Uncategorised

17.Brygada Zmechanizowana

17.Wielkopolska Brygada Zmechanizowana im. gen. broni Józefa Dowbor Muśnickiego
 
 
RYS HISTORYCZNY
 
                    17.Brygada Zmechanizowana powstała w 1996 roku na bazie rozformowanego 17.Pułku Zmechanizowanego. Jednostka otrzymała także tego dnia nazwę wyróżniającą „Wielkopolska” oraz imię patrona generała broni Józefa Dowbor Muśnickiego. W następnych latach brygada osiąga wysokie wyniki szkoleniowe jak i sportowe, do wyróżniających należy dywizjon artylerii przeciwlotniczej, który na szczeblu ŚOW zajmuje ciągle wysokie miejsca. W roku 1997 żołnierze brygady brali w ćwiczeniu p.k. „Orion 97”. Tego samego roku żołnierze brygady pomagali podczas wielkiej powodzi we Wrocławiu. Rok 1999 to kolejne ćwiczenia tym razem p.k. „Merkury 99”. W wyniku reorganizacji wojsk na podstawie rozkazu ŚOW PF-17/Org. z dnia 30 kwietnia 2001 brygada wyszła z podporządkowania 4.Lubuskiej Dywizji Zmechanizowanej a weszła w skład 11.Lubuskiej Dywizji Kawalerii Pancernej w której składzie jest do dnia dzisiejszego. W roku 2004 żołnierze brygady wyjechali na misję stabilizacyjną do Iraku w ramach II zmiany PKW. Następne wyjazdy żołnierzy brygady to rok 2005 i IV zmiana PKW Irak. Rok 2007 to dwa ważne wydarzenia, kolejny wyjazd na misję iracką w ramach VIII zmiany, oraz przejęcie garnizonu Wędrzyn po rozformowanej 15 Wielkopolskiej Brygadzie Kawalerii Pancernej. Wobec czego część pododdziałów przeniesiono do koszar w Wędrzynie. Obecnie brygada jest jednym z najlepiej wyszkolonych i wyposażonych oddziałów Wojska Polskiego, w jej pododdziałach służy coraz więcej żołnierzy zawodowych jako szeregowi zawodowi oraz podoficerowie zawodowi. Obecnie brygada wystawiła żołnierzy do pełnienia misji w ramach I i II zmiany misji w Afganistanie, żołnierze z 7.Batalionu Strzelców Konnych Wielkopolskich w roku 2008 wyjechali także na misję do Czadu w Afryce. Rok 2011 jest kolejnym rokiem w którym brygada aktywnie bierze udział w misji w Afganistanie, to na bazie 17.BZ sformowano IX zmianę PKW Afganistan. W roku 2011 ważnym wydarzeniem było także przyjęcie do składu dywizji 5.Batalionu Saperów.
 
Obecnie brygada z Międzyrzecza aktywnie poszukuje kandydatów na żołnierzy do korpusów szeregowych i podoficerów zawodowych, więcej szczegółów na stronie 17.Wielkopolskiej Brygady Zmechanizowanej.
 
Kliknij w baner a zostaniesz przeniesiony na stronę 17 Brygady
 
TRADYCJE, PATRON i ŚWIĘTA
 
DECYZJA Nr 27/MON MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 20 marca 1996 r. w sprawie przejęcia dziedzictwa tradycji, nadania nazwy wyróżniającej oraz imienia patrona i ustanowienia dorocznego Święta 17 Brygady Zmechanizowanej w Międzyrzeczu.
 
Dla zachowania w pamięci bohaterskich czynów bojowych żołnierzy 17 Dywizji Piechoty oraz pułków piechoty oznaczonych cyfrą "17", na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 30 lipca 1992 r. o ustanowieniu Święta Wojska Polskiego (Dz.U. Nr 60, poz. 303) oraz postanowień rozkazu Nr 1/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 2 stycznia 1991 roku w sprawie dziedziczenia i kultywowania tradycji oręża polskiego (Dz. Rozk. MON poz. 1) z dniem 12 marca 1996 r.
 
p o l e c a m:
 
1. 17 Brygadzie Zmechanizowanej przejąć dziedzictwo i z honorem kontynuować tradycje:
1) 3 Dywizji Strzelców Wielkopolskich 1919
2) 17 Dywizji Piechoty w składzie:
a) 68 Pułku Piechoty 1918 - 1939
b) 69 Pułku Piechoty 1918 - 1939
c) 70 Pułku Piechoty 1918 - 1939
3) 17 Pułku Piechoty 5 Dywizji Piechoty 1944 - 1957
4) 17 Pułku Zmechanizowanego 4 Dywizji Piechoty im. Jana Kilińskiego 1957 - 1995
 
2. 17 Brygadzie Zmechanizowanej przyjąć nazwę wyróżniającą "Wielkopolska" oraz imię gen. broni Józefa Dowbora-Muśnickiego.
3. Doroczne Święto obchodzić w dniu 5 lipca.
 
Decyzja Nr 171/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 12 maja 2006 r. w sprawie przejęcia dziedzictwa tradycji oraz nazw wyróżniających i imienia patrona przez pododdziały 17 Wielkopolskiej Brygady Zmechanizowanej im. gen. broni Józefa Dowbór-Muśnickiego w Międzyrzeczu
 
Na podstawie § 2 pkt 14 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 lipca 1996 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Obrony Narodowej (Dz. U. Nr 94, poz. 426), w związku z pkt 3 i 4 decyzji Nr 229/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 11 sierpnia 2004 r. w sprawie dziedziczenia i kultywowania tradycji oręża polskiego (Dz. Urz. MON Nr 9, poz. 105) oraz ze zmianami organizacyjnymi w 17 Wielkopolskiej Brygadzie Zmechanizowanej im. gen. broni Józefa Dowbór-Muśnickiego i włączeniem w jej skład pododdziałów 15 Wielkopolskiej Brygady Kawalerii Pancernej im. gen. broni Władysława Andersa, dla zachowania w pamięci bohaterskich czynów żołnierzy wielkopolskich formacji kawalerii, polecam:
 
1. 17 Wielkopolskiej Brygadzie Zmechanizowanej im. gen. broni Józefa Dowbór-Muśnickiego, oprócz dotychczas dziedziczonych i kultywowanych tradycji 17 Dywizji Piechoty oraz pułków piechoty oznaczonych cyfrą „17”, przejąć i z honorem kultywować tradycje:
1) Brygady Kawalerii Narodowej Wielkopolskiej 1776-1789;
2) 1 i 2 Wielkopolskiej Brygady Kawalerii Narodowej 1789-1794;
3) jazdy wielkopolskiej Księstwa Warszawskiego 1870-1814;
4) jazdy poznańskiej Powstania Listopadowego 1831 i Wielkopolskiego 1848;
5) Brygady Jazdy gen. Edmunda Taczanowskiego 1863;
6) I Brygady Jazdy Wielkopolskiej 1919
7) 7 brygady Jazdy Wielkopolskiej 1921-1924;
8) 7 Brygady Kawalerii 1924-1929;
9) Brygady Kawalerii „Poznań” 1929-1937;
10) Wielkopolskiej Brygady Kawalerii 1937-1939;
11) 3/14 Wielkopolskiej Brygady Pancernej 1944-1947;
12) 15 Wielkopolskiej Brygady Kawalerii Pancernej im. gen. broni Władysława Andersa 1996-2006.
 
2. W celu zachowania w pamięci współczesnych pokoleń żołnierzy 17 Wielkopolskiej Brygady Zmechanizowanej im. gen. broni Józefa Dowbór-Muśnickiego przejętych tradycji formacji kawalerii wielkopolskiej:
1) batalion czołgów przejmie barwy i tradycje 15 Pułku Ułanów Poznańskich przyjmując nazwę wyróżniającą „15 batalion Ułanów Poznańskich” oraz imię gen. broni Władysława Andersa;
2) 2 batalion piechoty zmotoryzowanej przejmie barwy i tradycje 7 Pułku strzelców Konnych Wielkopolskich przyjmując nazwę wyróżniającą „7 batalion Strzelców Konnych Wielkopolskich”;
3) dywizjon artylerii samobieżnej przejmie barwy i tradycje 7 Dywizjonu Artylerii Konnej Wielkopolskiej przyjmując nazwę wyróżniającą „7 dywizjon Artylerii Konnej Wielkopolskiej”.
 
Brygada posiada własną odznakę pamiątkową oraz oznakę rozpoznawczą i proporczyk wprowadzone decyzją nr 195/MON z 23 kwietnia 2007.
 
Oznaka rozpoznawcza 17 WBZ.
 
1 batalion piechoty zmotoryzowanej wchodzący w skład brygady na wskutek decyzji nr 343/MON z 16 lipca 2008 przejął dziedzictwo tradycji 17.Pułku Piechoty Ziemi Rzeszowskiej, otrzymał nazwę wyróżniającą „Ziemi Rzeszowskiej” oraz patrona płk dypl. Beniamina Piotra Kotarby.
 
     
Proporczyki występujące w brygadzie (od lewej: proporczyk 17.BZ brygadowy, proporczyk dywizjonu artylerii samobieżnej, proporczyk 2 batalionu piechoty zmotoryzowanej, proporczyk 3.batalionu piechoty zmotoryzowanej)
 
Dodatkowo dla uczczenia tradycji jednostek Wielkopolskich, 15.batalion Ułanów Wielkopolskich, czyli 3.batalion piechoty zmotoryzowanej, na rękawach mundurów nosi naszywkę z czarną panterą używaną także przez 15.Wielkopolską Brygadę Kawalerii Pancernej.
 
Oznaka rozpoznawcza noszona przez żołnierzy 3.bpzmot (15 b Ułanów Wielkopolskich)
 
       
Ogólnobrygadowe oznaki rozpoznawcze stosowane w PKW (od lewej Irak wyjściowa i polowa, Afganistan wczesne zmiany)
 
Oznaka rozpoznawcza "ogólna" IX zmiany PKW Afganistan
 
Oznaka rozpoznawcza brygady przygotowana specjalnie dla IX zmiany PKW Afganistan
 
          
Oznaki pododdziałów PKW Afganistan wystawionych przez 17.BZ (od lewej: 1 kompania Grupy Zadaniowej Alfa, 2 kompania Grupy Zadaniowej Alfa, Grupa Wsparcia Ogniowego, kompania logistyczna)
 
     
Oznaki pododdziałów PKW Afganistan wystawionych przez 17.BZ (od lewej: drużyna snajperska, pluton ochrony, JTAC, Mayor Cell)
 
  
Oznaki pododdziałów PKW Afganistan wystawionych przez 17.BZ (od lewej: Mounted Rifles, TOC, WIT)
 
 
Decyzja Nr 282/MON z dnia 8 października 2013 r. w sprawie wprowadzenia proporców rozpoznawczych w 17. Wielkopolskiej Brygadzie Zmechanizowanej im. gen. broni Józefa Dowbór-Muśnickiego
 
1. Wprowadza się proporce rozpoznawcze dowódców, zwane dalej „proporcami”, w 17. Wielkopolskiej Brygadzie Zmechanizowanej im. gen. broni Józefa Dowbor-Muśnickiego.

