Uncategorised

5.Pułk Artylerii

5.Lubuski Pułk Artylerii

RYS HISTORYCZNY

Historia pułku zaczyna się w zasadzie w roku 1944 w lipcu kiedy to został sformowany jako 22 Pułk Artylerii Lekkiej w składzie 5 Dywizji Piechoty. Po wykonaniu zadań związanych z ochroną granic po zakończeniu II Wojny Światowej, został skierowany do garnizonu w Skwierzynie, jednak to nie był koniec jego dyslokacji. Do jego obecnego garnizonu Sulechów pułk został przeniesiony w roku 1946. W pierwszych latach po wojnie, żołnierze pułku brali udział w oczyszczaniu z min powiatu sulęcińskiego oraz pomagał w akcji powodziowej. W roku 1949 pułk otrzymał swój sztandar , w tym czasie pułk osiągał bardzo dobre wyniki szkoleniowe co potwierdziło zajęcie przez pułk II miejsca w strzelaniach artyleryjskich na szczeblu dywizji.

W roku 1955 na podstawie rozkazu MON nr 0046/Org. z 28 sierpnia 1955 zmieniono nazwę na 22 Pułk Artylerii. W roku 1960 pułk otrzymał nowy sztandar ufundowany przez społeczeństwo Ziemi Lubuskiej. 16 kwietnia 1968 roku pułk po raz pierwszy obchodził swoje święto, wtedy też odsłonięto na terenie koszar pomnik ku czci żołnierzy pułku poległych w II Wojnie Światowej. Również w roku 1968 wydzielone siły z pułku brały udział w interwencji w Czechosłowacji. W roku 1971 pułk otrzymał medal „Za osiągnięcia w służbie wojskowej”. Rok 1981 to między innymi wprowadzenie stanu wojennego, wydzielone siły pułku pełniły służbę patrolową w Warszawie i Pruszkowie, po czym w styczniu 1982 powróciły do garnizonu Sulechów. W roku 1987 pułk został uzbrojony w nowe haubice 2S1 „Goździk”. W roku 1989 pułk podporządkowano 5 Dywizji Zmechanizowanej, następnie w roku 1993 z zarządzenia Szefa Sztabu Generalnego WP nr 15/Org z 4 czerwca 1993 zmieniono nazwę pułku na 5 Pułk Artylerii, a w listopadzie 1994 pułk otrzymał nowy sztandar. Kolejne lata to intensywne szkolenie i kolejne przemiany, z dniem 1 stycznia 1999 pułk zreorganizowano na 6 dywizjonowy i zmieniono mu nazwę na 5 Pułk Artylerii Mieszanej (decyzja MON nr Pf-54/Org). Jednak stan ten nie pozostał na długo 31 marca 2001 rozformowano 5 Pułk Artylerii Mieszanej i sformowano na nowo 5 Pułk Artylerii składający się z 2 dywizjonów artylerii samobieżnej i dywizjonu artylerii rakietowej oraz pododdziałów dowodzenia i logistycznych. W tym samym roku w maju 2001 pułk wszedł w podporządkowanie 11 Lubuskiej Dywizji Kawalerii Pancernej im. Króla Jana III Sobieskiego. W związku z reorganizacją jednostek artylerii na mocy Decyzji MON Nr Z-20/Org./P1 z dnia 9 marca 2011 roku 5.Pułk Artylerii w terminie do 31 grudnia 2011 roku przeformował się na nowy etat zwiększający znacznie stan osobowy jednostki i jej rozwinięcie, część sprzętu przejęto z rozformowywanego 2.Pułku Artylerii w Choszcznie, jednocześnie jednostkę z dniem 1 stycznia 2012 roku podporządkowano Dowódcy Wojsk Lądowych.

Brama wjazdowa do jednostki (fot. z zasobów 5 pa)

TRADYCJE, PATRON i ŚWIĘTA

DECYZJA Nr 50/MON MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 23 lipca 1993 r. w sprawie przejęcia dziedzictwa tradycji oraz ustanowienia dorocznego święta 5 Pułku Artylerii w Sulechowie

Dla zachowania w pamięci bohaterskich czynów bojowych formacji artyleryjskich Wojska Polskiego . . . z dniem 15 września 1993 r.

p o l e c a m :

1. 5 Pułkowi Artylerii przejąć dziedzictwo i z honorem kontynuować tradycje:

a) Artylerii Cekhauzu Kamienieckiego 1649-1790;

b) V Brygady Artylerii Cekhauzu Kamienieckiego 1790-1792;

c) Kompanii Artylerii "Dywizji Polskiej" 1808-1813;

d) Kompanii 5 Lekkiej Artylerii Pieszej 1831;

e) 5 Lwowskiego Pułku Artylerii Lekkiej 1918-1939;

f) 6 Lwowskiego Pułku Artylerii Lekkiej 1941-1947;

g) 5 Wileńskiego Pułku Artylerii Lekkiej 1941-1947.

