Uncategorised

8 Drezdeńska Dywizja Piechoty

8 Drezdeńska Dywizja Piechoty – JW 2824

8 Dywizja Piechoty została sformowana w roku 1944, rozkazem Naczelnego Dowódcy WP nr 8 z dnia 20 sierpnia 1944 roku a następnie rozkazem nr 2 z 22 sierpnia 1944 wydanym przez Dowódcę 2 Armii WP. Dywizję miano sformować w rejonie Siedlec w następującym składzie:

- Dowództwo 8.Dywizji Piechoty

- 32 Pułk Piechoty (w r. Dowódcy 2 Armii WP wpisany jako 24 Pułk Piechoty – korekta r. Dowódcy 2 AWP nr 7 z 13.09.1944)

- 34 Pułk Piechoty (w r. Dowódcy 2 Armii WP wpisany jako 23 Pułk Piechoty – korekta r. Dowódcy 2 AWP nr 7 z 13.09.1944)

- 36 Pułk Piechoty (w r. Dowódcy 2 Armii WP wpisany jako 22 Pułk Piechoty – korekta r. Dowódcy 2 AWP nr 7 z 13.09.1944)

- 37 Pułk Artylerii

- samodzielny szkolny batalion piechoty

- 11 samodzielny dywizjon artylerii samochodowej

- 8 samodzielna kompania zwiadowcza

- 19 samodzielny batalion saperów

- 13 samodzielna kompania łączności

- 12 samodzielna kompania obrony chemicznej

- 14 samodzielna kompania transportu samochodowego

- 15 Piekarnia Polowa

- 10 samodzielny batalion sanitarny

- 8 Ambulans Weterynaryjny

- pluton Dowództwa Artylerii

- Ruchome Warsztaty Mundurowe

- 3063 Poczta Polowa

- 1882 Bank Polowy

- Oddział Informacji 5.Dywizji Piechoty

Stan organizacyjny 8.DP wg rozkazu Naczelnego Dowódcy WP nr 8 z 20 sierpnia 1944 roku.

Po sformowaniu 8.DP włączono ją w skład 2 Armii WP , przysięgę wojskową żołnierze dywizji złożyli w dniach 21-22 października 1944 roku. W ostatnich dniach stycznia 1945 roku dywizja przybyła do Warszawy, gdzie pododdziały 8.DP pełniły do 1 lutego 1945 służbę garnizonową. W lutym dywizja dostała rozkaz przemieszczenia się do rejonu miejscowości Dobiegniew, a następnie w drugiej połowie marca 1945 w rejon Trzebnicy skąd została wysłana nad Nysę Łużycką. Do pierwszych starć na froncie doszło 16 kwietnia 1945 podczas forsowania rzeki Nysy, zadaniem dywizji było przerwanie niemieckiej obrony i marsz w kierunku na Drezno, w maju 1945 dywizja została skierowana na kierunek praski i swoje działania bojowe zakończyła niedaleko Pragi w miejscowości Ustek w dniu 11 maja 1945 roku. Już następnego dnia dywizja udała się w drogę powrotną do kraju i docelowo ześrodkowała się w okolicy Legnicy, skąd niebawem zostały jej siły skierowane do służby granicznej na odcinku Nowa Sól – Słubice, Dowództwo 8.DP rozlokowało się w Świebodzinie. Nie długo dywizja pozostała w tej okolicy, gdyż kilka tygodni później skierowano ją do ochrony odcinka granicy od ujścia rzeki Nysy Łużyckiej do Odry w okolicy miejscowości Mużaków. 10 czerwca 1945 roku służbę graniczną w zachodniej Polsce 8.DP przekazała 11.Dywizji Piechoty, 1 lipca 1945 roku dywizję podporządkowano Dowódcy 1 Armii WP i nakazano jej przejście w rejon Krosna i Sanoka do dnia 15 lipca, w tamtej okolicy dywizja pełniła służbę graniczną. W sierpniu 1945 roku rozformowano Pocztę Polową oraz Bank Polowy. Rozkazem Naczelnego Dowódcy WP nr 00510 z 5 września 1945 roku dywizja została podporządkowana Dowódcy Krakowskiego Okręgu Wojskowego. W listopadzie 1945 roku oddziały 8.DP przekazały pas graniczny oddziałom WOP. Ponieważ 8.DP brała udział w walkach zbrojnych z ukraińskim zbrojnym podziemiem pozostała nadal w strukturze wojennej, dopiero w roku 1946 roku Dowódca Okręgu Wojskowego nr V przeformował 8.DP na strukturę pokojową, i jej skład był po reorganizacji następujący:

- Dowództwo 8.Drezdeńskiej Dywizji Piechoty – Krosno

- 32 Pułk Piechoty – Brzozów

- 34 Pułk Piechoty – Sanok

- 36 Pułk Piechoty – Lesko

- 37 Pułk Artylerii Lekkiej – Sanok

- 11 dywizjon artylerii przeciwpancernej – Sanok

- 28 kompania łączności – Krosno

- 19 batalion saperów – Niegłowice

- pluton ochrony Oddziału Informacji

Pozostałe pododdziały ze struktury wojennej zostały rozformowane do dnia 31 marca 1946.

Stan organizacyjny 8.DP wg rozkazu Naczelnego Dowódcy WP nr 046/Org. z 27 lutego 1946.