2. Zatwierdza się wzory graficzne proporca:
1) Dowódcy 17. Wielkopolskiej Brygady Zmechanizowanej im. gen. broni Józefa Dowbor-Muśnickiego, stanowiący załącznik Nr 1 do decyzji;
2) Dowódcy 15. Batalionu Ułanów Poznańskich im. gen. broni Władysława Andersa 17. Wielkopolskiej Brygady Zmechanizowanej im. gen. broni Józefa Dowbor-Muśnickiego, stanowiący załącznik Nr 2 do decyzji;
 3) Dowódcy 7. Batalionu Strzelców Konnych Wielkopolskich 17. Wielkopolskiej Brygady Zmechanizowanej im. gen. broni Józefa Dowbor-Muśnickiego, stanowiący załącznik Nr 3 do decyzji;
4) Dowódcy 7. Dywizjonu Artylerii Konnej Wielkopolskiej 17.Wielkopolskiej Brygady Zmechanizowanej im. gen. broni Józefa Dowbor-Muśnickiego, stanowiący załącznik Nr 4 do decyzji;
 5) Dowódcy Batalionu Piechoty Zmotoryzowanej Ziemi Rzeszowskiej im. płk. dypl. Beniamina Piotra Kotarby 17. Wielkopolskiej Brygady Zmechanizowanej im. gen. broni Józefa Dowbor-Muśnickiego, stanowiący załącznik Nr 5 do decyzji;
6) Dowódcy Batalionu Dowodzenia Strzelców Wielkopolskich im. por. Jana Rzepy 17. Wielkopolskiej Brygady Zmechanizowanej im. gen. broni Józefa Dowbor-Muśnickiego, stanowiący załącznik Nr 6 do decyzji;
 7) Dowódcy Batalionu Logistycznego 17. Wielkopolskiej Brygady Zmechanizowanej im. gen. broni Józefa Dowbor-Muśnickiego, stanowiący załącznik Nr 7 do decyzji;
 8) Dowódcy Dywizjonu Przeciwlotniczego 17. Wielkopolskiej Brygady Zmechanizowanej im. gen. broni Józefa Dowbor-Muśnickiego, stanowiący załącznik Nr 8 do decyzji;
9) Dowódcy 17. Grupy Zabezpieczenia Medycznego 17. Wielkopolskiej Brygady Zmechanizowanej im. gen. broni Józefa Dowbor-Muśnickiego, stanowiący załącznik nr 9 do decyzji.
 
  
 
     
Proporce rozpoznawcze dowódców w 17.BZ (od lewej: Dowódcy 17.WBZ, Dowódcy 15.bup, Dowódcy 7.bskw, Dowódcy 7.dak, Dowódcy bpzmot, Dowódcy bdow, Dowódcy blog, Dowódcy dplot, Dowódcy 17.GZM)
 
STRUKTURA
 
- Dowództwo i sztab 17.BZ
 - batalion dowodzenia (Międzyrzecz),
 - batalion logistyczny (Międzyrzecz),
 - 1.Batalion Piechoty Zmotoryzowanej "Ziemi Rzeszowskiej" im. płk dypl. Beniamina Piotra Kotarby (Międzyrzecz) (KTO Rosomak),
 - 7.Batalion Strzelców Konnych Wielkopolskich (2 bpzmot) (Wędrzyn) (KTO Rosomak),
 - 15.Batalion Ułanów Wielkopolskich (3 bpzmot) (Wędrzyn),
 - 7.Dywizjon Artylerii Konnej Wielkopolskiej (das) (Wędrzyn) (2S1 „Goździk”),
 - 5.Kresowy Batalion Saperów im. płk Konstantego Pierewoza-Markiewicza (Krosno Odrzańskie)
 - dywizjon przeciwlotniczy (Wędrzyn),
 - 17.kompania rozpoznawcza (Międzyrzecz),
 - 17.grupa zabezpieczenia medycznego (Międzyrzecz).
 
 
Brygada jako pierwsza otrzymała na wyposażenie Kołowe Transportery Opancerzone (KTO) „Rosomak” produkcji fińskiej firmy Patria.
 
KTO Rosomak
 
BRDM-2
 
POCZET DOWÓDCÓW
 
- mjr dypl. Mirosław Waliszewski (1996 - 1999)
- mjr dypl. Mirosław Różański (1999 - 2002)
- płk dypl. Kazimierz Jaklewicz (2002 - 2005)
- gen. bryg. Mirosław Różański (2005 - 12.V.2008)
- p.o. płk dypl. Zbigniew Grzesiczak (12.V.2008 - 15.IX.2008)
- gen. bryg. Sławomir Wojciechowski (15.IX.2008 - 5.I.2012)
- gen. bryg. Rajmund Andrzejczak (5.I.2012 - 5.XII.2014)
- gen. bryg. Andrzej Kuśnierek (5.XII.2014 - 20.XI.2015)
- płk Piotr Malinowski (20.XI.2015 - 16.III.2018)
- gen. bryg. Robert Kosowski (16.III.2018 - 28.VII.2020)
- cz. p.o. płk Wojciech Ziółkowski (28.VII.2020 - 29.III.2021)
- gen. bryg. Dariusz Kosowski (29.III.2021 - 18.XI.2022)
- gen. bryg. Sławomir Kocanowski (18.XII.2022 - obecnie)
 
PODPORZĄDKOWANIE
4.Lubuska Dywizja Zmechanizowana im. Jana Kilińskiego (1996 – 2001)
11.Lubuska Dywizja Kawalerii Pancernej im. Króla Jana III Sobieskiego (2001 – obecnie)
 
               
Duże podziękowania dla Pana kapitana Szczepana Głuszczaka z 17 Brygady Zmechanizowanej, za pomoc udzieloną przy zbieraniu materiałów oraz za udostępnienie materiałów i zdjęć ze strony brygady.
 
 © Copyright by www.jednostki-wojskowe.pl  Wszystkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie i publikowanie w całości oraz w części bez zgody autora zabronione. Wszystkie teksty, artykuły, fotografie, oraz pozostałe materiały zamieszczone na stronie www.jednostki-wojskowe.plobjęte są prawami autorskimi.

17 Pułk Zmechanizowany

17. Drezdeński Pułk Zmechanizowany im. chor. Józefa Ceronika – JW 2626 (1957 - 1996)
 
 
                Historia 17. Pułku Zmechanizowanego zaczyna się w roku 1957 od reorganizacji Wojska Polskiego, kiedy to 17. Pułk Piechoty przeniesiono do 4. Pomorskiej Dywizji Piechoty. Od tego czasu kończy się historia 17. Pułku Piechoty, a zaczyna 17. Pułku Zmechanizowanego. W 1958 roku jednostka otrzymała sztandar ufundowany przez lokalną społeczność. Organizacyjnie 17. pz składał się z trzech batalionów zmechanizowanych, batalionu czołgów, dwóch baterii haubic, kompanii łączności, kompanii transportowej, kompanii rozpoznawczej, kompanii saperów, plutonu regulacji ruchu, plutonu chemicznego i plutonu PKM-2. Następne lata istnienia pułku to udział w ćwiczeniach wojskowych i realizowanie programu szkoleniowego. W 1970 roku dowódca ŚOW nadał 17. pz medal „Zasłużony dla ŚOW”. Również tego roku rozpoczęto przezbrajanie pułku na nowy sprzęt, na wyposażenie wszedł SKOT-2AP, do końca roku miały być wyposażone w niego wszystkie kompanie zmechanizowane pułku. 24 listopada 1973 roku pułk został wyróżniony nadaniem mu nazwy „Drezdeński”. Kolejne znaczące wyróżnienie to nadany w roku 1979 przez Ministra Obrony Narodowej medal „Za osiągnięcia w służbie wojskowej”. Dużą zmianą jakościową w pułku było kolejne przezbrojenie pododdziałów pułku na bojowe wozy piechoty BWP-1. W grudniu 1981 żołnierze pułku zostali przegrupowani do Warszawy w związku ze stanem wojennym, zadaniami pułku było głównie patrolowanie miasta. 10 września 1982 pułk powrócił do macierzystego garnizonu. W roku 1984 następuje reorganizacja w pułku, w miejsce dwóch baterii haubic stworzono dywizjon artylerii samobieżnej, które wyposażono w haubice 2S1 „Goździk”. 22 lipca 1985 pułkowi nadano imię chor. Józefa Ceronika. Lata 1986-1992 to lata szkolenia, i dobre wyniki w współzawodnictwie na szczeblu ŚOW. W końcu w roku 1996 zapadła decyzja o rozformowaniu 17. pułku a na jego bazie utworzono 17. Wielkopolską Brygadę Zmechanizowaną.
 
Transporter opancerzony SKOT
 
 
Poczet dowódców 17. pz:
 
 - ppłk dypl. Kazimierz Bukowy (1956-1968),
 - ppłk dypl. Jan Stachura (1958-1962),
 - ppłk dypl. Aleksander Jóźwiak (1962-1962),
 - ppłk dypl. Henryk Wiśniewski (1962 - 11.I.1965),
 - ppłk dypl. Edward Siwek (11.I.1965 - 1966),
 - ppłk dypl. Cyryl Żbikowski (1966-1967),
 - ppłk dypl. Stanisław Sokołowski (1967-1972),
 - ppłk dypl. Stanisław Fidut (1972-1975),
 - mjr dypl. Julian Lewiński (1975-1977),
 - mjr dypl. Jerzy Pawłowski (1977-1978),
 - mjr dypl. Jerzy Słomiński (1978-1981),
 - mjr dypl. Marian Mainda (1981-1983),
 - mjr dypl. Józef Mroczka (1983-1987),
 - mjr dypl. Bolesław Wiss (1987-1991),
 - mjr dypl. Jerzy Piaskowski (1991-1995),
 - mjr dypl. Mirosław Waliszewski (1995-1999) od 1996 dowódca 17 Wielkopolskiej Brygady Zmechanizowanej.
 

© Copyright by www.jednostki-wojskowe.pl   Wszystkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie i publikowanie w całości oraz w części bez zgody autora zabronione. Wszystkie teksty, artykuły, fotografie, oraz pozostałe materiały zamieszczone na stronie www.jednostki-wojskowe.plobjęte są prawami autorskimi.

 

5 Pułk Inżynieryjny

5.Brygada Inżynieryjno-Saperska (1944 - 1946)
5.Mazurski Pułk Saperów (1946 - 1961)
5.Mazurska Brygada Saperów (1961 - 2001)
5.Pułk Inżynieryjny im. gen. Ignacego Prądzyńskiego (2001 - obecnie)
 
 
RYS HISTORYCZNY
 
            Pułk jest jednostką inżynieryjną, której zadaniem jest udzielać wsparcia inżynieryjnego Wojskom Lądowym. Pułk jest także aktywny na arenie międzynarodowej, żołnierze pułku biorą udział w misjach zagranicznych, w strukturach NATO, pułk podlegał wielonarodowej 29.Brygadzie Inżynieryjnej, której dowództwo stacjonowało w Aldershot w Wielkiej Brytanii. W strukturach pułku funkcjonuje także Patrol Saperski który obejmuje swoim zasięgiem obszar zachodniego Pomorza.
 