2. Doroczne święto obchodzić w dniu 7 listopada.

DECYZJA Nr 55/MON MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 6 marca 2002 r. w sprawie wprowadzenia odznaki pamiątkowej, oznaki rozpoznawczej i proporczyka na beret 5 Pułku Artylerii w Sulechowie.

Na podstawie § 4 ust. 1 i 2 zarządzenia Nr 28/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 21 maja 1996 r. w sprawie odznak pamiątkowych i odznak absolwentów oraz oznak dla celów rozpoznawczych w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. Rozk. MON poz. 178 i z 1998 r. poz. 64) oraz w związku z pkt 2 rozkazu Nr 1/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 2 stycznia 1991 r. w sprawie dziedziczenia i kultywowania tradycji oręża polskiego (Dz. Rozk. MON poz. 1) — po zasięgnięciu opinii Komisji Historycznej do Spraw Symboliki Wojskowej

ustalam:

1. Wprowadza się odznakę pamiątkową, oznakę rozpoznawczą i proporczyk na beret 5 Pułku Artylerii w Sulechowie, zwane dalej odpowiednio „odznaką”, „oznaką” oraz „proporczykiem”.

DECYZJA Nr 197/MON MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 10 lipca 2003 r. w sprawie nadania nazwy wyróżniającej 5 Pułkowi Artylerii w Sulechowie

Dla podkreślenia więzi łączących żołnierzy 5 Pułku Artylerii ze społeczeństwem Ziemi Lubuskiej i dla upamiętnienia ponad 50-letniego stacjonowania tego Pułku na Ziemi Lubuskiej, na podstawie postanowień rozkazu Nr 1/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 2 stycznia 1991 r. w sprawie dziedziczenia i kultywowania tradycji oręża polskiego (Dz. Rozk. MON poz. 1) ustalam, co następuje:

1. 5 Pułk Artylerii w Sulechowie przyjmuje nazwę wyróżniającą „Lubuski”.

Oznaka rozpoznawcza na mundur (zatwierdzona decyzją nr 55/MON z 6 marca 2002)

Proporczyk na beret (zatwierdzony decyzją nr 55/MON z 6 marca 2002)

DECYZJA Nr 43/MON MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 12 lutego 2014 r. w sprawie przejęcia dziedzictwa tradycji przez pododdziały 5. Lubuskiego Pułku Artylerii

1. Niżej wymienione pododdziały, wchodzące w skład 5. Lubuskiego Pułku Artylerii w Sulechowie przejmują i z honorem kultywują tradycje następujących jednostek artyleryjskich:

1) Dywizjon Dowodzenia – 1. Dywizjonu Pomiarów Artylerii (1927-1939);
2) 1. Dywizjon Artylerii Samobieżnej – 1. Pułku Artylerii Polowej (Lekkiej) Legionów (1914-1939);
3) 2. Dywizjon Artylerii Samobieżnej – 9. Pułku Artylerii Ciężkiej (1919-1939);
4) 3. Dywizjon Artylerii Rakietowej – 3. Pułku Artylerii Ciężkiej (1918-1939);
5) 4. Dywizjon Artylerii Rakietowej – 18. Pułku Artylerii Lekkiej (1919-1939);
6) Batalion Logistyczny – 22. Kompanii Zaopatrzenia Artylerii 2. Grupy Armii II Korpusu (1943-1945).

DECYZJA Nr 74/MON MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 5 kwietnia 2016 r. w sprawie wprowadzenia oznaki rozpoznawczej 1. Dywizjonu Artylerii Samobieżnej 5. Lubuskiego Pułku Artylerii

Na podstawie art. 2 pkt 1 i 9 ustawy z dnia 14 grudnia 1995 r. o urzędzie Ministra Obrony Narodowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 189 i 852 oraz z 2014 r. poz. 932) oraz § 1 pkt 7 lit. d i § 2 pkt 14 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 lipca 1996 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Obrony Narodowej (Dz. U. Nr 94, poz. 426 oraz z 2014 r. poz. 933), w związku z § 34 pkt 4 lit. a rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 4 maja 2009 r. w sprawie określenia innych znaków używanych w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 82, poz. 689 oraz z 2013 r. poz. 1636) – po zasięgnięciu opinii Komisji Historycznej do Spraw Symboliki i Tradycji Orężnych – ustala się, co następuje:

§ 1 . Wprowadza się oznakę rozpoznawczą, zwaną dalej „oznaką”, 1. Dywizjonu Artylerii Samobieżnej 5. Lubuskiego Pułku Artylerii.

§ 2 . Zatwierdza się wzory oznaki, stanowiące załączniki Nr 1 i Nr 2 do decyzji.