W 1946 roku nadano pododdziałom Wojska Polskiego 4-cyfrowe numery jednostek wojskowych, otrzymały je również oddziały 8.DP. Latem 1946 nastąpiło również przegrupowanie czasowe Dowództwa 8.DP oraz części jednostek dywizji, aby potem pod koniec roku przesunąć dywizję bliżej centrum Polski, dywizja została rozlokowana w Łodzi i w jej okolicy oraz została podporządkowana Dowódcy Okręgu Wojskowego nr III w Poznaniu. W następnym roku zmieniały się jedynie etaty jednostek 8.DP, pod koniec 1947 roku skład i rozmieszczenie 8.DP był następujący:

- Dowództwo 8.Drezdeńskiej Dywizji Piechoty – JW 2824 Łódź

- 32 Pułk Piechoty – JW 1746 Skierniewice

- 34 Pułk Piechoty – JW 2873 Łódź

- 36 Pułk Piechoty – JW 1784 Łowicz

- 37 Pułk Artylerii Lekkiej – JW 2945 Skierniewice

- 19 batalion saperów – JW 1887 Gałkówek

- 11 dywizjon artylerii przeciwpancernej – JW 2982 Gałkówek

- 28 kompania łączności – Łódź

W roku 1949 w terminie do 30 kwietnia 1949 roku 8.DP została przekazana z Okręgu Wojskowego nr III do Okręgu Wojskowego nr IV. Wymusiło to wcześniej roszady między dywizjami, ze składu 8.DP do składu 2.DP przekazano 36 Pułk Piechoty, 37 Pułk Artylerii Lekkiej oraz 11 dywizjon artylerii przeciwpancernej, w zamian do składu 8.DP przybyły następujące jednostki:

- ze składu 16.DP przybył 20 dywizjon artylerii przeciwpancernej – JW 2796

- ze składu 12.DP przybyły 39 Pułk Piechoty – JW 3572, 34 Pułk Artylerii Lekkiej – JW 2527 oraz 15 dywizjon artylerii przeciwpancernej – JW 2551.

Również w 1949 nastąpiła zmiana dyslokacji dywizji, została ona przesunięta na północ i przeformowana w Zmotoryzowaną Dywizję Piechoty, skład dywizji po tych zmianach struktur był następujący:

- Dowództwo 8.Drezdeńskiej Zmotoryzowanej Dywizji Piechoty – JW 2824 Koszalin

- 39 Zmotoryzowany Pułk Piechoty – JW 3572 Trzebiatów

- 32 Zmotoryzowany Pułk Piechoty – JW 1746 Rogowo

- 34 Zmotoryzowany Pułk Piechoty – JW 2873 Słupsk

- 9 Pułk Czołgów – JW 2314 Słupsk

- 34 Pułk Artylerii Lekkiej – JW 2527 Kołobrzeg

- 15 Pułk Moździerzy – JW 4888 Kołobrzeg

- 91 Pułk Artylerii Przeciwpancernej – JW 2796 Kołobrzeg

- 12 dywizjon artylerii przeciwlotniczej – JW 4400 Koszalin

- 5 batalion rozpoznawczy – JW 4975 Koszalin

- 28 batalion łączności – JW 3897 Koszalin

- 19 batalion saperów – JW 1887 Uniesty

- 41 kompania samochodowa – Koszalin

- Ruchomy Warsztat Naprawy Czołgów nr 1 – JW 4004 Koszalin

- Ruchomy Warsztat Naprawy Sprzętu Artyleryjskiego nr 2 – JW 5200 Koszalin

- Ruchomy Warsztat Naprawy Samochodów nr 3 – JW 2117 Koszalin

Rozkazem tym rozformowano 15 dywizjon artylerii przeciwpancernej – JW 2551.

Stan organizacyjny 8.ZmotDP wg rozkazu MON nr 0055/Org. z 30 marca 1949.

Dywizja jako 8.Drezdeńska Zmotoryzowana Dywizja Piechoty istniała do października 1950, kiedy to rozkazem MON nr 0054/Org. z 12 czerwca 1950 roku rozformowano dywizję a na jej miejscu w terminie do 1 października 1950 sformowano 8. Dywizję Zmechanizowaną.

Poczet dowódców 8.DP:

- ppłk Robert Satanowski (20.VII.1944 – 28.VIII.1944)

- płk Wacław Gulida (28.VIII.1944 – 3.IX.1944)

- płk Iwan Iwanczura (4.IX.1944 – 6.XI.1944)

- płk Józef Grażewicz (6.XI.1944 – IV.1946)

- płk Stanisław Habowski (IV.1946 – X.1947)

- płk Józef Batkiewicz (X.1948 – IV.1949)

- płk Aleksander Wygnański (IV.1949 – X.1950)

5 Saska Dywizja Piechoty

5 Saska Dywizja Piechoty – JW 1586

5 Dywizja Piechoty została sformowana w roku 1944, rozkazem nr 00130 z dnia 5 lipca 1944 roku wydanym przez Dowódcę 1 Armii Polskiej w ZSRR. Dywizję miano sformować w terminie do 1 września 1944 roku w następującym składzie:

- Dowództwo 5.Dywizji Piechoty – Nowa Berezowka

- 13 Pułk Piechoty – Małe Koszaryszcze

- 14 Pułk Piechoty – Małe Koszaryszcze

- 15 Pułk Piechoty – Charytanówka

- 22 Pułk Artylerii – Korczunok

- samodzielny szkolny batalion piechoty

- 6 samodzielny dywizjon artylerii samochodowej

- 5 samodzielna kompania zwiadowcza – Nowa Berezowka

- 14 samodzielny batalion saperów – Nowa Berezowka

- 12 samodzielna kompania łączności – Nowa Berezowka

- 5 samodzielna kompania obrony chemicznej – Nowa Berezowka

- 7 samodzielna kompania transportu samochodowego – Nowa Berezowka

- 8 Piekarnia Polowa

- 5 samodzielny batalion sanitarny – Nowa Berezowka

- 7 Ambulans Weterynaryjny – Nowa Berezowka

- pluton Dowództwa Artylerii

- Ruchome Warsztaty Mundurowe

- 3043 Poczta Polowa – Nowa Berezowka

- 1864 Bank Polowy – Nowa Berezowka

- Oddział Informacji 5.Dywizji Piechoty

Stan organizacyjny 5.DP wg rozkazu Naczelnego Dowódcy WP nr 00114 z 10 lipca 1944 roku.