Historia pułku zaczyna się w roku 1921, kiedy to został sformowany w Krakowie jako 5.Pułk Saperów, w roku 1929 pułk został przeformowany w Batalion, w czasie kampanii wrześniowej działał w składzie Armii „Kraków” i brał udział w budowie przepraw przez Wisłę i Dunajec.
Późnowojenna historia jednostki to historia 5 Brygady Inżynieryjno-Saperskiej, którą rozpoczęto formować w ramach 3 Armii Wojska Polskiego na podstawie rozkazu Nr 41 Naczelnego Dowództwa z dnia 6.10.1944 r., jako jednostkę o numerze poczty polowej nr 56766 według etatu nr 012/88, jednostkę formowano w m. Jarosław.
 
Wojenny skład 5 Brygady Inżynieryjno-Saperskiej był następujący:
 
Pododdział Numer poczty polowej Numer etatu
Dowództwo 5 Brygady Inżynieryjno-Saperskiej 56766 012/88
  Kompania Dowodzenia - 012/89
  Zmotoryzowana Kompania Sapersko-Zwiadowcza - 012/198
  34 Batalion Saperów 56760 012/109
  36 Batalion Saperów 83803 012/109
  38 Batalion Saperów 56780 012/109
  39 Batalion Saperów 83806 012/109
  Park Lekkich Przepraw - 012/90
  Pluton Sanitarny - 012/152
  Wojskowa Stacja Pocztowa nr 3075 56785 014/97-B
 
W związku z zaniechaniem formowania 3 Armii W.P. na podstawie rozkazu Naczelnego Dowództwa Nr 59 z dnia 15.11.1944 r. brygadę przekazano do dyspozycji Naczelnego Dowódcy i tak brygada została jednostką Frontu.
 
Po przybyciu na Pomorze, rozkazem Naczelnego Dowódcy nr 022/Org. z dnia 22.01.1946 r. w terminie do dnia 28.02.1946 r. brygadę przeformowano na 5 Mazurski Pułk Saperów według etatu nr 13/14 o stanie osobowym 1000 wojskowych i 1 kontraktowy. Z dniem 30.04.1946 r. na podstawie rozkazu Naczelnego Dowódcy nr 053/Org. z dnia 30.03.1946 r. pułk otrzymał 4-cyfrowy numer jednostki wojskowej który jednostka posiada do dnia dzisiejszego.
 
Rok później doszło do pewnej redukcji stanu jednostki, na podstawie rozkazu Ministra Obrony Narodowej nr 068/Org. z dnia 1.03.1947 r. w terminie do dnia 31.03.1947 r. pułk przeformowano na etat nr 13/18 o stanie osobowym 775 wojskowych i 5 kontraktowych.
W sierpniu 1950 r. w związku z wprowadzeniem pierwszej wersji planu mobilizacyjnego "PM-1" pułk wpisano do planu jako jednostkę która ma pozostać na czas wojenny według etatu pokojowego.
W 1951 r. na podstawie rozkazu Ministra Obrony Narodowej nr 0044/Org. z dnia 17.05.1951 r. w terminie do dnia 1.12.1951 r. pułk przeformowano na etat nr 13/33 o stanie osobowym 902 wojskowych i 35 kontraktowych.
Rok później na mocy rozkazu Ministra Obrony Narodowej nr 0087/Org. z dnia 12.12.1952 r. w terminie do dnia 20.01.1953 r. pułk przeformowano na etat nr 13/46 o stanie osobowym 830 wojskowych i 11 kontraktowych.
 
W marcu 1953 r. wprowadzono kolejny plan mobilizacyjny "PM-53", w planie tym uwzględniono już znacznie szersze zadania dla 5 Pułku Saperów, otóż na bazie pułku na czas wojenny miano rozwinąć 5 Brygadę Saperów o następującym składzie.
 
Skład 5 Brygady Saperów rozwijanej na bazie 5 Pułku Saperów według planu "PM-53".
 
Pododdział Etat wojenny Czas mobilizacji
Dowództwo 5 Brygady Saperów 013/30 N-4
  101 Batalion Saperów 013/31 N-4
  189 Batalion Saperów 013/31 N-4
  140 Batalion Saperów 013/31 N-5
  173 Specjalny Batalion Saperów 013/32 N-5
  107 Zmotoryzowany Batalion Saperów 013/33 N-5
  67 Park Przepraw 013/34 N-4
  195 Kompania Zwiadowcza 013/35 N-4
  119 Kompania Techniczna 013/36 N-4
  135 Kompania Przeszkód Elektryzowanych 013/37 N-5
  124 Kompania Budowy S.D. Dowódcy Armii 013/38 N-4
  129 Kompania Samochodowo-Transportowa 013/39 N-5
  Pluton Dowodzenia 5 Brygady Saperów 013/41 N-4
  Pluton Ewakuacyjno-Sanitarny 5 Brygady Saperów 013/40 N-5
  301 Wojskowa Agencja Pocztowa 014/31 N-5
  Wydział Informacji 5 Brygady Saperów 032/5 N-5
  Pluton Ochrony Wydziału Informacji 5 Brygady Saperów 032/1 N-5
 
Takie ustawienie brygady na czas "W" utrzymano również w kolejnym wprowadzonym pod koniec 1955 roku planie mobilizacyjnym "ZPM-53".
 
W ostatnim kwartale 1956 r. na podstawie rozkazu Ministra Obrony Narodowej nr 0047/Org. z dnia 30.10.1956 r. w terminie do dnia 30.12.1956 r. pułk przeformowano na etat nr 13/68 o stanie osobowym 785 wojskowych i 7 kontraktowych. Jednak etat ten nie utrzymał się długo i rozkazem Ministra Obrony Narodowej nr 031/Org. z dnia 19.04.1957 r. w terminie do dnia 15.08.1957 r. pułk przeformowano na etat nr 13/80 o stanie osobowym 642 wojskowych i 6 kontraktowych.
 
Z dniem 15.12.1958 r. wprowadzono kolejny plan mobilizacyjny "PM-58", dla pułku była to tym razem zmiana, zmienił się skład brygady którą pułk dotychczas miał zmobilizować, wg planu "PM-58" skład mobilizowanej przez pułk 5 Brygady Saperów miał być następujący:
 
Pododdział Etat wojenny Czas mobilizacji
Dowództwo 5 Brygady Saperów 013/79 N-4
  30 Kompania Dowodzenia 013/80 N-4
  195 Kompania Rozpoznania Inżynieryjnego 013/81 N-4
  101 Batalion Saperów 013/82 SA
  140 Batalion Saperów 013/82 N-4
  189 Batalion Saperów 013/82 N-4
  107 Batalion Saperów 013/82 N-4
  84 Batalion OZap 013/83 N-4
  173 Batalion Inżynieryjno-Drogowy 013/89 N-4
  86 Batalion Budowy Mostów 013/90 N-4
  67 Park Przepraw 013/91 SA/N-3
  135 Kompania Minowania Kierowanego 013/86 N-4
  119 Kompania Obsługi Technicznej 013/87 N-4
  129 Kompania Samochodowo-Transportowa 013/88 N-4
  26 Kompania Medyczno-Sanitarna 04/91 N-4
  Pluton Obrony Przeciwchemicznej 04/102 N-4
  48 Brygadowy Punkt Zaopatrzenia  013/60 N-4
  29 Rzeźnia Polowa 013/62 N-4
  95 Piekarnia Polowa 013/61 N-4
  194 Wojskowa Stacja Pocztowa  02/108 N-4
  Bank Wojska Polskiego - Kasa Polowa nr 28 02/131 N-4
 
Wykazem zmian nr 00110 z 6.02.1959 r. istniejący na czas "W" Pluton Obrony Przeciwchemicznej otrzymał nowy etat nr 012/13.
 
Kolejny punkt zwrotny w historii jednostki to zarządzenie Szefa Sztabu Generalnego nr 064/Org. z dnia 7.08.1961 r. , w którym nakazano w terminie do dnia 15.09.1961 r. przeformować 5 Pułk Saperów w 5 Brygadę Saperów według etatu nr 13/104 o stanie osobowym 1527 wojskowych i 11 pracowników cywilnych. Po tej zmianie pokojowej natychmiast wykazem zmian nr 00490 z dnia 2.09.1961 r. dokonano również korekty ustawienia brygady na czas wojenny, poza skróceniem czasu mobilizacji dokonano korekty składu brygady, który był po tej zmianie następujący:
 
Pododdział Etat wojenny Czas mobilizacji
Dowództwo 5 Brygady Saperów 013/111 N+2
  195 Kompania Rozpoznania Inżynieryjnego 013/112 N+2
  101 Batalion Saperów 013/113 N+2
  140 Batalion Saperów 013/113 N+2
  189 Batalion Saperów 013/113 N+2
  21 Batalion Maszyn Inżynieryjnych 013/116 N+2
  173 Batalion Inżynieryjno-Drogowy 013/114 N+2
  86 Batalion Budowy Mostów 013/115 N+2
  67 Park Przepraw 013/117 N+2
  96 Ruchomy Warsztat Naprawy Sprzętu Inżynieryjnego i Samochodów 013/122 N+2
  129 Kompania Samochodowo-Transportowa 013/118 N+2
  26 Kompania Medyczna 013/119 N+2
  Pluton Obrony Przeciwchemicznej 013/121 N+2
  48 Brygadowy Punkt Zaopatrzenia 013/123 N+2
  95 Piekarnia Polowa 013/124 N+2
 
Jak można zauważyć niektóre jednostki wykreślono z planu, do tego składu wojennego brygady wykazem zmian nr 0095 z 27.02.1962 r. dopisano jeszcze 301 Wojskową Agencję Pocztową według etatu nr 014/66 oraz 51 Kasę Polową Narodowego Banku Polskiego wg etatu nr 05/167, obie jednostki miały być zmobilizowane w czasie N+2. 
 
W roku 1963 wprowadzono nowy plan mobilizacyjny "PM-63" i ustawienie wojenne brygady nie zmieniło się zbytnio, jedną ze zmian była zmiana nazwy 21 Batalionu Maszyn Inżynieryjnych, który przemianowano na 95 Batalion Maszyn Inżynieryjnych.
 