§ 3 . Decyzja wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

WZÓR GRAFICZNY OZNAKI ROZPOZNAWCZEJ

1. DYWIZJONU ARTYLERII SAMOBIEŻNEJ 5. LUBUSKIEGO PUŁKU ARTYLERII

NA MUNDUR WYJŚCIOWY

WZÓR GRAFICZNY OZNAKI ROZPOZNAWCZEJ

1. DYWIZJONU ARTYLERII SAMOBIEŻNEJ 5. LUBUSKIEGO PUŁKU ARTYLERII

NA MUNDUR POLOWY

DECYZJA Nr 6/MON MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 11 stycznia 2017 r. w sprawie wprowadzenia oznaki rozpoznawczej Dywizjonu Artylerii Rakietowej 5. Pułku Artylerii

Na podstawie art. 2 pkt 1 i 9 ustawy z dnia 14 grudnia 1995 r. o urzędzie Ministra Obrony Narodowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 189 i 852 oraz z 2014 r. poz. 932) oraz § 1 pkt 7 lit. d i § 2 pkt 14 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 lipca 1996 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Obrony Narodowej (Dz. U. poz. 426 oraz z 2014 r. poz. 933), w związku z § 34 pkt 4 lit. a rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 4 maja 2009 r. w sprawie określenia innych znaków używanych w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. poz. 689 oraz z 2013 r. poz. 1636) – po zasięgnięciu opinii Komisji Historycznej do Spraw Symboliki Wojskowej i Tradycji Orężnych – ustala się, co następuje:

§ 1. Wprowadza się oznakę rozpoznawczą, zwaną dalej „oznaką”, Dywizjonu Artylerii Rakietowej 5. Pułku Artylerii.
§ 2. Zatwierdza się wzór oznaki, stanowiący załącznik do decyzji.
§ 3. Decyzja wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

WZÓR GRAFICZNY OZNAKI ROZPOZNAWCZEJ

DYWIZJONU ARTYLERII RAKIETOWEJ 5. PUŁKU ARTYLERII

STRUKTURA

- dowództwo

- dywizjon dowodzenia

- batalion logistyczny

- 1.dywizjon artylerii samobieżnej

- 2.dywizjon artylerii samobieżnej

- 3.dywizjon artylerii rakietowej

- 4.dywizjon artylerii rakietowej

Obecnie pułk jest wyposażony w zestawy BM-21 oraz haubice samobieżne 2S1 „Goździk”. Obecnie zestawy BM-21 są sukcesywnie zastępowane przez zestawy WR-40 Langusta.

BM-21 (fot. z zasobów 5 pa)

2S1 "Goździk" (fot. z zasobów 5 pa)

WR-40 Langusta nowy sprzęt dywizjonu artylerii rakietowej (fot. z zasobów 5 pa)

POCZET DOWÓDCÓW

- ppłk Iwan ŚWIRYN ( 1944 - 1945 )

- ppłk Piotr BORSUCH ( 1945 - 1946 )

- ppłk Mieczysław HUBERT ( 1946 )

- mjr Szczepan MALINOWSKI ( 1946 - 1949 )

- ppłk Leopold ŁOZIŃSKI ( 1949 - 1950 )

- ppłk Grzegorz MATKOWSKI ( 1950 - 1954 )

- mjr Stanisław KARAŚ ( 1954 - 1955 )

- mjr Zdzisław SKOTNICKI ( 1955 - 1957 )

- ppłk Mieczysław CZUBENKO ( 1957 - 1958 )

- ppłk Janusz STĘPIEŃ ( 1958 - 1965 )

- ppłk Edward MIGAJ ( 1965 - 1967 )

- ppłk dypl. Antoni SKIBIŃSKI ( 1967 - 1970 )

- płk dypl. Janusz ŁUCZYK ( 1970 - 1974 )

- ppłk Henryk CZERNIAWSKI ( 1974 - 1977 )

- mjr Jan Gwóźdż (1977 - 1983)

- ppłk Tadeusz Więcek (1983 - 1988)

- ppłk Stanisław Jodłowski (1988 - 1991)

- ppłk Zygmunt Siudak (1991 - 1995)

- mjr Stanisław Butlak (1995 - 2003)

- płk Jarosław Mrowiec (2003 - )

- płk dypl. Sławomir Owczarek (? - 5.IX.2013)

- płk Zenon Wiśniewski ( 5.IX.2013 - 1.IV.2016)

- płk Jacek Kiliński (1.IV.2016 - 5.XI.2018)

- płk Sławomir Kula (5.XI.2018 - 30.IX.2021)

- płk Grzegorz Parol (30.IX.2021 - obecnie)

PODPORZĄDKOWANIE

11.Lubuska Dywizja Kawalerii Pancernej im. Króla Jana III Sobieskiego (? – 31.XII.2011)

Dowództwo Wojsk Lądowych (1.I.2012 - 17.X.2013)

12.Szczecińska Dywizja Zmechanizowana im. Bolesława Krzywoustego (17.X.2013 – obecnie)

Dziękuję serdecznie Panu majorowi Tomaszowi Klóskowskiemu za świetny materiał zdjęciowy.

