dywizjon przeciwlotniczy
   - 2.dywizjon przeciwlotniczy
   - 3.dywizjon przeciwlotniczy
 
POCZET DOWÓDCÓW
 
 - ppłk dypl. Zbigniew Antczak (1996 – XII.2002)
 - ppłk dypl. Sławomir Kowalski (XII.2002 – 2005)
 - płk dypl. Piotr Kołacz (2005 – 1.VIII.2007)
 - cz. p.o. ppłk mgr inż. Ryszard Krawiec (1.VIII.2007 – 6.X.2007)
 - płk mgr inż. Ryszard Krawiec (6.X.2007 – IV.2010)
 - cz. p.o. ppłk Marek Rakowski (IV.2010 - 31.XII.2010)
 
PODPORZĄDKOWANIE
12.Szczecińska Dywizja Zmechanizowana (1995 - 31.XII.2010)
 

© Copyright by www.jednostki-wojskowe.pl   Wszystkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie i publikowanie w całości oraz w części bez zgody autora zabronione. Wszystkie teksty, artykuły, fotografie, oraz pozostałe materiały zamieszczone na stronie www.jednostki-wojskowe.plobjęte są prawami autorskimi.

Centrum Operacji Powietrznych

Centrum Operacji Powietrznych (2002 - 2013)
Centrum Operacji Powietrznych - Dowództwo Komponentu Powietrznego (2013 - obecnie)
 
 
RYS HISTORYCZNY
 
                   Centrum Operacji Powietrznych (COP) powstało 1 stycznia 2002 roku na bazie Centralnego Stanowiska Dowodzenia, które dotychczas było głównym organem dowództwa Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej  przeznaczonym do dowodzenia, przesyłania informacji pomiędzy związkami taktycznymi i jednostkami, był to główny organ decyzyjny WLiOP, nowopowstałe COP przejęło wszystkie obowiązki CSD oraz dostało wiele nowych zadań. Dokumentem według którego formowano COP był rozkaz Dowódcy WLiOP nr PF-90/Org. z 11 lipca 2001. Trzeba zaznaczyć że od 1 stycznia 2002 roku do 30 czerwca 2004 roku organem nadrzędnym COP było Dowództwo Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej, po 1 lipca 2004 roku aż do 31 grudnia 2013 roku było to Dowództwo Sił Powietrznych. Obecnie COP-DKP jest jednostką podporządkowaną Dowódcy Operacyjnemu Rodzajów Sił Zbrojnych. Dla potrzeb dowodzenia COP wyposażone jest w specjalistyczne systemy wspomagania dowodzenia takie jak zgodne ze standardami NATO systemy ASOC czy ICC, w COP korzysta się również z polskich rozwiązań pod postacią systemu „Dunaj”. Obecnie w strukturze COP oprócz pionów funkcjonalnych centrum znajdują się także jednostki wojskowe są to Ośrodki Dowodzenia i Naprowadzania (ODiN) oraz Centra Koordynacji Operacji Powietrznych (CKOP). Na przełomie roku 2010 i 2011 doszło do reorganizacji w podporządkowanych jednostkach pod COP, rozformowano 21.ODiN z Warszawy, a 31.ODiN z Poznania-Babki przeformowano na Mobilną Jednostkę Dowodzenia Operacjami Powietrznymi. W dniu 1 lipca 2013 roku nazwę jednostki rozszerzono o nazwę Dowództwo Komponentu Powietrznego.
 
TRADYCJE, PATRON i ŚWIĘTA
 
DECYZJA Nr 141/MON MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 3 czerwca 2002 r. w sprawie przejęcia sztandaru i dziedzictwa tradycji oraz ustanowienia dorocznego Święta Centrum Operacji Powietrznych w Warszawie.
 
W związku z rozformowaniem Centralnego Stanowiska Dowodzenia Dowódcy Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej, w celu zachowania tradycji orężnych tego oddziału, na podstawie ustawy z dnia 19 lutego 1993 r. o znakach Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 34, poz. 154 oraz z 1995 r. Nr 150, poz. 731), art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 30 lipca 1992 r. o ustanowieniu Swięta Wojska Polskiego (Dz. U. Nr 60, poz. 303) oraz postanowień rozkazu Nr 1/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 2 stycznia 1991 r. w sprawie dziedziczenia i kultywowania tradycji oręża polskiego (Dz. Rozk. MON poz. 1), ustala się, co następuje:
 
1. Sztandar Centralnego Stanowiska Dowodzenia Dowódcy Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej przekazuje się Centrum Operacji Powietrznych w Warszawie.
 