W marcu 1964 r. wykazem zmian nr 00185/X do planu mobilizacyjnego "PM-63" dokonano zmian w ustawieniu brygady i jej skład po tych zmianach był następujący:
 
Pododdział Etat wojenny Czas mobilizacji
Dowództwo 5 Brygady Saperów 013/126 N+2
  195 Kompania Rozpoznania Inżynieryjnego 013/112 N+2
  101 Batalion Saperów 013/113 SA
  140 Batalion Saperów 013/113 N+2
  189 Batalion Saperów 013/113 N+2
  173 Batalion Inżynieryjno-Drogowy 013/114 N+2
  99 Batalion Minowania i Niszczeń 013/128 N+2
  86 Batalion Budowy Mostów 013/129 N+2
  78 Kompania Mostów Składanych 013/130 N+2
  79 Kompania Maskowania 013/131 N+2
  80 Kompania Wydobywania i Oczyszczania Wody 013/132 N+2
  67 Park Przepraw 013/117 SA
  96 Ruchomy Warsztat Naprawy Sprzętu Inżynieryjnego i Samochodów 013/122 N+2
  129 Kompania Samochodowo-Transportowa 013/118 N+2
  26 Kompania Medyczna 013/119 N+2
  Pluton Obrony Przeciwchemicznej 013/133 N+2
  48 Brygadowy Punkt Zaopatrzenia 013/134 N+2
  95 Piekarnia Polowa 013/124 N+2
  301 Wojskowa Agencja Pocztowa 014/66 N+2
  51 Kasa Polowa Narodowego Banku Polskiego 05/167 N+2
 
Podczas przeprowadzania tych zmian organizacyjnych 95 Batalion Maszyn Inżynieryjnych wyłączono ze składu brygady.
 
W 1964 roku na podstawie zarządzenia Szefa Sztabu Generalnego nr 0103/Org. z dnia 24.08.1964 r. w terminie do 30.10.1964 r. brygadę przeformowano na etat nr 13/114 o stanie osobowym 1514 wojskowych i 11 pracowników cywilnych.
 
W 1967 roku dokonano pewnych zmian w ustawieniu wojennym planowanej do rozwinięcia brygady, wykazem zmian nr 0023 z dnia 6.01.1967 r. polecono ze składu brygady i planu mobilizacyjnego wykreślić 78 Kompanię Mostów Składanych. Kolejną zmianę dokonano zarządzeniem Szefa Sztabu Generalnego nr 001/Mob. z dnia 18.04.1967 r. nakazano wykreślić z planu mobilizacyjnego będące w składzie brygady 301 Wojskową Agenchę Pocztową oraz 51 Kasę Polową N.B.P., które weszły do etatu Dowództwa 5 BSap.
 
Z dniem 1 stycznia 1969 roku wprowadzono nową numerację etatów w związku z wprowadzeniem nowego systemu ILORAZ-M. Pokojowy etat nr 13/114 został zmieniony na nr 33/002, nowe etaty wojenne otrzymały również oddziały przewidywanej na czas wojenny brygady saperów.
 
Pododdział Nowy numer etatu wojennego
Dowództwo 5 Brygady Saperów 33/616
  195 Kompania Rozpoznania Inżynieryjnego 33/605
  101 Batalion Saperów 33/606
  140 Batalion Saperów 33/606
  189 Batalion Saperów 33/606
  173 Batalion Inżynieryjno-Drogowy 33/607
  99 Batalion Minowania i Niszczeń 33/618
  86 Batalion Budowy Mostów 33/619
  79 Kompania Maskowania 33/621
  80 Kompania Wydobywania i Oczyszczania Wody 33/622
  67 Park Przepraw 33/608
  96 Ruchomy Warsztat Naprawy Sprzętu Inżynieryjnego i Samochodów 33/613
  129 Kompania Samochodowo-Transportowa 33/609
  26 Kompania Medyczna 33/610
  Pluton Obrony Przeciwchemicznej 33/623
  48 Brygadowy Punkt Zaopatrzenia 33/624
  95 Piekarnia Polowa 33/615
 
Na podstawie zarządzenia Szefa Sztabu Generalnego nr 028/Org. z dnia 3.04.1970 r. do etatu nr 33/002 dla 5 Brygady Saperów wprowadzono Wykaz Dodatkowy nr 1. Następnie zarządzeniem Szefa Sztabu Generalnego nr 069/Org. z dnia 8.11.1972 r. w terminie do dnia 28.02.1973 r. nakazano brygadę przeformować na etat nr 33/033 o stanie osobowym 1706 wojskowych i 21 pracowników cywilnych, jednocześnie zachowując Wykaz Dodatkowy nr 1. Jednocześnie nowy etat nr 33/033 był etatem wojenno-pokojowym, w związku z tym z planu mobilizacyjnego "PM-72" wykreślono wszystkie dotychczas wpisane oddziały, a przy brygadzie zapisano że na czas "W" ma ona przejść na wojenny stan etatowy.
 
W roku 1983 na mocy Rozkazu Ministra Obrony Narodowej nr Pf 21/MON z dnia 15.09.1983 r. jednostka otrzymała imię patrona gen. Ignacego Prądzyńskiego. 
 
Zarządzeniem Szefa Sztabu Generalnego nr 026/Org. z dnia 30.05.1987 r. unieważniono Wykaz Dodatkowy nr 1 dotychczas dołączony do etatu nr 33/033.
 
W roku 1994 nowy sztandar ufundowany przez społeczność Szczecina. W związku z kolejną reorganizacją Sił Zbrojnych RP z dniem 1 stycznia 2001 5.Brygada Saperów stała się 5.Pułkiem Inżynieryjnym. W roku 2004 1.batalion inżynieryjny został wyróżniony tytułem „Wzorowego pododdziału Wojsk Lądowych”. Święto pułku ustanowiono na 8 maja.
 
TRADYCJE, PATRON i ŚWIĘTA
 
DECYZJA Nr 44/MON MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 13 marca 2001 r. w sprawie przejęcia dziedzictwa tradycji, imienia patrona, sztandaru i ustanowienia dorocznego Święta 5 Pułku Inżynieryjnego w Szczecinie.
 
W związku z przeformowaniem 5 Brygady Saperów w Szczecinie na 5 Pułk Inżynieryjny i dla zachowania w pamięci chlubnych tradycji orężnych tego związku taktycznego, na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 30 lipca 1992 r. o ustanowieniu Święta Wojska Polskiego (Dz. U. Nr 60, poz. 303), postanowień rozkazu Nr 1/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 2 stycznia 1991 r, w sprawie dziedziczenia i kultywowania tradycji oręża polskiego (Dz. Rozk. MON poz. 1) oraz ustawy o znakach Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 19 lutego 1993 r. (Dz. U. Nr 34, poz. 154), z dniem 3 maja 2001 r. polecam:
 
1. 5 Pułkowi Inżynieryjnemu przejąć dziedzictwo i z honorem kontynuować tradycje:
1) 5 Pułku Saperów 1921—1929;
2) 5 Batalionu Saperów 1929—1939;
3) 5 Brygady Saperów 1944—2000.
 
2. Przyjąć imię patrona gen. Ignacego Prądzyńskiego.
 
3. Przejąć sztandar rozformowanej 5 Brygady Saperów.
 
4. Doroczne Święto obchodzić w dniu 8 maja.
 
*Co ciekawe w powyżej decyzji jest błąd, bo w okresie 1946-1961 jednostka była pułkiem a nie ciągle brygadą jak to napisano w decyzji.
 
DECYZJA Nr 145/MON MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 3 czerwca 2004 r. w sprawie wprowadzenia oznaki rozpoznawczej i proporczyka na beret 5 Pułku Inżynieryjnego im. gen. Ignacego Prądzyńskiego w Szczecinie
 
Na podstawie § 4 ust. 1 i 2 zarządzenia Nr 28/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 21 maja 1996 r. w sprawie odznak pamiątkowych i odznak absolwentów oraz oznak dla celów rozpoznawczych w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. Rozk. MON, poz. 178 oraz z 1998 r. poz. 64) — po zasięgnięciu opinii Komisji Historycznej do spraw Symboliki Wojskowej — ustala się, co następuje:
 
1. Wprowadza się oznakę rozpoznawczą, zwaną dalej „oznaką”, i proporczyk na beret, zwany dalej  „proporczykiem”, 5 Pułku Inżynieryjnego im. gen. Ignacego Prądzyńskiego w Szczecinie.
 
Oznaka rozpoznawcza na mundur
 
 
STRUKTURA
 
 - dowództwo i sztab
  - kompania dowodzenia
  - 1 batalion inżynieryjny
  - 2 batalion inżynieryjny
  - batalion logistyczny
  - kompania pontonowa
  - grupa zabezpieczenia medycznego
  - Patrol Rozminowania Nr 1
 
POCZET DOWÓDCÓW
 
- ppłk Jan Fogiel (1921-1922) – 5 psap
- płk Norbert Rustkowski (1922-1923) – 5 psap
- płk Włodzimierz Dziakiewicz (1923-1925) – 5 psap
- płk Ignacy Boerner (1925-1927) – 5 psap
- ppłk Wiktor Batycki (1927-1929) – 5 psap
- płk Andrzej Stonoga (1944-1946) – 5 BSap
- płk Stanisław Perko (1946-1947) – 5 psap
- płk Stanisław Wesołowski (1948-1951) – 5 psap
- płk Edward Kozłowski (1951-1953) – 5 psap
- płk Julian Okuniewski (1953-1954) – 5 psap
- mjr Adam Siekierzycki (1954-1955) – 5 psap
- płk Tadeusz Bełza (1955-1959) – 5 psap
- mjr Józef Kąsek (1959-1959) – 5 psap
- płk Stanisław Jurneczko (1959-1966) – 5 psap. 5 BSap
- płk Adam Siekierzycki (1966-1975) – 5 BSap
- płk Jan Kuźmicz (1975-1976) – 5 BSap
- płk Zdzisław Stelmaszczuk (1976-1978) – 5 BSap
- płk Józef Soja (1979-1981) – 5 BSap
- płk Kazimierz Górny (1981-1982) – 5 BSap
- płk Gustaw Łasak (1982-1986) – 5 BSap
- płk Jerzy Banatowicz (1986-1988) – 5 BSap
- płk Marian Łuczak (1988-1993) – 5 BSap
- płk Marian Dąbrowski (1993-1996) – 5 BSap
- płk Stanisław Białek (1996-2002) – 5 BSap, 5 pinż
- płk Mirosław Pstrokoński (2002-2006)
- płk Jerzy Szcześniak (2006 - 2011)
- płk Jacek Kwiatkowski (2011 - 2.X.2017)
- cz. p.o. ppłk dypl. Piotr Bednarczyk (2.X.2017 - 12.III.2018)
- płk Piotr Bednarczyk (12.III.2018 - 27.IX.2019)
- cz. p.o. ppłk Jerzy Łuszczykiewicz (27.IX.2019 - 9.XII.2019)
- płk mgr inż. Mariusz Ochalski (9.XII.2019 - 4.III.2022)
- cz. p.o. ppłk Adam Trzaszczka (4.III.2022 - 4.IV.2022)
- płk Wojciech Rudnikowicz (4.IV.2022 - obecnie)
 
PODPORZĄDKOWANIE
Dowództwo Wojsk Lądowych ( - 31.XII.2013)
Dowództwo Generalne Rodzajów Sił Zbrojnych (1.I.2014 - obecnie)
 
 
 © Copyright by www.jednostki-wojskowe.pl  Wszystkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie i publikowanie w całości oraz w części bez zgody autora zabronione. Wszystkie teksty, artykuły, fotografie, oraz pozostałe materiały zamieszczone na stronie www.jednostki-wojskowe.pl objęte są prawami autorskimi.