© Copyright by www.jednostki-wojskowe.pl Wszystkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie i publikowanie w całości oraz w części bez zgody autora zabronione. Wszystkie teksty, artykuły, fotografie, oraz pozostałe materiały zamieszczone na stronie www.jednostki-wojskowe.plobjęte są prawami autorskimi.

11 kompania chemiczna

11. Kompania Chemiczna - JW 1185 (2001 - 2010)

RYS HISTORYCZNY

11. Kompania Chemiczna została sformowana na podstawie rozkazu Dowódcy 11. Lubuskiej Dywizji Kawalerii Pancernej nr Pf-68 z dnia 7 maja 2001 roku wg etatu nr 29/254/0. Termin do którego kompania miała zostać sformowana wyznaczono na 31 grudnia 2001. 1 lipca 2004 roku zmieniono etat jednostki na etat nr BG 004/04. Kompania jak na młody pododdział Wojska Polskiego miała już pewne osiągnięcia, praktycznie co roku brała udział w ćwiczeniach na poligonie Karliki, ćwiczeniu taktycznym „Anakonda 06”, dodatkowo żołnierze z 11. kchem brali udział w misjach międzynarodowych, przykładem takim może być udział żołnierzy kompanii w PKW Irak. W związku z reorganizacją w Siłach Zbrojnych z dniem 31 grudnia 2010 jednostka została rozformowana, a większość jej sprzętu i personelu przekazano do formowanego w tym czasie 5. Pułku Chemicznego w Tarnowskich Górach. Miejsce postoju kompanii był Żagań.

TRADYCJE, PATRON i ŚWIĘTA

Decyzją nr 241/MON z 25 maja 2007 jednostka dziedziczy i kultywuje tradycje:

- 10. kompania chemiczna 1. Korpusu Pancernego Wojska Polskiego (1944-1945)

Kompania nawiązuje także do tradycji kompanii chemicznych, które funkcjonowały w strukturach żagańskiej dywizji to jest do 17. Kompanii Obrony Przeciwchemicznej (1955-1968) oraz 17. Kompanii Chemicznej (1968-1995). Jednak nie są to jednostki których tradycje kompania oficjalnie przejęła.

Oznaka rozpoznawcza na mundur (zatwierdzona decyzją nr 52/MON z 2 marca 2005)

Proporczyk na beret (zatwierdzony decyzją nr 52/MON z 2 marca 2005)

STRUKTURA

- dowództwo

- pluton rozpoznania skażeń

- 1. pluton likwidacji skażeń

- 2. pluton likwidacji skażeń

- pluton remontowy

POCZET DOWÓDCÓW

- por. Mirosław Kobryń ( 2001-2004 )

- kpt. Tomasz Sowa ( 2004-1.IV.2008 )

- kpt. Janusz Kawa ( 1.IV.2008-31.XII.2010 )

PODPORZĄDKOWANIE

11. Lubuska Dywizja Kawalerii Pancernej im. Króla Jana III Sobieskiego (2001 – 31.XII.2010)

11 batalion dowodzenia

11.Batalion Dowodzenia im. gen. broni Zygmunta Sadowskiego

RYS HISTORYCZNY

Rodowód batalionu w głównej mierze pochodzi od 34 batalionu łączności sformowanego w lipcu 1949 roku na bazie 34 kompanii łączności. Po przeformowaniu 34 błącz stacjonował początkowo w garnizonie Żary, aby w końcu w roku 1950 na stałe osiąść w koszarach w Żaganiu, który jest do dziś garnizonem batalionu. 34 batalion łączności był zawsze jednostką o wysokim poziomie wyszkolenia i dyscypliny, w roku 1960 batalion otrzymał swój sztandar. Podczas swojej wieloletniej historii batalion brał między innymi udział w ćwiczeniach takich jak „Tarcza-76”, „Lato-78”, „Wrzesień-78”, „Jaguar-78”. W roku 1992 zmieniono nazwę batalionu na 11 batalion łączności.

Swoją obecną postać i nazwę batalion posiada od roku 1995. Na podstawie rozkazu Dowódcy 11 Dywizji Kawalerii Pancernej nr Pf-76 z dnia 26 sierpnia 1994 rozformowano 11 batalion łączności, a na jego bazie z dniem 1 stycznia 1995 polecono sformować 11 batalion dowodzenia. Jeszcze tego samego roku w dniu 12 września 1995 batalion otrzymał swój nowy sztandar.