Do formowania dywizji przystąpiono 21 lipca 1944. W sierpniu 1944 cały skład dywizji przeszedł w rejon Łukowa gdzie kontynuowano formowanie tej jednostki. Rozkazem Naczelnego Dowódcy WP nr 8 z 20 sierpnia 1944 roku 5.DP została włączona w skład 2.Armii WP. W kolejnych miesiącach żołnierze dywizji przechodzili szkolenie i w końcu 22 października 1944 złożyli uroczystą przysięgę wojskową, 26 listopada 1944 roku dywizja otrzymała sztandar wojskowy ufundowany przez społeczność Łukowa.

W styczniu 1945 dywizję przegrupowano do Warszawy gdzie pełniła służbę garnizonową do 1 lutego 1945, następnie została skierowana do Łodzi. 27 lutego 1945 dywizja wyruszyła z Łodzi na front kierując się na Gorzów Wielkopolski, następnie pod koniec marca 1945 roku wyruszyła w rejon Wrocławia skąd na początku kwietnia ruszyła nad Nysę Łużycką. Pododdziały dywizji brały udział w operacji berlińskiej, praskiej oraz łużyckiej, szlak bojowy 5.DP zakończyła w miejscowości Litomerice w dniu 11 maja 1945. Po zakończeniu działań bojowych skierowano dywizję do pełnienia służby ochronnej na granicy w odcinku Gryfino – Słubice. Rozkazem Naczelnego Dowódcy WP nr 133 z 2 czerwca 1945 roku dywizja podporządkowana została Dowódcy 1.Korpusu Armijnego. W sierpniu 1945 nadano dywizji nazwę wyróżniającą „Saska”. Dywizja nie była długo w składzie 1.Korpusu Armijnego, gdyż już we wrześniu 1945 rozkazem Naczelnego Dowódcy WP nr 00510 z 5 września 1945 roku podporządkowano dywizję Dowódcy Poznańskiego Okręgu Wojskowego. W międzyczasie rozformowano niektóre pododdziały, które były potrzebne jedynie w czasie wojny. W listopadzie 1945 Dowódca Poznańskiego Okręgu Wojskowego przeformował 5.DP na nowe etaty i rozformował część jej jednostek.

W roku 1946 Dowódca Okręgu Wojskowego nr III nakazał przeformować do 31 marca 1946 dywizję na nowe etaty, po zmianach skład i dyslokacji dywizji była następująca:

- Dowództwo 5.Saskiej Dywizji Piechoty – Międzyrzecz

- 13 Pułk Piechoty – Swarzędz

- 15 Pułk Piechoty – Skwierzyna

- 17 Pułk Piechoty – Międzyrzecz

- 22 Pułk Artylerii Lekkiej – Skwierzyna

- 6 dywizjon artylerii przeciwpancernej

- 25 kompania łączności – Międzyrzecz

- 14 batalion saperów

- pluton ochrony Wydziału Informacji 5.DP – Międzyrzecz

- Wydział Informacji 5.DP – Międzyrzecz

- samodzielny pluton samochodowy Dowództwa 5.DP – Międzyrzecz

Stan organizacyjny 5.DP wg rozkazu Naczelnego Dowódcy WP nr 046/Org. z 27 lutego 1946 roku.

Ważnym momentem z punktu widzenia organizacyjnego Wojska Polskiego było nadanie 4-cyfrowych numerów jednostek wojskowych każdej z jednostek wojskowych, terminem nadania numerów był 30 kwietnia 1946. We wrześniu 1946 roku 22.pal dyslokowano ze Skwierzyny do Sulechowa. W listopadzie 1946 kolejne zmiany etatów w dywizji, w maju 1948 roku sztandary wojskowe otrzymały 15 i 17 Pułki Piechoty, latem tego samego roku 13 Pułk Piechoty przeniesiono do miejscowości Cibórz. We wrześniu 1948 roku Dowódca Wojsk Lądowych przeformował w terminie do 30 października 1948 dywizję na nowe etaty, po zmianach jej stan był następujący:

- Dowództwo 5.Saskiej Dywizji Piechoty – JW 1586 Międzyrzecz

- 13 Pułk Piechoty – JW 2462 Cibórz

- 15 Pułk Piechoty – JW 1594 Skwierzyna

- 17 Pułk Piechoty – JW 1042 Międzyrzecz

- 22 Pułk Artylerii Lekkiej – JW 2716 Sulechów

- 6 dywizjon artylerii przeciwpancernej – JW 2465 Sulechów

- 14 batalion saperów – JW 2726 Międzyrzecz

- 25 kompania łączności – Międzyrzecz

Stan organizacyjny 5.DP wg rozkazu MON nr 0168/Org. z 16 września 1948 roku.