Decyzja o naborze 2008

DECYZJA Nr 98/MON

MINISTRA OBRONY NARODOWEJ

z dnia 29 lutego 2008 r.

w sprawie naboru kandydatów do uczelni wojskowych w 2008 r.

 

Na podstawie § 1 pkt 5 lit. d i § 2 pkt 14 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 lipca 1996 r.w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Obrony Narodowej (Dz. U. Nr 94, poz. 426), w celu zorganizowania i przeprowadzenia rekrutacji do uczelni wojskowych w 2008 r., ustala się, co następuje:

 

1. W 2008 r. przeprowadzi się nabór do następujących uczelni wojskowych, zwanych dalej szkołami.:

1) Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie;

2) Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni;

3) Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Lądowych we Wrocławiu;

4) Wyższej Szkoły Oficerskiej Sił Powietrznych w Dęblinie.

 

2. Nabór kandydatów na żołnierzy zawodowych do szkół będzie przeprowadzony:

1) na studia stacjonarne:

a) dla absolwentów szkół ponad gimnazjalnych posiadających świadectwo dojrzałości na pierwszy rok studiów;

b) dla studentów cywilnych uczelni medycznych po odbytym przeszkoleniu wojskowym po trzecim roku studiów na kolejne lata studiów;

2) do studium oficerskiego:

a) dla absolwentów uczelni wyższych posiadających tytuł zawodowy magistra (równorzędny);

b) dla podoficerów zawodowych posiadających tytuł zawodowy magistra (równorzędny) zgodny z korpusem osobowym lub posiadających tytuł zawodowy magistra (równorzędny) i doświadczenie lub kwalifikacje zawodowe zgodnie z korpusem osobowym.

 

3. Limity przyjęć do szkół na studia wymienione w pkt 2 ppkt 1 lit. a, określa załącznik Nr 1, na studia wymienione w pkt 2 ppkt 1 lit. b, określa załącznik Nr 2, do studium oficerskiego wymienionego w pkt 2 ppkt 2, określa załącznik Nr 3 do niniejszej decyzji.

 

4. Osoby ubiegające się o przyjęcie do szkół składają wnioski do komendantów szkół w terminie:

1) do dnia 15 marca 2008 r. do 3 miesięcznego studium oficerskiego;

2) do dnia 31 maja 2008 r. na studia stacjonarne i do 12 . miesięcznego studium oficerskiego;

3) do dnia 15 sierpnia 2008 r.  do 20  miesięcznego studium oficerskiego dla pilotów.

 

5. Przedsięwzięcia mające na celu popularyzację szkolnictwa wojskowego wśród młodzieży oraz kampanię promocyjno-informacyjną o naborze do szkół w roku akademickim 2008/2009 przeprowadzą:

1) Dyrektor Departamentu Wychowania i Promocji Obronności oraz Dyrektor Departamentu Prasowo-Informacyjnego w zakresie swoich kompetencji;

2) wojskowi komendanci uzupełnień  podczas pobytu poborowych w wojskowych komendach uzupełnień;

3) dowódcy jednostek wojskowych  wśród żołnierzy odbywających zasadniczą i nadterminową zasadniczą służbę wojskową w tych jednostkach.

 

6. Dopuszcza się możliwość składania wniosków przez kandydatów, którzy nie złożyli egzaminu dojrzałości lub egzaminu magisterskiego. Warunkiem dopuszczenia ich do egzaminów wstępnych jest przedłożenie komisji kwalifikacyjnej świadectwa dojrzałości lub dyplomu magistra (zaświadczenia wydanego przez uczelnię o zdanym egzaminie magisterskim), najpóźniej w dniu stawiennictwa.

 

7. Dyrektor Departamentu Nauki i Szkolnictwa Wojskowego monitoruje przygotowanie szkół do przeprowadzenia naboru na studia stacjonarne oraz postępowania kwalifikacyjne do studium oficerskiego i realizację procesu kształcenia (szkolenia).

 

8. Podstawę przyjęcia kandydatów do szkół stanowią wyniki postępowania kwalifikacyjnego, zgodnie z określonymi w załącznikach limitami dla poszczególnych szkół i kierunków studiów.

 

9. Za przeprowadzenie naboru kandydatów do szkół w 2008 r. odpowiadają:

1) Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, w zakresie przestrzegania zasad, trybu i terminów organizacji, prowadzenia naboru oraz w odniesieniu do terenowych organów wykonawczych Ministra Obrony Narodowej w sprawach operacyjno-obronnych i rządowej administracji niezespolonej;

2) Dyrektor Departamentu Nauki i Szkolnictwa Wojskowego . w zakresie opracowania i przestrzegania terminarza egzaminacyjnego oraz realizacji limitów przyjęć określonych w załącznikach do decyzji;

3) komendanci szkół za prawidłowy przebieg postępowania kwalifikacyjnego, prowadzonego w porozumieniu i z udziałem gestorów korpusów osobowych (grup osobowych) oraz w zakresie powołania do służby kandydackiej.

 

10. W przypadku nie wykorzystania limitów miejsc w zasadniczych terminach egzaminów wstępnych dopuszcza się możliwość przeprowadzenia uzupełniającego postępowania kwalifikacyjnego do szkół.

 

11. Termin przeprowadzenia postępowania, o którym mowa w pkt 10, ustala komendant szkoły, o czym informuje Dyrektora Departamentu Nauki i Szkolnictwa Wojskowego, Dyrektora Departamentu Kadr oraz właściwego gestora korpusu osobowego (grupy osobowej).

 

12. Komendanci szkół prześlą do Departamentu Kadr oraz Departamentu Nauki i Szkolnictwa Wojskowego:

1) sprawozdanie z wyników postępowania kwalifikacyjnego w terminie czternastu dni po dniu zakończenia tego postępowania;

2) meldunek o liczbie osób powołanych do służby kandydackiej według kierunków w terminie siedmiu dni po dniu zakończenia tego powołania.

 

13. Dyrektor Departamentu Budżetowego sprawuje nadzór nad realizacją budżetu Ministerstwa Obrony Narodowej w zakresie:

1) dotacji dla uczelni wojskowych zaplanowanej na 2008 r. we współpracy z Dyrektorem Departamentu Nauki i Szkolnictwa Wojskowego;

2) stanów średniorocznych kandydatów na żołnierzy zawodowych w 2008 r. we współpracy z Dyrektorem Departamentu Kadr.

 

14. Decyzja wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia podpisania.

 

Minister Obrony Narodowej: B. Klich

ZESTAWIENIE

liczby miejsc dla kandydatów na żołnierzy zawodowych

na pierwszy rok studiów stacjonarnych w roku akademickim 2008/2009

Szkoła

Kierunek

Specjalność wojskowa

Korpus osobowy

Grupa w korpusie

Limit na kierunku

Limit na szkole

Wojskowa Akademia Techniczna

geodezja i kartografia

Ogólno wojskowy

geograficzna

5

274

informatyka

łączności i informatyki

Projektowo-programowa informatyki

15

Eksploatacja systemów informatycznych

15

Elektronika i telekomunikacja

Eksploatacja systemów łączności

60

Rozpoznania zakłóceń radiowych

10

Radiotechniczny

Radiolokacyjna

20

Radionawigacyjna

10

Mechatronika

Rakietowy i artylerii

Rakietowa

10

Przeciwlotniczy

Przeciwlotnicze zestawy rakietowe

25

Techniczna

5

Lotnictwo i kosmonautyka

Lotnictwa

Inżynieryjno-lotnicza

22

Budownictwo

Inżynierii wojskowej

Infrastruktury

10

Chemia

Obrony przed BMR

Rozpoznanie i likwidacja skażeń

10

Logistyka

Logistyki

Ogólno logistyczna

29

Mechanika i budowa maszyn

Techniczna

28

 

Akademia Marynarki Wojennej

Nawigacja

Marynarki wojennej

Pokładowa

32

50

Mechanika i budowa maszyn

Techniczna

18

 

 

 

 

 

 

Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych

Zarządzanie

Ogólno wojskowy

Zmechanizowana

75

223

Pancerna

18

Rozpoznawcza

20

Rakietowy i artylerii

Naziemna lufowa

35

Rakietowa

10

Przeciwlotniczy

Artylerii przeciwlotniczej

20

Inżynierii wojskowej

Saperska

30

Przeprawowa

5

Obrony przed BMR

Rozpoznania i likwidacji skażeń

10

 

 

 

 

 

 

Wyższa Szkoła Oficerska Sił Powietrznych

Lotnictwo i kosmonautyka

Lotnictwa

Pilotów samolotu bojowego naddźwiękowego

40

105

Pilotów samolotu transportowego

2

Pilot śmigłowca

13

Nawigatorów statków powietrznych

20

Nawigatorów naprowadzania

10

Ruchu lotniczego

20

 

ZESTAWIENIE

liczby miejsc dla kandydatów na żołnierzy zawodowych

do studium oficerskiego w 2008 r.

Szkoła

Kierunek

Specjalność wojskowa

Korpus osobowy

Grupa w korpusie

Limit na kierunku

Limit na szkole

3 m-ce

12 m-cy

Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych

Zarządzanie

Ogólno wojskowy

Zmechanizowana

X

80

517

Pancerna

30

Rozpoznawcza

15

Łączności i informatyki

Eksploatacja systemów łączności

80

Rakietowy i artylerii

Naziemna lufowa

50

Rakietowa

10

Przeciwlotniczy

Artylerii przeciwlotniczej

10

Inżynierii wojskowej

Saperska

50

Przeprawowa

10

Ochrony p-poź

2

X

Obrony przed BMR

Rozpoznania i likwidacji skażeń

X

30

Logistyki

Ogólno logistyczna

20

15

Materiałowa

X

10

Medyczny

Lekarzy

30

X

Wywiadu i kontrwywiadu wojskowego

Kontrwywiadu wojskowego

10

Wywiadu wojskowego

8

Żandarmerii wojskowej

Dochodzeniowo-śledcza

8

Prewencyjna

4

Operacyjno-rozpoznawcza

8

Sprawiedliwości i obsługi prawnej

Prokuratorska

5

Obsługi prawnej

7

Duszpasterstwa

Teologiczna

13

Finansowy

Ekonomiczno-finansowa

10

Wychowawczy

Orkiestr i zespołów estradowych

2

 

 

 

 

 

 

 

Wyższa Szkoła Oficerska Sił Powietrznych

Lotnictwo i kosmonautyka

Lotnictwa

Pilotów samolotów transportowych

X

8

109

Pilot śmigłowca

22

Nawigator statków powietrznych

15

Ruchu lotniczego

7

Radiotechniczny

Radiolokacyjna

15

9

Przeciwlotnicze zestawy rakietowe

X

27

Techniczna

6

 