W roku 2004 na podstawie decyzji nr 265/MON/PSSS z 9 września 2004 batalion otrzymał imię patrona generała broni Zygmunta Sadowskiego.

Obecnie batalion to jednostka wspomagająca proces dowodzenia w 11 Lubuskiej Dywizji Kawalerii Pancernej im. Króla Jana III Sobieskiego, do podstawowych zadań batalionu należy zapewnienie łączności na szczeblu taktycznym dywizji. W 2011 roku z dniam 15 marca zakończono przebazowanie jednostki z koszar Żagań-Miasto przy ul. Dworcowej do koszar Żagań-Las przy ulicy Szosa Żarska.

TRADYCJE, PATRON i ŚWIĘTA

DECYZJA Nr 265/MON/PSSS MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 9 września 2004 r. w sprawie nadania imienia patrona 11 batalionowi dowodzenia 11 Lubuskiej Dywizji Kawalerii Pancernej im. Króla Jana III Sobieskiego w Żaganiu

dla upamiętnienia zasług generała broni Zygmunta Sadowskiego w służbie dla Ojczyzny — ustala się, co następuje:

1. 11 batalion dowodzenia 11 Dywizji Kawalerii Pancernej im. Króla Jana III Sobieskiego przyjmuje imię patrona — generała broni Zygmunta Sadowskiego.

DECYZJA Nr 500/MON MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 18 grudnia 2014 r. w sprawie przejęcia dziedzictwa tradycji i ustanowienia Święta 11. Batalionu Dowodzenia im. gen. broni Zygmunta Sadowskiego 11. Lubuskiej Dywizji Kawalerii Pancernej im. Króla Jana III Sobieskiego

1. 11. Batalion Dowodzenia im. gen. broni Zygmunta Sadowskiego 11. Lubuskiej Dywizji Kawalerii Pancernej im. Króla Jana III Sobieskiego przejmuje i z honorem kultywuje dziedzictwo tradycji:

1) 1. Batalionu Łączności 1. Dywizji Pancernej Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie (1945-1947);

2) 18. Samodzielnego Batalionu Łączności 11. Dywizji Piechoty (1945-1946);

3) 34. Samodzielnej Kompanii Łączności 11. Dywizji Piechoty (1946-1949);

4) 34. Batalionu Łączności 11. Dywizji Zmotoryzowanej, 11. Drezdeńskiej Dywizji Pancernej i 11. Drezdeńskiej Dywizji Zmechanizowanej (1949-1992);

5) 11. Batalionu Łączności 11. Dywizji Kawalerii Pancernej im. Króla Jana III Sobieskiego (1992-1994).

2. Ustanawia się Święto 11. Batalionu Dowodzenia im. gen. broni Zygmunta Sadowskiego 11. Lubuskiej Dywizji Kawalerii Pancernej im. Króla Jana III Sobieskiego w dniu 29 czerwca.

Oznaka rozpoznawcza na mundur

Proporczyk na beret

Oznaka rozpoznawcza okolicznościowa z VIII zmiany PKW Irak z 2007 roku

STRUKTURA

/stan 2016/

- Dowództwo

- Pion Ochrony Informacji Niejawnych

- Pomocnik ds. Podoficerów

- Sekcja Wychowawcza

- Zespół Wsparcia Teleinformatycznego

- Sztab

- Sekcja S-1

- Sekcja S-3

- Sekcja S-4

- Ośrodek Analizy Skażeń

- Kancelaria Kryptograficzna

- Pododdziały

- 1 kompania łączności

- 2 kompania łączności

- kompania ochrony i regulacji ruchu

- kompania węzłów bazowych

- kompania logistyczna

- pluton łączności

- Zespół Zabezpieczenia Medycznego

- Wojskowa Stacja Pocztowa

POCZET DOWÓDCÓW

- ppłk dypl. Kazimierz Mączka (1995 - 2007)

- ppłk Maciej Kowalski (2007 - 29.XI.2012)

- ppłk Dariusz Lesiuk (29.XI.2012 - 30.I.2020)

- ppłk Ireneusz Mika (30.I.2020 - obecnie)

PODPORZĄDKOWANIE

11.Lubuska Dywizja Kawalerii Pancernej im. Króla Jana III Sobieskiego (1.I.1995 – obecnie)