2. Centrum Operacji Powietrznych w Warszawie:
1 ) przejmuje i z honorem kontynuuje tradycje Centralnego Stanowiska Dowodzenia Dowódcy Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej (1954-2002),
2) obchodzi doroczne Święto w dniu 10 czerwca.
 
 
DECYZJA Nr 580/MON MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 31 grudnia 2008 r. w sprawie wprowadzenia odznaki pamiątkowej Centrum Operacji Powietrznych
 
Na podstawie § 2 pkt 14 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 lipca 1996 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Obrony Narodowej (Dz. U. Nr 94, poz. 426), w związku z pkt 3 decyzji Nr 229/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 11 sierpnia 2004 r. w sprawie dziedziczenia i kultywowania tradycji oręża polskiego (Dz. Urz. MON Nr 9, poz. 105) — po zasięgnięciu opinii Komisji Historycznej do Spraw Symboliki Wojskowej — ustala się, co następuje:
 
1. Wprowadza się odznakę pamiątkową, zwaną dalej „odznaką”, Centrum Operacji Powietrznych.
 
Oznaka rozpoznawcza na mundur COP
 
DECYZJA Nr 177/MON MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 7 maja 2014 r. w sprawie wprowadzenia odznaki pamiątkowej Centrum Operacji Powietrznych – Dowództwa Komponentu Powietrznego
 
1. Wprowadza się odznakę pamiątkową, zwaną dalej „odznaką”, Centrum Operacji Powietrznych – Dowództwa Komponentu Powietrznego.
 
REGULAMIN ODZNAKI PAMIĄTKOWEJ CENTRUM OPERACJI POWIETRZNYCH - DOWÓDZTWA KOMPONENTU POWIETRZNEGO / wyciąg /
 
1. Odznaka pamiątkowa, zwana dalej „odznaką” Centrum Operacji Powietrznych – Dowództwa Komponentu Powietrznego, zwanego dalej „Centrum”, jest widocznym znakiem przynależności i nienagannej służby w szeregach Centrum oraz symbolem solidarności i współpracy żołnierskiej.
 
2. Odznaka ma kształt stylizowanej tarczy rycerskiej. W lewym górnym rogu, w tzw. polu obserwacyjnym tarczy, znajduje się fragment czerwonego kwadratu z białą obwódką, na którym umieszczony jest biały napis „COP DKP” – skrót nazwy jednostki wojskowej. Wewnątrz tarczy na tle stylizowanej niebiesko – szarej szachownicy, umieszczone są: wizerunek samolotu myśliwskiego, wyrzutni rakiet przeciwlotniczych i podstawy czasu wskaźnika radiolokacyjnego – symbolizujące najważniejsze rodzaje wojsk i najbardziej charakterystyczny sprzęt bojowy będący na wyposażeniu Sił Powietrznych, których pracą bojową kieruje COP- DKP. Tarcza umieszczona jest na wieńcu z liści dębowych barwy srebrzystej.
 
DECYZJA Nr 185/MON MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 12 maja 2014 r. w sprawie przejęcia dziedzictwa tradycji i sztandaru przeformowanego Centrum Operacji Powietrznych oraz ustanowienia Święta Centrum Operacji Powietrznych – Dowództwa Komponentu Powietrznego
 
1. Centrum Operacji Powietrznych – Dowództwo Komponentu Powietrznego w Warszawie:
1) przejmuje i z honorem kultywuje dziedzictwo tradycji:
a) Centralnego Stanowiska Dowodzenia Dowódcy Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej (1954-2001),
b) Centrum Operacji Powietrznych (2002-2013);
2) przejmuje sztandar Centrum Operacji Powietrznych.
 
