Uncategorised

29 Batalion Obrony Przeciwchemicznej

29. Batalion Obrony Przeciwchemicznej - JW 1326 (1952 - 1957)
 
 
 
                Była to jedna z jednostek o których wiele się nie mówiło, a jej historia była dosyć krótka, 29. bopchem, został sformowany w garnizonie Milicz Zarządzeniem Szefa Sztabu Generalnego nr 0352/Org. z dnia 19 grudnia 1951 roku. Struktura batalionu przedstawiała się następująco:
 - sztab,
 - kompania odkażania terenu,
 - kompania odkażania umundurowania,
 - kompania zadymiania,
 - pluton dowodzenia.
 
W każdej z kompanii były po dwa plutony. Podstawowym pojazdem batalionu były samochody ZIS-151, wyposażone w sprzęt do wykonywania zadań obrony przeciwchemicznej, a więc były to instalacje ARS używane do odkażania terenu, instalacje kotłowe BU do odkażania umundurowania, instalacje AGW, do zadymiania używano fumatorów dymu z wykorzystaniem mieszanki dymotwórczej S-4. Większość sprzętu pochodziła z rozformowanego po wojnie 1. Batalionu Obrony Przeciwchemicznej. Jednostka przez swój krotki okres osiągała bardzo dobre wyniki w szkoleniu i dyscyplinie. Jednak Zarządzeniem Szefa Sztabu Generalnego nr 0100/Org z dnia 7 czerwca 1957 roku batalion został rozformowany. Na bazie rozformowanego 29. bopchem oraz 63. Samodzielnej Kompanii Rozpoznania Skażeń sformowano w garnizonie Zgorzelec 5. Batalion Rozpoznania i Odkażania Uzbrojenia oraz 7. Batalion Odkażania Terenu.
 
Podstawowy pojazd batalionu ZIS-151 
 
Poczet dowódców batalionu:
 - mjr Stefan Michalak (11.VI.1952-30.IV.1955)
 - kpt. Zbigniew Raciborski (30.IV.1955-21.X.1955)
 - mjr Jan Siciński (21.X.1955-28.V.1957)
 
Opracowano na podstawie materiałów ze strony http://www.schwrp.org.pl autorstwa Pana płk Czesława Jawora 
 
© Copyright by www.jednostki-wojskowe.pl   Wszystkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie i publikowanie w całości oraz w części bez zgody autora zabronione. Wszystkie teksty, artykuły, fotografie, oraz pozostałe materiały zamieszczone na stronie www.jednostki-wojskowe.pl objęte są prawami autorskimi.

 

1 Pułk Chemiczny

1. Pułk Chemiczny – JW 2885 (1967 - 1989)
1. Pułk Przeciwchemiczny - JW 2885 (1989 - 1995)
1. Batalion Obrony Przeciwchemicznej "Ziemi Zgorzeleckiej" - JW 2885 (1995 - 1998)
 
 
 
                Historia pułku rozpoczyna się zarządzeniem Szefa Sztabu Generalnego nr 0160/ORG z dnia 20 grudnia 1966 nakazującym rozformować 7. Batalion Odkażania Terenu i Umundurowania oraz przeformować 1. Batalion Zabiegów Specjalnych i Rozpoznania Skażeń na 1. Pułk Chemiczny, okres przeformowania wyznaczono do 30 marca 1967. Pułk został zorganizowany według etatu nr 12/40 o stanie 53 oficerów, 11 podoficerów i 327 szeregowców. Struktura pułku była następująca:
 
 - dowództwo i sztab,
   - sekcje polityczna i finansowa,
   - laboratorium chemiczne i radiometryczne,
   - kompania rozpoznania skażeń,
   - kompania odkażania umundurowania,
   - 1. batalion zabiegów specjalnych,
   - 2. batalion zabiegów specjalnych,
   - sekcja techniczna,
   - kwatermistrzostwo.
 
Pułk został sformowany w garnizonie Zgorzelec, w którym pozostał do końca swojego istnienia. W roku 1973 Pułk zaliczył inspekcję Sił Zbrojnych na ocenę 3.85. Na przełomie swojego istnienia pułk otrzymywał przeważnie oceny dobre z kontroli jakie przeprowadzały Inspekcje Sił Zbrojnych.
 