W terminie do 30 kwietnia 1949 roku 5.DP została przekazana z Okręgu Wojskowego nr III do Okręgu Wojskowego nr IV. Dowódca OW nr IV podporządkował dywizję Dowódcy 2.Korpusu Piechoty. W terminie do 1 września 1949 roku przeprowadzono kolejną reorganizację dywizji, po niej skład dywizji był następujący:

- Dowództwo 5.Saskiej Dywizji Piechoty – JW 1586 Międzyrzecz

- 13 Pułk Piechoty – JW 2462 Cibórz

- 15 Pułk Piechoty – JW 1594 Skwierzyna

- 17 Pułk Piechoty – JW 1042 Międzyrzecz

- 22 Pułk Artylerii Lekkiej – JW 2716 Sulechów

- 6 dywizjon artylerii przeciwpancernej – JW 2465 Sulechów

- 14 batalion saperów – JW 2726 Międzyrzecz

- 39 batalion łączności – JW 3141 Międzyrzecz (sformowany na bazie 25.kł)

- 23 kompania obrony przeciwchemicznej – Międzyrzecz

- 25 kompania rozpoznawcza – Międzyrzecz

- pluton samochodowo-transportowy – Międzyrzecz

Stan organizacyjny 5.DP wg rozkazu MON nr 0056/Org. z 30 marca 1949 roku.

W roku 1950 przegrupowano Dowództwo 5.DP z Międzyrzecza do Sulęcina, jednocześnie miejsce stacjonowania zmieniły 39.bł, 25.kr, 23.kopchem i 6.dappanc, zmiana miejsca stacjonowania Dowództwa dywizji spowodowała też roszadę pomiędzy jednostkami 5.DP oraz 4.DP, z dniem 30 września 1950 roku ze składu 5.DP do składu 4.DP przeszły 22 Pułk Artylerii Lekkiej oraz 13 Pułk Piechoty, w zamian ze składu 4.DP do składu 5.DP przybyły 6 Pułk Artylerii Lekkiej oraz 12 Pułk Piechoty. W połowie roku 1951 przeprowadzono reorganizację 5 Dywizji Piechoty i jej skład po zmianach był następujący:

- Dowództwo 5.Saskiej Dywizji Piechoty – JW 1586 Sulęcin

- 12 Pułk Piechoty – JW 2635 Gorzów Wielkopolski

- 15 Pułk Piechoty – JW 1594 Skwierzyna

- 17 Pułk Piechoty – JW 1042 Międzyrzecz

- 6 Pułk Artylerii Lekkiej – JW 1204 Kęszyca

- 6 dywizjon artylerii przeciwpancernej – JW 2465 Kęszyca

- 26 dywizjon artylerii przeciwlotniczej – JW 1517 Wędrzyn (pierwotnie miał być formowany w Sulęcinie)

- 39 batalion łączności – JW 3141 Sulęcin

- 14 batalion saperów – JW 2726 Wędrzyn

- 25 kompania rozpoznawcza – Wędrzyn

- 23 kompania obrony przeciwchemicznej – Wędrzyn

- 73 kompania samochodowa – Sulęcin (sformowana na bazie plutonu sam.-tr.)

- Ruchomy Warsztat Naprawy Samochodów nr 36 – JW 1633 Sulęcin

Stan organizacyjny 5.DP wg rozkazu MON nr 0045/Org. z 17 maja 1951 roku.

W roku 1953, zarządzeniem Szefa Sztabu Generalnego WP nr 027/Org. z 11 stycznia 1953 roku w skład 5.DP włączony został 122 Pułk Artylerii Lekkiej – JW 2896 Wędrzyn, jednostka ta jeszcze tego samego roku w terminie do 8 listopada 1953 została przeniesiona do Ostrowa Wielkopolskiego. Pod koniec 1954 roku do składu 5.DP włączono kolejną jednostkę – 18 Pułk Czołgów i Artylerii Pancernej – JW 3309 Nysa, jednostka została również przeniesiona z Nysy do Wędrzyna w terminie do 1 grudnia 1955. W 1954 przeniesiono 25 kompanię rozpoznawczą z Wędrzyna do Międzyrzecza, a rok później 23 kompanię obrony przeciwchemicznej również z Wędrzyna do Międzyrzecza.

Ważny rokiem dla dywizji był rok 1955, wtedy to nastąpiło sporo zmian organizacyjnych, sformowano nowe jednostki, rozformowano i przeformowano kilka, oto skład dywizji pod koniec 1955 roku:

- Dowództwo 5.Saskiej Dywizji Piechoty – JW 1586 Sulęcin

- 40 kompania sztabowa – Sulęcin (nr 40 kompania otrzymała zarządzeniem Szefa Sztabu Gen. WP nr 0257/Org. z 22.11.1955)

- 12 Pułk Piechoty – JW 2635 Gorzów Wielkopolski

- 15 Pułk Piechoty – JW 1594 Skwierzyna

- 17 Pułk Piechoty – JW 1042 Międzyrzecz

- 18 Pułk Czołgów i Artylerii Pancernej – JW 3309 Wędrzyn

- 6 Pułk Artylerii – JW 1204 Kęszyca (przeformowany z 6.pal)

- 6 dywizjon artylerii przeciwpancernej – JW 2465 Skwierzyna

- 128 Pułk Artylerii Przeciwlotniczej – JW 1517 Torzym (sformowany na bazie 26.daplot)

- pluton dowodzenia Dowódcy Artylerii 5.DP – Kęszyca

- 30 bateria artyleryjskiego rozpoznania pomiarowego – Kęszyca

- 39 batalion łączności – JW 3141 Sulęcin

- 14 batalion saperów – JW 2726 Wędrzyn

- 23 kompania obrony przeciwchemicznej – Międzyrzecz

- 25 batalion rozpoznawczy – JW 1028 Międzyrzecz (sformowany na bazie 25.kr)

- 53 batalion samochodowo-transportowy – JW 3100 Sulęcin (sformowany na bazie 73.ksam)

- 51 batalion medyczno-sanitarny – JW 1202 Międzyrzecz

- Ruchomy Warsztat Naprawy Samochodów nr 36 – JW 1633 Sulęcin

- 116 Ruchomy Warsztat Naprawy Sprzętu Artyleryjskiego – JW 1662 Kęszyca

- 5 Dywizyjny Punkt Zaopatrzenia – JW 1070 Wędrzyn (nr JW nadany został w terminie do 1 marca 1957)

Rozformowaniu uległ 122 Pułk Artylerii Lekkiej – JW 2896 Ostrów Wielkopolski.