2. Dzień 10 czerwca ustanawia się Świętem Centrum Operacji Powietrznych – Dowództwa Komponentu Powietrznego.
 
DECYZJA Nr 113/MON MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 2 kwietnia 2015 r. w sprawie wprowadzenia oznaki rozpoznawczej Centrum Operacji Powietrznych – Dowództwa Komponentu Powietrznego
 
Na podstawie § 2 pkt 14 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 lipca 1996 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Obrony Narodowej (Dz. U. Nr 94, poz. 426 oraz z 2014 r. poz. 933), w związku z § 34 pkt 4 lit. a rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 4 maja 2009 r. w sprawie określenia innych znaków używanych w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 82, poz. 689 oraz z 2013 r. poz. 1636) – po zasięgnięciu opinii Komisji Historycznej do Spraw Symboliki i Tradycji Orężnych – ustala się, co następuje:
 
1. Wprowadza się oznakę rozpoznawczą, zwaną dalej „oznaką”, Centrum Operacji Powietrznych – Dowództwa Komponentu Powietrznego.
 
WZÓR GRAFICZNY OZNAKI ROZPOZNAWCZEJ
CENTRUM OPERACJI POWIETRZNYCH
- DOWÓDZTWA KOMPONENTU POWIETRZNEGO
NA MUNDUR WYJŚCIOWY
 
WZÓR GRAFICZNY OZNAKI ROZPOZNAWCZEJ
CENTRUM OPERACJI POWIETRZNYCH
- DOWÓDZTWA KOMPONENTU POWIETRZNEGO
NA MUNDUR POLOWY
 
STRUKTURA
 
 - dowództwo
  - Sztab
  - Pion Ochrony Informacji Niejawnych
  - Pion Planowania Operacji
  - Pion Działań Bieżących
 
jednostki podporządkowane
 - Mobilna Jednostka Dowodzenia Operacjami Powietrznymi - Poznań-Babki
 - 22 Ośrodek Dowodzenia i Naprowadzania – Bydgoszcz 
 - 1 Regionalny Ośrodek Dowodzenia i Naprowadzania – Kraków
 - 1 Centrum Koordynacji Operacji Powietrznych – Gdynia
 - 2 Centrum Koordynacji Operacji Powietrznych – Kraków
 - 4 Centrum Koordynacji Operacji Powietrznych – Szczecin
 
POCZET DOWÓDCÓW
 
 - płk pil. Tadeusz Pieciukiewicz (9.II.2002 – X.2003)
 - gen. dyw. pil. Lech Majewski (X.2003 – 28.II.2004)
 - gen. dyw. pil. Stanisław Targosz (1.III.2004 – 2.IV.2005)
 - cz. p.o. płk Zbigniew Galec (3.IV.2005 – 31.VII.2005)
 - gen. broni pil. Lech Majewski (1.VIII.2005 – 3.VIII.2007)
 - gen. dyw. pil. Sławomir Dygnatowski (3.VIII.2007 – 18.II.2008)
 - cz. p.o. gen. bryg. nawig. Zbigniew Galec (19.II.2008 – 16.II.2009)
 - gen. bryg. nawig. Zbigniew Galec (16.II.2009 – 29.IX.2010)
 - gen. bryg. pil. Jan Śliwka (29.IX.2010 - 31.XII.2013) dec. pers. MON nr 688 z 17.VI.2010
 - gen. dyw. pil. Włodzimierz Usarek (1.I.2014 - 12.XII.2016)
 - gen. dyw. pil. Dariusz Malinowski (12.XII.2016 - 3.II.2020)
 - gen. dyw. pil. Ireneusz Starzyński (3.II.2020 - obecnie)
 
PODPORZĄDKOWANIE
Dowództwo Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej (1.I.2002 – 30.VI.2004)
Dowództwo Sił Powietrznych (1.VII.2004 – 31.XII.2013)
Dowództwo Operacyjne Rodzajów Sił Zbrojnych (1.I.2014 - obecnie)
 
© Copyright by www.jednostki-wojskowe.pl  Wszystkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie i publikowanie w całości oraz w części bez zgody autora zabronione. Wszystkie teksty, artykuły, fotografie, oraz pozostałe materiały zamieszczone na stronie www.jednostki-wojskowe.pl objęte są prawami autorskimi.

Polecamy

Please publish modules in offcanvas position.