18 Pułk Ułanów

18.Pułk Ułanów Pomorskich
 
 
                Historia 18.Pułku Ułanów Pomorskich zaczyna się latem 1919 roku, tworzenie pułku rozpoczęło się w ramach sił zbrojnych Wielkopolski, rozkazem dziennym nr 201 Dowództwa Głównego w Poznaniu z dnia 24 lipca. Tak rozpoczęło się formowanie 4.Pułku Ułanów Wielkopolskich, który miał działać przy obejmowaniu Pomorza Gdańskiego przyznanego Polsce w traktacie wersalskim, w związku z tym nazwę pułku zmieniono 2 sierpnia 1919 roku na 4.Pułk Ułanów Nadwiślańskich. Dowódcą nowego pułku został ppłk August Donimirski. Skład pułku miał być kompletowany z byłych kawalerzystów armii niemieckiej, którzy służyli w formacjach piechoty Wojsk Wielkopolskich, dodatkowo zachęcano mieszkańców Pomorza do wstępowania do oddziału. Do października udało się sformować 1.szwadron złożony z 4 oficerów i 180 podoficerów i ułanów. Powolne kompletowanie składu wynikało z tego że istniały plany że pułk ułanów zostanie zamieniony w pułk strzelców konnych, do którego było mniej chętnych niż do pułku ułanów. Wyjaśnienie tej kwestii nastąpiło w lutym 1920 roku, kiedy to zmieniono nazwę na 18.Pułk Ułanów Pomorskich i stało się jasne że będzie to formacja kawalerii samodzielnej. 18 pułk brał udział w zajmowaniu terenów Pomorza, 16 stycznia 1920 pułk przybył z Poznania do Inowrocławia i stamtąd w rejon koncentracji wojsk płk Skrzyńskiego. Oddziały Dywizji Strzelców Pomorskich wraz z 18 pułkiem przekroczyły linię demarkacyjną o godzinie 11:00, w rejonie Gniewkowa pod miejscowością Lipie doszło do wymiany ognia z baonem wojsk niemieckich, spowodowane to było omyłką co do godziny przekraczania linii demarkacyjnej, w czasie wymiany ognia szwadron z 18 pułku poniósł pierwszą ofiarę, poległ plutonowy Pająkowski. Poza tym incydentem dalsza akcja przejmowania Pomorza przebiegała bez problemów, 18.Pułk jako pierwsza jednostka Wojska Polskiego wkroczył do Torunia, gdzie pozostał i nie brał dalszego udziału w marszu w kierunku morza. Dzięki dużej ilości ochotników z terenu Torunia i okolic sformowano 2.szwadron w 18.Pułku, po 2 tygodniach pułk przeszedł do Grudziądza, gdzie rozpoczęto formowanie 3 szwadronu, dopiero w sierpniu 1920 roku pułk uzupełnił się do pełnego etatu 4.szwadronów i szwadronu karabinów maszynowych. Następny etap w historii pułku to udział w wojnie polsko-bolszewickiej, udział 18.Pułku rozpoczął się 28 maja 1920 roku, dowództwo pułku otrzymało rozkaz wysłania jednego samodzielnego dywizjonu na front północno-wschodni, wobec tego sformowano dywizjon w którego skład weszły 1. i 2.szwadron pod dowództwem rtm. Ossowskiego. W związku z sytuacją na froncie utworzono armię rezerwową pod dowództwem gen. Kazimierza Sosnkowskiego w której skład weszły 1.Brygada Jazdy płk Beliny-Prażmowskiego, dywizjon 18.Pułku, 7. i 11.Pułk Ułanów, 1.Pułk Szwoleżerów i 1.dywizjon artylerii konnej. Zadaniem tej armii było przeciwuderzenie na siły sowieckie, pomorscy ułani mieli działać na prawym skrzydle ugrupowania w stałej łączności z 11.Pułkiem Ułanów operującym na lewo od nich. 6 czerwca posuwając się po osi Rubowo-Bukowo-Pieczonki otrzymano meldunek o nieprzyjacielu, rotmistrz Ossowski zdecydował się na uderzenie, 1.szwadron porucznika Trzcińskiego zepchnął przeciwnika w kierunku miasta Miory, tam sowieci w sile batalionu rozpoczęli obsadzania wzgórz przed miastem, w związku z tym 1.szwadron zajął stanowisko przed frontem nieprzyjaciela, a 2.szwadron podchorążego Roszczynialskiego zaatakował przeciwnika ze skrzydła czym zmusił go do opuszczenia zajmowanych pozycji i wycofania się z miasta. Dywizjon zatrzymał się dopiero w Czeress. Następnego dnia dywizjon dostał rozkaz wsparcia 11.Pułku który walczył z zaciekle walczącymi pododdziałami sowieckiej 55.Dywizji Strzelców, dzięki przedostaniu się na tyły przeciwnika manewr ten spowodował wycofanie się sowietów ze swoich pozycji, przypadkowo jednak dywizjon został otoczony przez oddziały przeciwnika gdzie poniósł straty 7 ułanów rannych i 17 zabitych koni. Po ustabilizowaniu się frontu, 1.Brygada została wycofana, a na swoich pozycjach pozostał tylko dywizjon 18.Pułku, który wszedł w skład podgrupy wojsk „Dźwina”, składającej się z 33.pp, baonu 155.pp z 8.Brygady 15.Dywizji Piechoty.  Broniła ona linii frontu wzdłuż Dźwiny do Dryssy. W tym czasie problemem dywizjonu była choroba czerwonka, na wskutek której dowódca dywizjonu został hospitalizowany, a dowództwo objął por. Trzciński, 1.szwadron objął pchor. Emich, a 2.szwadron por. Tadeusz Mincer. Dnia 4 lipca ruszyła ofensywa sowiecka w następstwie której dywizjon został zmuszony do wycofania się ze swoich pozycji do Dyneburga na Łotwie, do składu pułku dołączyło wielu żołnierzy z 33.pp. 22 lipca dywizjon wyjechał do Rygi skąd po krótkim czasie został przetransportowany do Libawy. 30 lipca przypłynął z Gdańska polski statet „Pomorzanin”, skąd zabrał 60 żołnierzy z oddziału pieszego, reszta dywizjonu pozostała w porcie w Libawie. W wyniku zawarcia pokoju łotewsko-sowieckiego ułani dywizjonu zdecydowali się częściowo pozwolić się rozbroić, a część z nich ukryła się i ewakuowała się do kraju statkami „Pomorzanin” i „Saratovs”, dywizjon dotarł do Torunia 22 sierpnia, gdzie w międzyczasie przeniesiono miejsce postoju 18.Pułku. Żołnierze 18.Pułku wzięli udział w przygotowaniach do obrony twierdzy toruńskiej. Zwycięstwo w Bitwie Warszawskiej zdecydowało o powstrzymaniu ofensywy sowieckiej, jednak nadal wojna trwała. Piłsudski wydał więc rozkaz przegrupowania wojsk i przygotować się do uderzenia, 18.Pułk został przydzielony do grupy operacyjnej gen. bryg. Władysława Junga (15.DP, 4.Brygada Piechoty, 215.Pułk) mającej na celu natrzeć na kierunku Wołkowyska. 18.Pułk miał działać na północnym skrzydle wraz z dwoma batalionami 59.pp, z zadaniem akcji oskrzydlającej po linii Nowy Dwór-Izabelin-Wiśniówka. Pułk przystąpił do wykonania zadania 22 września wyruszył do Józefina gdzie zastał kompanię 59.pp w walce z wrogiem broniącym grobli, po trzygodzinnej walce udało się wyprzeć przeciwnika i dotrzeć do Ludwinowa. Patrole zwiadu doniosły że w Nowym Dworze znajdują się sowieckie 142. i 143.pp w sile około 800 bagnetów. Dowódca pułku zaatakował miejscowość wykorzystując oskrzydlenie przeciwnika zaskoczyło go i zmusiło do ucieczki, w starciu tym wzięto 120 jeńców oraz kilka wozów z materiałem wojennym i amunicją. 30 września oddziały 4 armii osiągnęły linię Mołczadź-Stołowicz-Krasin-rzeka Mieranka, 18.Pułk i 15.DP miał posuwać się na Mołczadź i Mir, dalsza służba żołnierzy z 18.Pułku polegała na kontrolowaniu linii demarkacyjnej z Rosją Sowiecką. W połowie stycznia 1921 pułk został przetransportowany do Horodziejowa i zajął odcinek nad Niemnem, 1.szwadron – Wilcze Błoto, 2.szwadron – Pogorełka, 3.szwadron – Mała Obryna, 4.szwadron – Bołtuny i Wielka Obryna, sztab pułku rozlokował się w Jeremiczach. Służbę na tym odcinku ułani pełnili do 1 maja 1921 roku.
 
5 maja 1921 roku pułk powrócił do Torunia, jednak w wyniku słabego stanu koszar toruńskich, podjęto decyzję o przegrupowaniu pułku do garnizonu grudziądzkiego. Pułk opuścił Toruń na przełomie lipca i sierpnia 1923 roku i udał się wraz z 16.Pułkiem na letnie ćwiczenia jazdy do Biedruska, pod ćwiczeniach pułk powrócił już do Grudziądza gdzie stacjonował aż do wojny 1939. W okresie międzywojennym ujednolicono organizację pułków pułków kawalerii, etat pułk wynosił 35 oficerów, 132 podoficerów, 737 szeregowców i 879 koni. Od maja 1921 pułk wchodził w skład 1.Brygady Jazdy, jednak w 1924 roku nastąpiły kolejne zmiany w strukturach Wojska Polskiego, ułani weszli w skład 15 Brygady Kawalerii z siedzibą w Grudziądzu, aż w końcu w 1929 kolejna zmiana organizacyjna, powstała Brygada Kawalerii „Toruń” w której skład weszły 18.Pułk Ułanów Pomorskich, 2.Pułk Szwoleżerów, 16.Pułk Ułanów, 8.Pułk Strzelców Kaniowskich. W 1934 Brygadę przemianowano na Brygadę „Bydgoszcz”, a w 1937 na Pomorską Brygadę Kawalerii z dowództwem w Bydgoszczy. Święto pułkowe obchodzono 29 maja, na pamiątkę wymarszu na front 1.szwadronu rotmistrza Ossowskiego.
 