Instalacja  rozlewcza IRS-2 na podwoziu ciężarowki Star
 
W roku 1989 w ramach restrukturyzacji etat pułku zmieniono na 37/022 a jego nazwa zmieniona została na 1. Pułk Przeciwchemiczny. Nowa struktura pułku w 1989:
 
- dowództwo 1.ppchem
 - sztab,
 - pluton łączności,
 - dwa bataliony zabiegów specjalnych,
 - batalion przeciwchemiczny (kompania miotaczy ognia, kompania przeciwchemiczna, kompania rozpoznania skażeń)
 - batalion zadymiania,
 - kompania zabezpieczenia.
 
W roku 1995 na skutek zarządzenia Szefa Sztabu Generalnego WP nr 057/Org z dnia 2 sierpnia 1994 nakazano przeformować 1. Pułk Przeciwchemiczny na 1. Batalion Obrony Przeciwchemicznej. Batalion otrzymał od społeczeństwa Zgorzelca w roku 1996 sztandar oraz nazwę wyróżniającą „Ziemi Zgorzeleckiej”. Jednak historia batalionu była bardzo krótka gdyż został zlikwidowany 25 maja 1998.
 
 Podstawowy pojazd rozpoznania skażeń BRDM-2RS
 
Poczet dowódców 1 Pułku:
 - płk dypl. Jerzy Palczewski (15.III.1967-28.XI.1967) – 1 PChem
 - płk mgr inż. Czesław Jawor (28.XI.1967-26.IX.1974) – 1 PChem
 - płk dypl. Zygmunt Jasik (26.IX.1974-08.VII.1976) – 1 PChem
 - płk mgr inż. Stefan Olęderek (08.VII.1976-24.IV.1980) – 1 PChem
 - płk mgr inż. Jan Zydroń (24.IV.1980-02.XI.1983) – 1 PChem
 - płk dypl. Feliks Sawicki (02.XI.1983-23.VI.1990) – 1 PChem, 1 PPchem
 - ppłk dypl. inż. Wiesław Wronkowski (23.VI.1990-05.VI.1992) – 1 PPchem
 - mjr dypl. inż. Wiesław Wanat (05.VI.1992-31.I.1995) – 1 PPchem
 - ppłk dypl. Marian Smokowski (31.I.1995- ? ) – 1 bopchem
 - ppłk mgr Mirosław Fiedorowicz ( ? – 25.V.1998) – 1 bopchem
 
 
Opracowano na podstawie materiałów ze strony http://www.schwrp.org.pl autorstwa Pana płk Czesława Jawora
 

© Copyright by www.jednostki-wojskowe.pl   Wszystkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie i publikowanie w całości oraz w części bez zgody autora zabronione. Wszystkie teksty, artykuły, fotografie, oraz pozostałe materiały zamieszczone na stronie www.jednostki-wojskowe.plobjęte są prawami autorskimi.

121 Eskadra Myśliwska

121. Eskadra Myśliwska (1928 - 1939)

 

                Początek 121. eskadry myśliwskiej to rok 1928, kiedy to dywizjon  z rozwiązanego 11. Pułku Myśliwskiego włączono do 2 . Pułku Lotniczego, eskadry 113. i 114. z dywizjonu rozwiązanego 11. Pułku zostały wcielone do 2. Pułku Lotniczego, a ich numery zostały zmienione na 121. i 122. Eskadry Myśliwskie. Na wyposażenie eskadra otrzymała francuskie samoloty typu Spad 61. W 1930 roku eskadra otrzymała nowe samoloty, były to czeskie samoloty Avia BH-33 w ilości 10 sztuk. Kolejnym samolotem na wyposażeniu eskadry były wprowadzone w latach 1932/33 samoloty polskiej myśli technicznej PZL P-7a. A po kolejnych 3 latach zastąpiono je unowocześnionymi polskimi konstrukcjami PZL P-11a, w roku 1938 do eskadry dołączyło też kilka PZL P-11c. 121. Eskadra weszła w skład lotnictwa Grupy Operacyjnej „Śląsk”, i stacjonowała na lotnisku Szkoły Pilotów LOPP im. marszałka Józefa Piłsudskiego w Aleksandrowicach koło Bielska na Śląsku Cieszyńskim. W przededniu wojny w roku 1939 eskadra urządziła dwa lotniska polowe w rejonie Zawiercia i Wielunia. W ramach zbliżającej się wojny eskadra przebazowała się na lotnisko Balice pod Krakowem. Rankiem 1 września Luftwaffe zaatakowała Kraków,  podczas powrotu bombowców z misji bombardowania polski pilot pchor. Władysław Gnyś zestrzelił dwa bombowce Dornier Do-17E. Po południu pierwszego dnia 2. dywizjon Myśliwski Armii „Kraków” przebazowano na lotnisko polowe Igołomia. Piloci eskadry którzy pozostali na lotnisku Aleksandrowice, mieli pełne ręce roboty, zestrzelono dwa bombowce Heinkel He-111 oraz obserwacyjny Heinkel Hs-126. Wieczorem 1 września samoloty z Aleksandrowic dołączyły do reszty eskadry na lotnisko Igołomia. Do 3 września eskadra podlegała III/2. Dywizjonowi Myśliwskiemu i operowała z lotniska Podlodów.7 września 21 Heinkli He-111 z I./KG 4 przeprowadziło nalot na cele w Dęblinie i mosty na Wiśle. Krakowscy myśliwcy podjęli pościg za uchodzącymi bombowcami. Do walki włączyło się jednak 8 Bf-109D eskorty z I./ZG 2. W jej wyniku zginęli kpt. pil. Tadeusz Sędzielowski, dowódca 121. EM  oraz st. szer. pil. Marian Futro. Następnie do 12 września podlegała Sztabowi Naczelnego Dowództwa Lotnictwa. Od 13 września należała do Brygady Pościgowej. W tym czasie eskadra korzystała z lotnisk Kraczewice koło Opola i Strzelce koło Hrubieszowa, od 13 września zaś eskadra była na lotnisku Petlikowice koło Buczacza. 17 września eskadra dostała rozkaz wycofać się do Rumunii, 18 września samoloty przekroczyły granicę i udały się na lotnisko Czerniowiec w Rumunii (obecnie Ukraina).