Stan organizacyjny 5.DP wg rozkazu MON nr 0046/Org. z 29 sierpnia 1955 roku.

W roku 1956 dywizję przekazano w bezpośrednie podporządkowanie Dowódcy ŚOW, również w 1956 roku rozkazem MON nr 049/Org. z 3 listopada 1956 roku rozformowano 51 batalion medyczno-sanitarny.

Rok 1957 był ostatnim rokiem funkcjonowania 5.Saskiej Dywizji Piechoty, rozkazem MON nr 0025/Org. z 2 kwietnia 1957 roku nakazano rozformować 5.DP do dnia 15 sierpnia 1957. Rozformowaniu uległa większość jednostek, a część z nich przekazana została do innych związków taktycznych, poniżej wykaz jednostek przekazanych:

Do składu 4.Dywizji Piechoty przekazano:

- 12 Pułk Piechoty – JW 2635 Gorzów Wielkopolski

- 17 Pułk Piechoty – JW 1042 Międzyrzecz

- 18 Pułk Czołgów i Artylerii Pancernej – JW 3309 Wędrzyn

- 6 dywizjon artylerii przeciwpancernej – JW 2465 Skwierzyna

- 26 dywizjon artylerii przeciwlotniczej – JW 1517 Torzym (przeformowany z 128.paplot)

- 23 kompania obrony przeciwchemicznej – Międzyrzecz

- 25 batalion rozpoznawczy – JW 1028 Międzyrzecz

Pozostałe pododdziały dywizji zostały rozformowane.

Poczet dowódców 5.Saskiej Dywizji Piechoty:

- płk Gabriel Walikowski (29.VII.1944 – 3.IX.1944)

- płk Aleksander Waszkiewicz (13.IX.1944 – 24.IV.1945)

- płk Piotr Wiesieński (24.IV.1945 – 4.V.1945)

- płk Stanisław Kupsza (4.V.1945 – 12.XII.1945)

- płk Jan Siewko (12.XII.1945 – 7.VIII.1946)

- gen. bryg. Stanisław Grodzki (7.VIII.1946 – 16.XI.1946)

- płk dypl. Stanisław Habowski (16.XI.1946 – 13.IX.1947)

- płk Kazimierz Ilnicki (13.IX.1947 – 3.XI.1948)

- ppłk Napoleon Naruszewicz (3.XI.1948 – 2.II.1950)

- ppłk Grzegorz Derus (2.II.1950 – 26.IX.1951)

- ppłk Franciszek Bąk (26.IX.1951 – 26.V.1952)

- płk Józef Sobiesiak (26.V.1952 – 11.X.1955)

- płk Józef Dziadura (11.X.1955 – 7.XII.1956)

- płk Florian Siwicki (22.XII.1956 – 31.X.1957)

15 Brygada Kawalerii Pancernej

15. Wielkopolska Brygada Kawalerii Pancernej im. gen. broni Władysława Andersa – JW 5704 (1996 - 2007)

15. Brygada Kawalerii Pancernej powstała 1 stycznia 1996 roku na bazie 18. Pułku Zmechanizowanego. Brygada funkcjonowała w strukturze batalionowej, z dwoma batalionami czołgów, batalionem zmechanizowanym, batalionem dowodzenia, dywizjonem artylerii samobieżnej, dywizjonem przeciwlotniczym oraz kompaniami: saperów, rozpoznawczą, remontową, zaopatrzenia i medyczną. Brygada stacjonowała w garnizonie Wędrzyn, gdzie miała idealne warunki szkoleniowe, bliskość poligonów ułatwiała i intensyfikowała szkolenie jednostki. 1 lipca 2004 w jednostce sformowano Ośrodek Szkolenia Młodszych Specjalistów szkolący załogi czołgów PT-91 „Twardy”. Ośrodek ten został przeniesiony jednak w maju 2005 do 2. Brygady Zmechanizowanej i został dyslokowany do Czarnego. Brygada była wyposażona w czołgi PT-91 „Twardy”, bojowe wozy piechoty BWP-1, haubice samobieżne 2S1 „Goździk” które stanowiły trzon siły ognia jednostki. Brygada otrzymała sztandar 23 kwietnia 1996 roku i w tym czasie przyjęła również dziedzictwo tradycji bojowych jednostek WP oraz nazwę wyróżniającą i patrona, wszystko to zatwierdzone decyzją nr 52/MON z 10 kwietnia 1996.