II Wojna Światowa to kolejny i zarazem ostatni etap historii 18.Pułku, pułk był przydzielony do grupy „żółtej” oznaczało to że był przeznaczony do wzmocnienia sił osłony obu granic. Całkowita mobilizacja miała się odbyć w przeciągu 24 godzin, dodatkowo dowództwo 18.Pułku miało przeprowadzić mobilizację szwadronu kolarzy w ciągu 30 godzin od wydania rozkazu mobilizacyjnego. Dodatkowo w Toruniu miał zmobilizować się szwadron zapasowy 18.Pułku, a także szwadron marszowy dla Pomorskiej Brygady Kawalerii w ciągu 60 godzin. Jeszcze w lipcu 1939 pułk uczestniczył w ćwiczeniach w rejonie koncentracji letniej Tuchola-Czersk, jednym z zadań wykonywanych podczas tych ćwiczeń była budowa linii umocnień tzw. Linię „Grzmota”. 23 sierpnia Generalny Inspektor Sił Zbrojnych zarządził na dzień następny mobilizację alarmową jednostek wszystkich kolorów. W tym czasie 18.Pułk był w miejscowości Lichnowy, z pułku wydzielono dywizjon kombinowany pod dowództwem rtm. Zygmunta Ertmana. Zadaniem dywizjonu była ochrona granicy od Szenfeld do miejscowości Zamarte. Reszta pułku skierowała się do miejsca postoju czyli do Cytadeli grudziądzkiej. Mobilizacja przebiegła bardzo sprawnie i 25 sierpnia pułk wyruszył w rejon Chojnic, a nadwyżki skierowano do ośrodka zapasowego w Garwolinie. Taktycznie 18.Pułk wchodził w skład Pomorskiej Brygady Kawalerii, która była częścią armii „Pomorze”. W przeddzień wojny nastąpiły roszady w strukturach oddziałów, powołano Grupę Operacyjną „Czersk” dowodzoną przez gen. bryg. Grzmota-Skotnickiego. Zadaniem GO było niedopuszczenie do połączenia się sił niemieckich z Pomorza wraz z siłami z Prus Wschodnich. Z przydzielonych jednostek generał Grzmot-Skotnicki utworzył dwa oddziały wydzielone OW „Kościerzyna” pod dowództwem ppłk Jerzego Staniszewskiego i Zgrupowanie „Chojnice” płk dypl. Tadeusza Majewskiego. 18.Pułk wszedł do składu zgrupowania „Chojnice” wraz z 1.Batalionem Strzelców, oddział Straży Granicznej Komisariatu Chojnice, bataliony ON „Czersk” i „Tuchola”, 1/9 pal, 2/11 dak, pluton kompanii saperów „Hoszcza”, oddział Straży Granicznej w Konarzycach. Zadaniem OW była obrona stała na Brdzie na odcinku Mylof-jezioro Spierwnik, zamknięcie kierunku Chojnice-Czersk, a także obrona węzła Chojnice przy wykorzystaniu istniejących umocnień polowych. 18.Pułk został skierowany do osłony lewego skrzydła wspólnie z 2/11 dak, odcinek wynosił około 8 km.
 
1 września 1939 około godziny 5:00 na pozycje obronne 18.Pułku uderzyły pododdziały 76.Pułku piechoty z 20.Dywizji Piechoty Zmotoryzowanej gen. por. Wiktoriana działającej na lewym północnym skrzydle XIX Korpusu Pancernego gen. Hainza Guderiana. W czasie szturmu piechoty niemieckiej wspartym ogniem artylerii oraz bronią pancerną, ułani stracili około 10% sił użytych w walce, jednak straty nieprzyjaciela były większe. Niemcy nadal rozwijali natarcie jednak mimo przewagi nie udało im się przełamać pierwszej linii obrony. Dopiero około 8:00 przerwana została obrona Straży Granicznej na linii Zamarte-Kamień. Co spowodowało odsłonięcie skrzydła, wobec czego trzy szwadrony zmuszone były się wycofać w rejon Pawłowo-wzgórze Racławki. Po opanowaniu pierwszej linii obrony Niemcy natrafili na silny ogień z broni ręcznej i maszynowej, co zatrzymało chwilowo natarcie. Około 9:00 artyleria niemiecka rozpoczęła ostrzał drugiej linii obrony, w tym czasie żołnierzom udało się zestrzelić niemiecki samolot rozpoznawczy, około 10:00 na przedpolu drugiej linii obrony pojawiły się wozy pancerne by wesprzeć piechotę niemiecką. Jednak dostały się pod ogień plutonu ppanc. por. Romana Ciesielskiego, cztery wozy zostały unieruchomione a reszta się wycofała. Około 12:00 Niemcy ponownie zaatakowali, ostrzał artylerii przeciwnika został wzmocniony przez bombardowania pozycji 11.dak przez 5 niemieckich bombowców. W czasie prowadzenia tych walk, pozostałe oddziały OW „Chojnice” wycofywały się na nową linię obrony w rejonie Rytla na rzece Brda, jednak zbyt szybkie cofanie się 18.Pułku groziło zbliżeniem się sił niemieckich do szosy Chojnice-Rytel, będącą drogą odwrotu baonu ON „Czersk”. Gen. Grzmot-Skotnicki podjął decyzję o przeciwuderzeniu siłami 18.Pułku i odwodu GO. Było to bardzo trudne zadanie dla zmęczonych walkami żołnierzy pułku, dowódca pułku zdecydował o podziale sił i jednoczesnym okrążeniu sił niemieckich, co mogło by doprowadzić do ich zaskoczenia i wyeliminowania. Około godziny 19:00 w rejonie Krojant ułani dostrzegli piechotę niemiecką w sile około batalionu, w tych okolicznościach ułani byli zmuszeni wykorzystać element zaskoczenia i szarżować, pod osłoną lasu utworzono szyk do ataku i rozpoczęto szarżę przy użyciu szabel, przeciwnik był zupełnie zaskoczony i rozpoczął chaotyczną ucieczkę ponosząc przy tym duże straty. Tymczasem na lewym skrzydle do szarżujących otworzyły ogień zamaskowane w lesie niemieckie pojazdy opancerzone i dosłownie zmiotły poczet dowódcy pułku, śmierć poniósł wtedy dowódca pułku płk Mastalerz. Straty jakie poniesiono podczas tej szarży to zabitych 25 ułanów i kilku oficerów w tym dowódca pułku, rannych zostało 50 ułanów. Pozostałe siłu 18.Pułku czyli 3. i 4.szwadron toczyły ciężkie boje w wyznaczonym rejonach od czoła przeciwnika. W godzinach wieczornych 4.szwadron został praktycznie doszczętnie rozbity. Resztki pułku wycofały się za Brdę. Szacowane straty 18.Pułku po pierwszym dniu walk to około 50% stanu żołnierzy, 18.Pułk został przydzielony do pełnienia straży tylnej wycofujących się oddziałów OW „Chojnice”. W czasie wycofywania pułk był atakowany przez siły rozpoznawcze 20.Dywizji Piechoty Zmotoryzowanej oraz myśliwce wroga, dwa z myśliwców udało się zestrzelić ogniem ckm. Następnie 18.Pułk miał za zadanie skierować się w rejon działań GO „Czersk”, nocny marsz doprowadził do podzielenia pułku na 2 części, pierwsza kolumna ruszyła na Bądzim-Bramka-Bulkowiec, a druga kolumna na Drzycim-Gródek z kierunkiem na Grudziądz. Druga kolumna została zbombardowana przez nieprzyjaciela i poniosła dotkliwe straty, w dodatku napotkała czołgi niemieckie, ale nadal kierowała się w stronę Grudziądza. Okazało się że Grudziądz już jest obsadzony przez wojska nieprzyjaciela, mimo walki pułk odniósł poważne straty i przestał praktycznie istnieć jako jednostka liniowa. Wobec beznadziejnej sytuacji w rejonie działań płk Alikow przerwał zbiorowe walki i dał wolną rękę żołnierzom w sposobie przebijania się na południe w kierunku Wisły mniejszymi grupami. Jednak 4 września nie zakończył się udział ułanów z 18.Pułku w wojnie. Żołnierze pułku walczyli później w przeformowanym Zbiorowym Pułku Pomorskiej Brygady Kawalerii. Pułk ten walczył do 19 września gdy został zdziesiątkowany podczas bitwy nad Bzurą.
 
Poczet dowódców 18.Pułku:
 
 - płk August Brochwicz-Donimirski – 29.V.1919-03.XI.1920
 - płk Rudolf Alzner – 09.XI.1920-01.VII.1922
 - płk Michał Ostrowski – 01.VII.1922-01.V.1923
 - płk Jacek Dembiński – 01.V.1923-28.I.1928
 - płk Albert Traeger – 28.I.1928-01.V.1932
 - płk Kazimierz Kosiarski – 01.V.1932-01.II.1938
 - płk Tadeusz Kurnatowski – 01.II.1938-01.VIII.1939
 - płk Kazimierz Mastalerz – 01.VIII.1939-01.IX.1939
 
Artykuł został napisany w oparciu o pracę Sebastiana Langowskiego, dziękuję Panu A.Władaszowi za zgodę na wykorzystanie materiałów zawartych na stronie http://www.18u.pl

31.Baza Lotnictwa Taktycznego

31.Baza Lotnictwa Taktycznego
 
RYS HISTORYCZNY
 
                    Historia 31.Bazy Lotnictwa Taktycznego to przede wszystkim historia jednostek lotnictwa Polskiego na lotnisku Poznań-Krzesiny, uznaje się że historię bazy zapoczątkowała decyzja Ministra Obrony Narodowej z 17 września 1954, kiedy to na mocy jego decyzji rozpoczęto formowanie 62.Pułk Szkolno-Treningowy Lotnictwa Myśliwskiego który wszedł do składu 6.Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego OPL OK. Zorganizowano go na bazie jednej z eskadr 11 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego stacjonującej w Poznaniu-Krzesinach. W swoich pierwszych latach 62 Pułk miał stanowić bazę szkolenia podchorążych i szkolenia oficerów absolwentów Oficerskiej Szkoły Lotniczej na samolotach odrzutowych. Początkowo pułk był wyposażony w samoloty MiG-15i oraz Lim-1. W 1955 roku zastąpiono je samolotami Lim-2. W 1957 roku w wyniku reorganizacji lotnictwa wojskowego, 62 Pułk został włączony do składu 3.Korpusu OPL OK, do zadań pułku należało dyżurowanie w systemie obrony powietrznej kraju, w tym samym roku pułk otrzymał sztandar. W roku 1958 pułk otrzymał nowe samoloty Lim-5 i nazwę wyróżniającą imienia Powstańców Wielkopolskich 1918-1919, rok później pułk otrzymał samoloty MiG-19. Wiosną 1962 w związku ze zmianą nazwy wojsk lotniczych zmieniono również nazwę pułku na 62.Pułk Lotnictwa Myśliwskiego OPK. Zmiany przyniosły również zmiany w uzbrojeniu na uzbrojenie pułku weszły samoloty MiG-21F-13 oraz w roku 1964 MiG-21PFM. W czerwcu 1966 pułk uczestniczył w ćwiczeniach w ramach Układu Warszawskiego w czasie których wykonywał zadania korzystając z Drogowych Odcinków Lotniskowych (DOL). Rok 1973 to kolejne zmiany pułk został przeformowany w dwie eskadry, jedną uzbrojoną w samoloty MiG-21, a drugą w samoloty Lim-5, druga eskadra otrzymała nowe MiG-21PFM w roku 1981. Lata 80-te to czas przemian w strukturach sił powietrznych, ale zadania pułku pozostały te same – obrona tereny Wielkopolski. 3 maja 1991 przekazano pułkowi symbolicznie sztandar Wielkopolskiej Brygady Aeronautycznej Wojska Wielkopolskiego oraz dziedzictwo tradycji wielkopolskich eskadr lotniczych. W roku 1994 na 40-tą rocznicę powstania pułk otrzymał nowy sztandar i nową nazwę – 3.Pułk Lotnictwa Myśliwskiego „Poznań”, dziedzicząc tradycje wielkopolskich i poznańskich eskadr myśliwskich. W roku 1997 pułk uczestniczył w ćwiczeniach polsko-amerykańskich „Orli Szpon”. W marcu 1998 wycofane zostały samoloty MiG-21PFM a na ich miejsce pułk otrzymał z pułków w Sochaczewie i Wrocławiu samoloty MiG-21R i MiG-21MF. W końcu 31 grudnia 2000 roku 3.Pułk Lotnictwa Myśliwskiego „Poznań” zostaje przeformowany w 31.Bazę Lotniczą i 3.Eskadrę Lotnictwa Taktycznego, w zasadzie baza zabezpiecza logistycznie oraz zabezpiecza szkolenie 3 eskadry. 16 grudnia 2003 roku odbyły się pożegnalne loty samolotami MiG-21 które skończyły swoją eksploatację, 31 grudnia eskadra zakończyła dyżury w ramach NATINADS. Obecnie 31.Baza Lotnictwa Taktycznego to jedna z najnowocześniejszych Baz Lotniczych w Siłach Powietrznych RP, do jej zadań należą zabezpieczenie szkolenia i logistyki dwóch eskadr podlegających bazie, zabezpieczenie gospodarcze dowództwa 2.Skrzydła Lotnictwa Taktycznego i 31.Ośrodka Dowodzenia i Naprowadzania.
 