 

Samolot P-11c w barwach 121. eskadry
 
Dziękuję za materiały zebrane dzięki administratorom serwisu http://www.308.cieszyn.pl/
 
 
© Copyright by www.jednostki-wojskowe.pl   Wszystkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie i publikowanie w całości oraz w części bez zgody autora zabronione. Wszystkie teksty, artykuły, fotografie, oraz pozostałe materiały zamieszczone na stronie www.jednostki-wojskowe.pl objęte są prawami autorskimi.

6 Brygada Kawalerii Pancernej

6.Brygada Kawalerii Pancernej im. gen. Konstantego Plisowskiego – JW 1755 (1995 - 2007)
 
 
 
                Bieg historii 6.BKPanc rozpoczął się w roku 1995, wtedy to została ona sformowana na bazie 9.Pułku Zmechanizowanego, to właśnie ostatni dowódca 9. pz ppłk Piotr Pcionek otrzymał zadanie sformowania 6.BKPanc. Dla uczczenia tradycji polskich kawalerzystów decyzją nr 38/MON z dnia 20 marca 1996 brygada otrzymała rozkaz kontynuować tradycje:
 
 - VI Brygady Jazdy (1920-1921),
 - 6. Brygady Jazdy DOK LWÓW (1921-1924),
 - 6. Samodzielnej Brygady Kawalerii (1924-1937).
 - 6. Podolskiej Brygady Kawalerii (1937-1939),
 - 9. Pułku Piechoty (1943-1947),
 - 9. Pułku Zmechanizowanego (1956-1995).
 
Tym samym rozkazem ustalono patrona jednostki i dzień święta, który przypadł na 31 sierpnia. Podczas swojego istnienia brygada była bardzo aktywną jednostką Wojska Polskiego, brała udział w ćwiczeniach w kraju i zagranicą między innymi „Bałtycka współpraca” w 1996, „Opal 97”, „Klar Igen” w Danii w 1999 roku, „Crystal Eagle” rok 2000, „Strong Resolve” w roku 2002. Podczas istnienia brygada nawiązała współpracę z niemiecką 41. Brygadą Grenadierów Pancernych z Eggesin. Żołnierze brygady brali udział także w misjach zagranicą, w ramach PKW Irak w roku 2003 i 2004.
 
Naszywki noszone na mundurach 6. BKPanc z lewej wersja wyjściowa, po prawej polowa
 
Struktura brygady była następująca:
 - batalion dowodzenia,
 - 1.batalion czołgów,
 - 2.batalion czołgów,
 - batalion zmechanizowany,
 - dywizjon artylerii samobieżnej,
 - dywizjon przeciwlotniczy,
 - kompania rozpoznawcza,
 - kompania remontowa,
 - kompania zaopatrzenia,
 - kompania medyczna,
 - kompania saperów.
 