Brygada dziedziczyła tradycje następujących jednostek:

- Brygada Kawalerii Narodowej Wielkopolskiej nr 4 (1776 – 1789)

- 1. i 2. Wielkopolska Brygada Kawalerii Narodowej (1789 – 1794)

- jazda wielkopolska okresu Księstwa Warszawskiego (1807 – 1814)

- jazda poznańska okresu powstania listopadowego i wielkopolskiego (1831)(1848)

- Brygada Jazdy gen. Edmunda Taczanowskiego (1863)

- I Brygada Jazdy Wielkopolskiej (1919)

- 7. Brygada Jazdy (1921 – 1923)

- 7. Brygada Kawalerii (1923 – 1924)

- VII Brygada Kawalerii (1924 – 1929)

- Brygada Kawalerii „Poznań” (1929 – 1937)

- Wielkopolska Brygada Kawalerii (1937 – 1939)

- 3./14. Wielkopolska Brygada Pancerna (1944 – 1947)

W związku ze zmniejszeniem ilości brygad w Wojsku Polskim, 15. BKPanc została rozformowana, decyzją MON nr Z-70/Org./P-1 z 28 września 2006 roku, następnie rozkazem Dowódcy Wojsk Lądowych nr PF-60/Org. z 24 listopada 2006 roku polecono rozformować dowództwo brygady oraz jej pododdziały w terminie do 30 czerwca 2007 roku. Z części pododdziałów likwidowanej brygady formowano pododdziały dla 17 . Wielkopolskiej Brygady Zmechanizowanej z Międzyrzecza, która przejęła także koszary 15. BKPanc.

Oznaka rozpoznawcza 15. BKPanc

Podporządkowanie:

- 4. Lubuska Dywizja Zmechanizowana (1.I.1996 – 24.V.2001)

- 11. Lubuska Dywizja Kawalerii Pancernej im. Jana III Sobieskiego (24.V.2001 – 30.VI.2007)

Poczet dowódców 15. BKPanc :

- ppłk dypl. Andrzej Sobieraj (1.I.1996 – 2002)

- płk dypl. Wiesław Michnowicz (2002 – 2005)

- płk dypl. Jarosław Hoffmann (2005 – 30.VI.2007)

© Copyright by www.jednostki-wojskowe.pl Wszystkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie i publikowanie w całości oraz w części bez zgody autora zabronione. Wszystkie teksty, artykuły, fotografie, oraz pozostałe materiały zamieszczone na stronie www.jednostki-wojskowe.plobjęte są prawami autorskimi.

11 batalion zaopatrzenia

11. Batalion Zaopatrzenia – JW 2680 (1969 - 2001)

W roku 1969 zarządzeniem Szefa Sztabu Generalnego WP nr 068/Org. z 22 września 1969 roku na bazie 76. Batalionu Transportowego sformowany został 11. Batalion Zaopatrzenia, którego zadaniem było zabezpieczenie logistyczne 11. Dywizji Pancernej, garnizonem stacjonowania jednostki wybrano Żagań. W roku 1970 sformowano w batalionie kompanię szkolną kierowców, która szkoliła żołnierzy w specjalności kierowców na potrzeby całej dywizji. W następnych latach wspólnie z dywizją jednostka uczestniczyła w wielu ćwiczeniach poligonowych, do ważniejszych zaliczyć trzeba: „Jenot-71”, „Muflon-72”, „Żubr-75”, „Żbik-76”, „Przyjaźn-84”, „Przyjaźn-85”, „Przyjaźn-87” i „Orion-89”, były to nierzadko duże ćwiczenia połączone wojsk Układu Warszawskiego. W roku 1981 batalion w czasie stanu wojennego został skierowany do Wrocławia gdzie pełnił służbę patrolowo-wartowniczą. Do garnizonu powrócił w dniach 10-11 lutego 1982. W roku 1986 batalion uzyskał świetne wyniki z kontroli przeprowadzonej przez Komisję Inspekcyjną Sił Zbrojnych. Ważnym momentem w historii jednostki był rok 1994 kiedy to przeniesiono ją do Świętoszowa. 11 listopada 1995 roku batalion otrzymał sztandar wojskowy nowego wzoru. W roku 1996 jednostka przeszła restrukturyzację i funkcjonowała w nowej strukturze organizacyjnej, stan taki trwał 5 lat, gdyż w wyniku rozformowania 4. Dywizji Zmechanizowanej zaszła konieczność zagospodarowania części jednostek z tej dywizji, wobec czego w skład 11. Dywizji Kawalerii Pancernej wszedł 4. Batalion Zaopatrzenia, ponieważ nie istniała możliwość by na szczeblu dywizji były dwa bataliony zaopatrzenia postanowiono że 11. Batalion musi zostać rozformowany, i tak do końca roku 2001 batalion rozformowano.

Proporczyk na beret 11. bzaop

Poczet dowódców 11. bzaop:

- mjr Dionizy Dolniak (1969 – 1972)

- ppłk Janusz Wallis (1972 – 1980)

- ppłk Edward Skwarek (1980 – 1988)

- ppłk Antoni Biernacki (1988 – 1994)

- ppłk dypl. Andrzej Guz (1994 – 1998)

- mjr Grzegorz Koń (1998 – 1999)

- mjr Wiesław Lechocki (1999 – 2001)

Podporządkowanie jednostki:

- 11. Dywizja Pancerna (1969 – 2001)

Opracowano na podstawie książki Pana W.Chłopka – „11 Lubuska Dywizja Kawalerii Pancernej im. Jana III Sobieskiego – Zarys Dziejów”, Żagań 2005