44 Baza Lotnicza MW

44. Baza Lotnicza Marynarki Wojennej (2003 - 2010)

RYS HISTORYCZNY

44. Baza Lotnicza MW powstała 1 stycznia 2003 na bazie rozformowanych 4. i 5. batalionu zabezpieczenia, które zabezpieczały funkcjonowanie dywizjonów lotniczych MW w Siemirowicach i Darłowie. Jej zadaniem było zabezpieczenie szkolenia 29. i 30. Eskadry Lotniczej na lotniskach w Siemirowicach i Darłowie oraz zabezpieczenie samolotów i śmigłowców 28. Eskadry Lotniczej, Sił Powietrznych, Wojsk Lądowych i sił sojuszniczych czasowo bazujących na podległych lotniskach. Baza wykonywała obsługi techniczne oraz naprawy bieżące samolotów i śmigłowców, zabezpieczała środki bojowe i materiały do obsługi statków powietrznych oraz stałe funkcjonowanie systemów łączności. Do zadań jednostki należało również kierowanie ruchem lotniczym w rejonie lotnisk oraz ich utrzymanie w stałej sprawności eksploatacyjnej. Na wyposażeniu bazy znajdował się symulator lotów samolotów typu An-28, na którym szkolili się piloci z Marynarki Wojennej i Sił Powietrznych. W związku z procesem konsolidacji jednostek i upraszczania struktur z dniem 31 grudnia 2010 baza została rozformowana, a cały jej sprzęt i personel przechodzą do funkcjonującej od 1 stycznia 2011 44. Bazy Lotnictwa Morskiego.

TRADYCJE, PATRON i ŚWIĘTA

DECYZJA Nr 174/MON MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 12 maja 2006 r. w sprawie przejęcia dziedzictwa tradycji przez 44 Bazę Lotniczą Gdyńskiej Brygady Lotnictwa Marynarki Wojennej im. kmdr. por. pil. Karola Trzaski-Durskiego w Siemirowicach

1. 44 Baza Lotnicza Gdyńskiej Brygady Lotnictwa Marynarki Wojennej im. kmdr. por. pil. Karola Trzaski-Durskiego w Siemirowicach przejmuje i z honorem kultywuje tradycje:

1) 50 Batalionu Obsługi Lotnisk Marynarki Wojennej (1949-1965);

2) 50 Batalionu Zaopatrzenia (1965-1991);

3) 5 Batalionu Zabezpieczenia (1995-2003).

DECYZJA Nr 175/MON MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 12 maja 2006 r. w sprawie ustanowienia dorocznego Święta 44 Bazy Lotniczej Gdyńskiej Brygady Lotnictwa Marynarki Wojennej im. kmdr. por. pil. Karola Trzaski-Durskiego w Siemirowicach

... dla upamiętnienia daty wydania rozkazu Dowódcy Marynarki Wojennej w sprawie przebazowania 50 Batalionu Obsługi Lotnisk Marynarki Wojennej do Garnizonu Siemirowice — ustala się, co następuje:

1. Ustanawia się doroczna Święto 44 Bazy Lotniczej Gdańskiej Brygady Lotnictwa Marynarki Wojennej im. kmdr. por. pil. Karola Trzaski-Durskiego w Siemirowicach — w dniu 13 maja.

DECYZJA Nr 190/MON MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 23 kwietnia 2007 r. w sprawie wprowadzenia odznaki pamiątkowej 44 Bazy Lotniczej Marynarki Wojennej w Siemirowicach

1. Wprowadza się odznakę pamiątkową, zwaną dalej „odznaką”, 44 Bazy Lotniczej Marynarki Wojennej w Siemirowicach.

DECYZJA Nr 186/MON MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 15 kwietnia 2008 r. w sprawie wprowadzenia oznaki rozpoznawczej 44 Bazy Lotniczej w Siemirowicach

1. Wprowadza sie oznake rozpoznawcza, zwana dalej „oznaka” 44 Bazy Lotniczej w Siemirowicach.

STRUKTURA

- Dowództwo i sztab 44. BLot

- dywizjon techniczny

- dywizjon dowodzenia

- dywizjon zabezpieczenia

- Wojskowy Port Lotniczy – Cewice

- Komenda Lotniska nr 2 – Darłowo

- Wojskowy Port Lotniczy - Darłowo

POCZET DOWÓDCÓW

- kmdr Reginald Jeliński ( 2003-2.VII.2007 )

- kmdr Krzysztof Grudnowski ( 2.VII.2007-31.XII.2010 )

PODPORZĄDKOWANIE

Gdyńska Brygada Lotnictwa Marynarki Wojennej im. kmdr por. pil. Karola Trzaska-Durskiego (1.VII.2003-31.XII.2010)

Dziękuję Panu kapitanowi Czesławowi Cichemu za wsparcie merytoryczne i materiałowe.