W 2013 r. w ramach szkolenia lotniczego doskonalono umiejętności personelu latającego Bazy z zakresu bojowego wykorzystania samolotu F-16. Piloci wykonali ponad 2 300 misji lotniczych spędzając w powietrzu blisko 4 500 godzin. W ramach realizacji zadań wynikających z zobowiązań sojuszniczych oraz Unii Europejskiej utrzymano w gotowości do użycia siły i środki wydzielone do Komponentu Powietrznego NATO i Unii Europejskiej „Jastrząb”. Dobrze przygotowano również siły i środki wydzielone do Zestawu Sił Odpowiedzi NATO w 2014 r.
 
Sprawdzianem poziomu interoperacyjności z siłami powietrznymi państw wchodzących w skład Sojuszu Północnoatlantyckiego był udział jednostki w ćwiczeniach międzynarodowych w kraju oraz poza jego granicami: FRISIAN FLAG w Holandii, NATO TIGER MEET oraz BRILLIANT ARROW 13 w Norwegii, TACTICAL LEADERSHIP PROGRAMME w Hiszpanii, RAMSTAIN GUARD, EAGLE TALON, COBRA 13, GEPPART, RARÓG oraz w próbie poligonowej MACE XV w Wielkiej Brytanii.
 
Ważnym zadaniem Bazy było zapewnienie warunków do przyjęcia i zabezpieczenia funkcjonowania Sojuszniczych Sił Wzmocnienia w ramach HNS, czego sprawdzianem był wysoko oceniony udział w ćwiczeniu STEADFAST JAZZ 13, podczas którego z lotniska Bazy wykonywały misje bojowe samoloty sił powietrznych Węgier i Czech. Na bardzo wysokim poziomie wykonano również zadania bojowe wynikające z misji AIR POLICING oraz pełnienia dyżurów obrony powietrznej w systemie narodowym.
 
Minister Obrony Narodowej wyróżnił 31.Bazę Lotnictwa Taktycznego TYTUŁEM HONOROWYM - PRZODUJĄCY ODDZIAŁ WOJSKA POLSKIEGO - za uzyskanie najlepszych wyników w działalności służbowej w 2013 roku.
 
W dniu 26 czerwca 2014 roku silnikowcy 31.BLT otrzymali od Pratt&Whitney nagrodę uznaniową "GOLDEN WRENCH" za wybitne wyniki w obsłudze i eksploatacji silników F100- PW-229 używanych w F-16!
 
Co ważne nagroda ta została pierwszy raz nadana ekipie spoza USAF!
 
6.Eskadra Lotnicza uczestnicząca w NATO TIGER MEET 2014 została oficjalnie przyjęta w poczet pełnoprawnych członków stowarzyszenia Tiger Association a także otrzymała nagrodę jako " NTM 2014 Best Flying Squadron"!
 
11 grudnia 2014 roku w 31.BLT w Krzesinach umowę na dostawę pocisków AGM-158 JASSM (Joint Air-to-Surface Standoff Missile) do myśliwców F-16 podpisał  gen. bryg. Sławomir Szczepaniak, szef Inspektoratu Uzbrojenia. W ramach kontraktu pozyskano pociski oraz unowocześnienie oprogramowania samolotów przez Amerykanów. Pierwsze pociski manewrujące trafią do armii w 2016 roku. W wydarzeniu uczestniczyli m.in. sekretarz  stanu w MON Czesław Mroczek oraz Ambasador USA w Polsce Stephen Mull.
 
Samoloty MiG-21 na Krzesińskim lotnisku
 
Stary wzór loga jednostki
 
TRADYCJE, PATRON i ŚWIĘTA
 
Zgodnie z Decyzją nr 492/MON z 3 listopada 2008 baza dziedziczy i kultywuje tradycje następujących jednostek:
 
 - 2 i 4 Wielkopolska eskadra lotnicza (1919 – 1920)
 - 13 i 15 eskadra myśliwska (1920 – 1925)
 - 111 i 112 eskadra myśliwska (1925 – 1939)
 - 131 i 132 eskadra myśliwska 3 Pułku Lotniczego (1928 – 1939)
 - 2 dywizjon myśliwski „Krakowsko-Poznański” (1940)
 - 302 dywizjon myśliwski (1940 – 1947)
 - 62 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego (1954 – 1995)
 - 3 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego „Poznań”
 - 3 eskadra lotnictwa taktycznego
 - 6 Pułk Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego
 - 6 eskadra lotnictwa taktycznego
 - 31 Baza Lotnicza (2001 – 2008)
   
   
Loga kolejno od lewej 62 PLM, 3 PLM, 3 ELT, 3 ELT (nowy wzór)
 
Decyzją Nr 405/MON z dnia 3 listopada 2011 roku ustanowiono wzór odznaki pamiątkowej i oznaki rozpoznawczej.
 
oznaka rozpoznawcza (Dec 405/MON z 3.11.2011)
 
STRUKTURA
 
 - dowództwo i sztab
   - Grupa Działań Lotniczych
     - 3.eskadra lotnicza
     - 6.eskadra lotnicza
   - Grupa Obsługi
     - 1.eskadra obsługi
     - 2.eskadra obsługi
   - Grupa Wsparcia
 - Sekcja BL
 - Pion Głównego Księgowego
 - Pion Ochrony
 - Wojskowy Port Lotniczy Poznań-Krzesiny
 - Sekcja Medyczna
 - Sekcja Wychowawcza
 - Zespół Sportowy
 - Ośrodek Szkolenia
 
  
oznaki noszone przez pilotów F-16 na mundur
 
oznaka rozpoznawcza 3.eskadry lotniczej
 
  
oznaki rozpoznawcze 6.eskadry lotniczej
 
oznaka rozpoznawcza 1.eskadry obsługi
 
  
oznaki rozpoznawcze 2.eskadry obsługi
 
oznaka rozpoznawcza Służby Zdrowia w 31.BLotT
 
 
oznaki rozpoznawcze (od lewej: Life Support, Uzbrojenie)
 
 
oznaki rozpoznawcze zastosowane podczas ćwiczenia NATO Tiger Meet 2013
 
Wzory oznak rozpoznawczych dzięki uprzejmości firmy Piona Haft z Poznania i Pana Przemka Banasia
 
Pod koniec roku 2006 baza przyjęła najnowocześniejsze w Polskich Siłach Zbrojnych samoloty F-16 C/D Block 52+ która jest najnowocześniejszą wersją w Europie, które weszły na wyposażenie poznańskich eskadr. Rok 2007 to przygotowywanie się do obsługi samolotów F-16, ich eksploatacji i zabezpieczania ich lotów. W 2008 rozpoczął się dla bazy najnowszy etap jej historii, rok wcześniej Minister Obrony Narodowej podjął Decyzję nr Pf-58/Org./P1 z dnia 14.08.2007 r. w której określono zarys zmian w Siłach Powietrznych, uwzględniono wtedy przeformowanie 31.Bazy Lotniczej i eskadr lotnictwa taktycznego o numerach 3 i 6 na jedną jednostkę 31.Bazę Lotnictwa Taktycznego. Potwierdzeniem tych zamierzeń była Decyzja MON nr Pf-3/Org./SSG/ZOiU-P1 z 11.01.2008 r. w której nakazano dokonać tego przeformowania w terminie do 1 kwietnia 2008, następnymi dokumentami były: Rozkaz Dowódcy Sił Powietrznych nr Z-10/Org. z 21.01.2008 oraz Rozkaz Dowódcy 2.Brygady Lotnictwa Taktycznego nr Z-6/Org. z dnia 24.01.2008 r., w ten oto sposób od 1 kwietnia 2008 roku baza zmieniłą strukturę i nazwę na 31 Baza Lotnictwa Taktycznego, od tego momentu 3 i 6 eskadra lotnictwa taktycznego podlegają bezpośrednio pod 31 Bazę Lotnictwa Taktycznego. 3 i 6 eskadra są od tego momentu pododdziałami 31 Bazy Lotnictwa Taktycznego, jednak ich zadania nie będą się różniły zbytnio od tego co wykonywały w przeszłości, a więc 3 eskadra to nadal szkoląca pilotów eskadra, a 6 to eskadra uderzeniowa.
 
 
Samolot F-16C Block 52+ jednej z eskadr 31 Bazy Lotnictwa Taktycznego (fot. Pan Piotr Łysakowski)
 
POCZET DOWÓDCÓW
 
- płk dypl. Inż. pil. Rościsław Stepaniuk (1.IV.2008 – 8.IV.2010)
- płk pil. Cezary Wiśniewski (8.IV.2010 – 17.X.2011)
- płk pil. Jacek Pszczoła (17.X.2011 - 12.VI.2015)
- płk pil. Grzegorz Ślusarz (12.VI.2015 - 9.VI.2017)
- płk pil. Rafał Zadencki (9.VI.2017 - 1.VII.2019)
- płk pil. Norbert Chojnacki (1.VII.2019 - 6.V.2021)
- cz. p.o. płk Radosław Śniegóła (6.V.2021 - 14.VII.2021)
- płk pil. Łukasz Piątek (14.VII.2021 - obecnie)
 
PODPORZĄDKOWANIE
2.Brygada Lotnictwa Taktycznego (1.IV.2008 – 31.XII.2008)
2.Skrzydło Lotnictwa Taktycznego (1.I.2009 – obecnie)
 
 
Podziękowania dla Pana kapitana Waldemara Krzyżanowskiego, za wyrażenie zgody na wykorzystanie materiałów ze strony 31 Bazy Lotnictwa Taktycznego.
 
© Copyright by www.jednostki-wojskowe.pl  Wszystkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie i publikowanie w całości oraz w części bez zgody autora zabronione. Wszystkie teksty, artykuły, fotografie, oraz pozostałe materiały zamieszczone na stronie www.jednostki-wojskowe.pl objęte są prawami autorskimi.

Polecamy

Please publish modules in offcanvas position.