3 Pułk Czołgów Średnich

3. Drezdeński Pułk Czołgów Średnich – JW 2646 (1967 - 1990)

Na mocy rozkazu MON nr 07/MON z 4 maja 1967 roku sformowano 3. Drezdeński Pułk Czołgów Średnich, na bazie 22. Drezdeńskiego Pułku Czołgów Średnich, w zasadzie było to przemianowanie jednostki, gdyż oprócz zmiany numeru jednostki z 22 na 3 nie zmieniła się sama jednostki, w zasadzie 3. Drezdeński Pułk Czołgów Średnich jest kontynuatorem historii i tradycji jednostek z numerem 22, które istniały jako Jednostka Wojskowa nr 2646. Już w czerwcu 1967 roku pułk brał udział w ćwiczeniach dywizyjnych pk. „Daniel-67” w Drawsku Pomorskim. Tego samego roku w sierpniu podczas kontroli z ŚOW pułk uzyskał najlepsze wyniki spośród jednostek 11. Dywizji Pancernej. W roku następnym największym wydarzeniem był udział pułku w operacji „Dunaj-68” w Czechosłowacji, gdzie wraz z innymi jednostkami 11. DPanc przemieścił się pod koniec sierpnia, pułk na terenie CSRS rozlokował swój sztab w rejonie miejscowości Czeslav. Do garnizonu w Żaganiu pułk powrócił 10 października 1968. W roku 1969 pułk brał udział w manewrach wojsk Układu Warszawskiego pk. „Odra-Nysa 69”. Pod koniec 1969 nakazano przeformować pułk na nowy etat, wg zarządzenia Szefa Sztabu ŚOW nr 047/Org. z 5 listopada 1969 roku do 14 lutego 1970 pułk miał zostać przeformowany z etatu 30/042 na nowy etat 30/117. 9 maja 1971 jednostka jako kontynuatorka tradycji bojowych 3. Brygady Pancernej 1. Drezdeńskiego Korpusu Pancernego została uhonorowana Krzyżem Grunwaldu III klasy, którym udekorowano sztandar pułkowy. W lipcu 1972 roku nastąpiła zmiana na stanowisku dowódcy pułku. W lutym 1973 pułk brał udział w ćwiczeniach armijnych pk. „Luty-73”, następnie w marcu na poligonie w Drawsku Pomorskim pułk wziął udział w ćwiczeniach „Daniel-73”. W roku 1974 dowódca jednostki mjr dypl. Edmund Bołociuch został awansowany do stopnia podpułkownika. Również w 1974 jednostka zajęła 1 miejsce jako najlepszy pułk 11. DPanc. W kolejnych latach pułk brał udział w wielu ćwiczeniach dywizyjnych, armijnych, m.in. „Żubr-75”, „Tarcza-76”, „Żbik-76”, „Wilk-76”, „Zachód-77”, „Salut-77”, „Szop-78”, „Jaguar-78”, „Gepard-79”, Wilk-79”, był to okres wytężonej pracy na poligonach. Pod koniec roku 1981 w związku z wprowadzeniem 13 grudnia 1981 roku stanu wojennego pułk został skierowany do Wrocławia gdzie jego pododdziały pełniły służbę wartowniczą i patrolową wokół obiektów państwowych na terenie Wrocławia i okolic. Pułk z Wrocławia powrócił do garnizonu 7 stycznia 1982. W roku 1983 struktura pułku zmieniła się ze struktury kompanijnej na strukturę batalionową. W roku 1984 pułk brał udział w dużych manewrach pk. „Przyjaźn-84”. W roku 1989 odbyły się ostatnie dla pułku duże manewry „Orion-89” gdyż w związku z przemianami ustrojowymi w Polsce oraz zmniejszaniem Sił Zbrojnych RP pułk został przewidziany do rozformowania. Rozkazem Ministra Obrony Narodowej nr 0101/Org. z 25 sierpnia 1989 roku, następnie zarządzeniem Szefa Sztabu Generalnego WP nr 0111/Org. z 15 września 1989, Szef Sztabu ŚOW wydał w dniu 3 października 1989 zarządzenie nr 073/Org. nakazujące do dnia 31 marca 1990 rozformować 3. Drezdeński Pułk Czołgów Średnich.

Zdjęcia pochodzące z archiwum Stowarzyszenia Żołnierzy i Pracowników Wojska 3. Drezdeńskiego Pułku Czołgów Średnich

Poczet dowódców 3.pczś:

- mjr dypl. Józef Żywicki (V.1967 – 16.VII.1972)

- mjr dypl. Edmund Bołociuch (16.VII.1972 – 1975)

- mjr dypl. Marian Kapała (1975 – 3.XI.1979)

- mjr dypl. Zdzisław Łaski (3.XI.1979 – 10.VII.1984)

- mjr dypl. Zbigniew Kowalski (10.VII.1984 – 31.III.1990)

Podporządkowanie jednostki:

- 11.Dywizja Pancerna (V.1967 – 31.III.1990)

Opracowano na podstawie książki Panów W.Chłopka i A.Miernickiego – „3. Drezdeński Pułk Czołgów Średnich – Dokumenty i wspomnienie”, Żagań 2009

Decyzja 437/MON z 21 grudnia 2009

DECYZJA Nr 437/MON

MINISTRA OBRONY NARODOWEJ

z dnia 21 grudnia 2009 r.

zmieniająca decyzję w sprawie naboru kandydatów do uczelni wojskowych w 2010 r.

Na podstawie § 1 pkt 5 lit. d i § 2 pkt 14 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 lipca 1996 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Obrony Narodowej (Dz. U. Nr 94, poz. 426), w celu zorganizowania i przeprowadzenia rekrutacji do uczelni wojskowych w 2010 r., ustala się, co następuje:

1. W decyzji nr 345/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 9 października 2009 r. w sprawie naboru kandydatów do uczelni wojskowych w 2010 r., ustala się co następuje:

1) w pkt 4 w ppkt 2 tiret drugie otrzymuje brzmienie: „- do 24-miesięcznego studium oficerskiego,”;

2) załączniki nr 2 i 3 otrzymują brzmienie określone odpowiednio w załącznikach nr 1 i 2 do niniejszej decyzji.