30 eskadra lotnicza MW

30. Kaszubska Eskadra Lotnicza MW - JW 4650 (2003 - 2010)

RYS HISTORYCZNY

Historia eskadry rozpoczyna się w roku 1956 roku gdy przebazowano 15. eskadrę Marynarki Wojennej na nowe lotnisko w Siemirowicach. Z lotniskiem w Siemirowicach związana jest także historia 30. Pułku Lotnictwa MW, który został na nie przebazowany w sierpniu 1957 roku. Nazwa pułku zmieniała się na przestrzeni wielu lat wielokrotnie, aż w końcu w roku 1988 powstał w Siemirowicach 7. Pułk Lotnictwa Specjalnego MW z dwiema eskadrami samolotów w Siemirowicach i dwiema eskadrami śmigłowców w Darłowie. 1 stycznia 1996 roku zlikwidowano pułk i na jego bazie utworzono 3. Dywizjon Lotniczy i zabezpieczający jego działania 5. batalion zabezpieczenia, w roku 1997 dywizjon otrzymał swój sztandar i nazwę wyróżniającą. Dywizjon jest bezpośrednim poprzednikiem obecnej eskadry, która powstała w wyniku restrukturyzacji w roku 2003. Eskadra aktywnie uczestniczyła w ćwiczeniach krajowych jak i międzynarodowych. Eskadra wyposażona była w samoloty patrolowo – rozpoznawcze An-28 B1R (M-28 BRYZA 1R) i samoloty monitoringu ekologicznego An-28 E. Załogi samolotów patrolowo – rozpoznawczych, wyposażonych w radar obserwacji obiektów nawodnych, patrolowały wody Bałtyku, wykonywały zadania rozpoznania okrętów i określenia charakteru ich działań. Załogi pełniące dyżury bojowe, dzięki wyposażeniu samolotu w urządzenie detekcji sygnałów z radiostacji ratowniczych i możliwości zrzutu tratwy ratowniczej wspierały krajowy system SAR. Mogły brać udział w akcjach poszukiwawczych. Wspierały także działania okrętów podczas wykonywania strzelań artyleryjskich i rakietowych. Załogi samolotów An-28 E, wyposażonych w skaner do wykrywania i pomiaru zanieczyszczeń na powierzchni wody, współdziałały z inspektorami Urzędu Morskiego, prowadząc monitoring ekologiczny Polskiej Strefy Ekonomicznej na Bałtyku. W związku z procesem konsolidacji jednostek i upraszczania struktur z dniem 31 grudnia 2010 eskadra została rozformowana, a cały jej sprzęt i personel przechodzą do funkcjonującej od 1 stycznia 2011 44. Bazy Lotnictwa Morskiego.

An-28B1RM Bis z 30 elMW ( fot. ze strony www.mw.mil.pl )

TRADYCJE, PATRON i ŚWIĘTA

DECYZJA Nr 165/MON/PSSS MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 21 czerwca 2004 r. w sprawie przejęcia dziedzictwa tradycji 304 Dywizjonu Obrony Wybrzeża im. Ziemi Śląskiej przez 30 Eskadrę Lotniczą Gdyńskiej Brygady Lotnictwa Marynarki Wojennej im. kmdr. por. pil. Karola Trzaski-Durskiego w Siemirowicach

1. Przejąć i z honorem kultywować chlubne tradycje 304 Dywizjonu Obrony Wybrzeża im. Ziemi Śląskiej przez 30 Eskadrę Lotniczą Gdyńskiej Brygady Lotnictwa Marynarki Wojennej im. kmdr. por. pil. Karola Trzaski-Durskiego w Siemirowicach.

DECYZJA Nr 615/MON MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 27 grudnia 2007 r. w sprawie przejęcia dziedzictwa tradycji, nazwy wyróżniającej i daty dorocznego Święta 3 Kaszubskiego Dywizjonu Lotniczego Marynarki Wojennej w Siemirowicach przez 30 eskadrę lotniczą Marynarki Wojennej

1. 30 eskadra lotnicza Marynarki Wojennej w Siemirowicach przejmuje po rozformowanym 3 Kaszubskim Dywizjonie Lotniczym Marynarki Wojennej:

1) dziedzictwo tradycji 3 Kaszubskiego Dywizjonu Lotniczego Marynarki Wojennej (1997-2002),

w tym również:

a) Klucza samolotów szturmowych Eskadry Lotniczej Marynarki Wojennej (1948-1949),

b) 30 Pułku Lotnictwa Marynarki Wojennej (1949-1957),

c) 30 Pułku Lotnictwa Szturmowego Marynarki Wojennej (1957-1960),

d) 30 Pułku Lotnictwa Myśliwsko-Szturmowego Marynarki Wojennej (1960-1967),

e) 7 Pułku Lotnictwa Myśliwsko-Szturmowego Marynarki Wojennej (1967-1982),

f) 7 Pułku Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego Marynarki Wojennej (1982-1987),

g) 7 Pułku Specjalnego Marynarki Wojennej (1987-1996);

2) nazwę wyróżniającą „Kaszubska”;

3) datę dorocznego Święta w dniu 28 sierpnia.