2. Decyzja wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia podpisania.

Minister Obrony Narodowej: B. Klich

Załącznik nr 1

ZESTAWIENIE

liczby miejsc dla kandydatów na żołnierzy zawodowych w korpusie osobowym medycznym

A. liczba miejsc dla kandydatów na żołnierzy zawodowych rekrutowanych spośród studentów uczelni medycznych na rok akademicki 2010/2011

Nazwa uczelni	Kod i nazwa korpusu osobowego - grupy		Limit miejsc	Ogółem limit miejsc
Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych 1/	40	Medyczny /2	30	50 /4
		Medyczny /3	20
RAZEM			50

B. liczba miejsc dla kandydatów na żołnierzy ubiegających się o przyjęcie w ramach limitu miejsc Ministra Obrony Narodowej na pierwszy rok studiów stacjonarnych na Uniwersytecie Medycznym w Łodzi na rok akademicki 2010/2011

Nazwa uczelni	Kod i nazwa korpusu osobowego - grupy		Limit miejsc	Ogółem limit miejsc
Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych 1/	40A	Medyczny grupa lekarzy	60	60 /5
RAZEM			60

C. liczba miejsc dla kandydatów na żołnierzy zawodowych do studium oficerskiego w 2010 roku

Nazwa uczelni	Kod i nazwa korpusu osobowego - grupy		Limit miejsc	Ogółem limit miejsc
Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych 1/	40A	Medyczny grupa lekarzy	20	20 /5
RAZEM			20
OGÓŁEM LIMIT MIEJSC			130

1/ Kształcenie specjalistyczne (wojskowe i medyczno-wojskowe) realizowane będzie na bazie Uniwersytetu Medycznego w Łodzi i Centrum Szkolenia Wojskowych Służb Medycznych w Łodzi.

2/ Dotyczy studentów kierunków: lekarskiego, lekarsko-dentystycznego i farmacji Uniwersytetu Medycznego w Łodzi na kolejne lata studiów.

3/ Dotyczy studentów kierunków: lekarskiego, lekarsko-dentystycznego i farmacji innych krajowych uczelni medycznych.

4/ Podział na poszczególne grupy osobowe zostanie ustalony przez Szefa Inspektoratu Wojskowej Służby Zdrowia – Szefa Służby Zdrowia WP w trakcie procesu kwalifikacyjnego.

5/ Podział na poszczególne rodzaje Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej dokona Dyrektor Departamentu Kadr w porozumieniu z Szefem Inspektoratu Wojskowej Służby Zdrowia – Szefem Służby Zdrowia WP.

Załącznik nr 2

ZESTAWIENIE

liczby miejsc dla kandydatów na żołnierzy zawodowych do studium oficerskiego w 2010

Kod i nazwa korpusu osobowego	Kod i nazwa grupy osobowej	WL	SP	MW	DGW	ŻW	IWSZ	IWSZdr	DP	WS	DWiPO	SWW	SKW	RAZEM	Czas szkolenia
34 – Inżynierii Wojskowej	A – saperska	4	1	1			4							10	3 miesiące
38 – Logistyki	A – ogólnologistyczna	3		2	1		3			1				10	3 miesiące
38 – Logistyki	D – infrastruktury	4												4	3 miesiące
42 – Wywiadu i Kontrwywiadu Wojskowego	A – wywiadu wojskowego											3		3	3 miesiące, 8,5 miesiąca
42 – Wywiadu i Kontrwywiadu Wojskowego	B – kontrwywiadu wojskowego												2	2	3 miesiące, 8,5 miesiąca
44 – Żandarmerii Wojskowej	A – dochodzeniowo-śledcza					5								5	3 miesiące
	B – prewencji					2								2	3 miesiące
	C – operacyjno-rozpoznawcza					2								2	3 miesiące
46 – Sprawiedliwości i obsługi prawnej	C – obsługi prawnej								5					5	8,5 miesiąca
50 – Finansowy	A – ekonomiczno-finansowa	3	1					1						5	8,5 miesiąca
50 – Finansowy	A – ekonomiczno-finansowa	2	1											3	3 miesiące
52 – Wychowawczy	D – Orkiestr i zespołów estradowych										2			2	3 miesiące
52 – Wychowawczy	D – orkiestr i zespołów estradowych										1			1	8,5 miesiąca
RAZEM W WSO WL		16	3	3	1	9	7	1	5	1	3	3	2	54

22 – Sił Powietrznych	B – pilotów 2/	10	15											25	24 miesiące
	C – nawigatorów		5											5	12 miesięcy
	E – ruchu lotniczego		5											5	24 miesiące
	G – radiotechniczna	5												5	12 miesięcy
	G – radiotechniczna		10											10	3 miesiące
	H – ubezpieczenia lotów		5											5	12 miesięcy
	J – inżynieryjno-lotnicza		7											7	3 miesiące
	J – inżynieryjno-lotnicza	5	5	1			1							12	12 miesięcy
32 – Przeciwlotniczy	B – przeciwlotniczych zestawów rakietowych		5	1										6	12 miesięcy
32 – Przeciwlotniczy	T - techniczna		5											5	12 miesięcy
RAZEM W WSO SP		20	62	2			1							85

OGÓŁEM LICZBA W STUDIUM OFICERSKIM 2010		36	65	5	1	9	8	1	5	1	3	3	2	139