Oznaka okolicznościowa upamiętniająca tradycje 304. dywizjonu

STRUKTURA

Wyposażenie eskadry:

- samoloty patrolowo-rozpoznawcze An-28B1R o nr taktycznych 1006, 1008, 1017, 1022, 1114, 1115, 1116

- samolot patrolowo-rozpoznawczy An-28B1RM Bis o nr taktycznym 0810

- samoloty monitoringu ekologicznego An-28E o nr taktycznych 0404, 0405

An-28E z 30 elMW ( fot. ze strony www.mw.mil.pl )

POCZET DOWÓDCÓW

- kmdr por. pil. Waldemar Kilarski ( 2003 )

- kmdr por. pil. Zbigniew Panek ( 2003-2004 )

- kmdr por. pil. Zbigniew Maksymiuk ( 2004-2006 )

- p.o. kmdr ppor. pil. Bartosz Gadowski ( 2006-2.IV.2007 )

- kmdr por. pil. Jarosław Andrychowski ( 2.IV.2007-31.XII.2010 )

PODPORZĄDKOWANIE

Gdyńska Brygada Lotnictwa Marynarki Wojennej im. kmdr por. pil. Karola Trzaska-Durskiego (1.I.2003 - 31.XII.2010)

Dziękuję Panu kapitanowi Czesławowi Cichemu z Brygady Lotnictwa MW za pomoc merytoryczną i za udostępnienie zdjęć.

29 eskadra lotnicza MW

29. Darłowska Eskadra Lotnicza Marynarki Wojennej - JW 4649 (2003 - 2010)

RYS HISTORYCZNY

Historia eskadry nierozerwalnie wiąże się z lotniskiem w Darłowie i z jednostkami lotnictwa które tu stacjonowały, bezpośrednio eskadra została utworzona na bazie 2. Dywizjonu Lotniczego Marynarki Wojennej, stało się to 1 stycznia 2003 roku. Eskadra aktywnie uczestniczyła w ćwiczeniach krajowych jak i międzynarodowych. Załogi śmigłowców ratowniczych pełniły dyżury ratownicze w polskiej strefie odpowiedzialności SAR na Bałtyku i strefie przybrzeżnej. Wchodziły w skład systemu ratownictwa morskiego i lotniczego. Załogi śmigłowców Mi-14 PŁ szkoliły się do zadań poszukiwania, śledzenia i zwalczania okrętów podwodnych oraz rozpoznania i wskazywania celów. W październiku 2008 roku wycofano ze służby Mi-14PS o nr taktycznym 5137. 14 stycznia 2010 roku ostatni lot wykonał śmigłowiec Mi-14PS o nr taktycznym 1016, maszyna została wycofana ze służby. Ostatni Mi-14PS o nr taktycznym 1013 wycofano 12 grudnia 2010 roku. W związku z procesem konsolidacji jednostek i upraszczania struktur z dniem 31 grudnia 2010 eskadra została rozformowana, a cały jej sprzęt i personel przechodzą do funkcjonującej od 1 stycznia 2011 44. Bazy Lotnictwa Morskiego.

TRADYCJE, PATRON i ŚWIĘTA

DECYZJA Nr 91/MON/PSSS MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 7 kwietnia 2005 r. w sprawie przejęcia dziedzictwa tradycji, sztandaru, nazwy wyróżniającej oraz corocznego Święta 2 Darłowskiego Dywizjonu Lotniczego Gdyńskiej Brygady Lotnictwa Marynarki Wojennej imienia komandora porucznika pilota Karola Trzaski-Durskiego w Darłowie przez 29 eskadrę lotniczą Brygady Lotnictwa Marynarki Wojennej imienia komandora porucznika pilota Karola Trzaski-Durskiego w Darłowie

1. Przekazuje się sztandar 2 Darłowskiego Dywizjonu Lotniczego Gdyńskiej Brygady Lotnictwa Marynarki Wojennej imienia komandora porucznika pilota Karola Trzaski-Durskiego w Darłowie — 29 eskadrze lotniczej Brygady Lotnictwa Marynarki Wojennej imienia komandora porucznika pilota Karola Trzaski-Durskiego w Darłowie, zwanej dalej „29 eskadrą”.

2. 29 eskadra przejmuje i z honorem kontynuuje tradycje:

1) 28 eskadry lotnictwa ratowniczego (1962-1983);

2) 16 Pułku Lotnictwa Specjalnego (1983-1991);

3) 40 eskadry śmigłowców Zwalczania Okrętów Podwodnych i Ratownictwa (1991-1995);

4) 2 Darłowskiego Dywizjonu Lotniczego (1995-2003).

3. 29 eskadra:

1) przyjmuje nazwę wyróżniającą — „Darłowska”;

2) obchodzi doroczne Święto — w dniu 23 września.