Podstawowym uzbrojeniem brygady były czołgi T-72M, bojowe wozy piechoty BWP-1, artyleria 2S1 „Goździk”, wozy rozpoznania BRDM-2, zestawy przeciwlotnicze ZSU-23-4 „Szyłka”, wozy zabezpieczenia technicznego WZT.
 
Poczet dowódców 6.BKPanc:
 
 - płk Piotr Pcionek (1995-1999),
 - płk Paweł Lamla (1999-2001),
 - płk Piotr Bucior (2001),
 - mjr Janusz Adamczak (2001-2002),
 - ppłk Marian Kołaciński (2002-2003),
 - płk Piotr Bucior (2003-2004),
 - płk Krzysztof Łoniewski (2004),
 - płk Marek Tomaszycki (2004-2005),
 - ppłk Dariusz Górniak (2005),
 - płk Ryszard Buchowski (2005-2007)
 
Podstawowy czołg 6. BKPanc czyli T-72 
 
Brygada została zlikwidowana z dniem 30 czerwca 2007.
 

© Copyright by www.jednostki-wojskowe.pl   Wszystkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie i publikowanie w całości oraz w części bez zgody autora zabronione. Wszystkie teksty, artykuły, fotografie, oraz pozostałe materiały zamieszczone na stronie www.jednostki-wojskowe.plobjęte są prawami autorskimi.

28 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego

28. Słupski Pułk Lotnictwa Myśliwskiego – JW 2848 (1951 - 2000)
 
 
 
                28. Pułk Lotnictwa Myśliwskiego został sformowany na podstawie rozkazu MON nr 0096/Org. z dnia 11 grudnia 1951 oraz rozkazu Dowódcy Wojsk Lotniczych nr 018/Org. z dnia 21 maja 1952 na bazie 10. Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego w Redzikowie koło Słupska, pułk miał osiągnąć zdolność bojową do dnia 1 listopada 1952. Już we wrześniu 1952 do Redzikowa przybyły samoloty MiG-15 i MiG-15UTI, które były pierwszymi maszynami na wyposażeniu pułku. Głównymi zadaniami pułku było szkolenie lotnicze oraz obrona najważniejszych obiektów oraz wojsk na wybrzeżu środkowym. W ciągu kolejnych lat pułk był przezbrajany w nowsze samoloty i tak w roku 1956 w pułku pojawiły się samoloty MiG-17PF, z których utworzono klucz samolotów pościgowych. W 1958 rozpoczęto przygotowania do przyjęcia nowych samolotów MiG-19, wybrana grupa pilotów została przeszkolona w ZSRR. Pierwsze nowe samoloty MiG-19P/PM pojawiły się w pułku na początku grudnia 1958, w nowe samoloty wyposażono jedną eskadrę. W roku 1959 nastąpiło nadanie sztandaru przez Radę Państwa. W roku 1962 w wyniku reorganizacji 28. plm wszedł w skład Wojsk Obrony Powietrznej Kraju (WOPK), na stanie pułku 1 stycznia 1962 było 5 sztuk MiG-19PM, 7 sztuk MiG-19P, 10 sztuk Lim-5, 7 sztuk Lim-2, 3 sztuki SBLim-1, 4 sztuki MiG-15UTI i 4 sztuki TS-8 „Bies”. W kolejnych latach 60-tych pułk sukcesywnie otrzymywał kolejne MiGi-19.
 
Samolot Lim-5 
 
Rok 1973 przezbrojono pułk na nowe samoloty MiG-21MF, otrzymały je 1. i 2. eskadra. W roku 1979 podjęto decyzję o uzbrojeniu pułku w samoloty MiG-23MF/UB, grupa 15 pilotów oraz 28 osób personelu naziemnego zostało wysłane do Ługawoje w ZSRR na szkolenie. W tym czasie lotnisko w Redzikowie zostało zmodernizowane aby przygotować nowe samoloty. W czerwcu 1979 pierwsze sztuki samolotów MiG-23 wylądowały najpierw w Mińsku Mazowieckim, aby w styczniu 1980 przybyć do Redzikowa.
 
Samolot MiG-23MF "Flogger" 
 
W 1991 roku WOPK zmieniły nazwę na Wojska Lotnicze i Obrony Powietrznej. W dniu 1 września 1995 decyzją MON nr 94/MON z dnia 11 lipca 1995 pułk otrzymał nazwę wyróżniającą „Słupski” oraz dzień 17 września ustalony został świętem pułku. Tego samego roku w grudniu, pułk otrzymał nowy sztandar ufundowany przez społeczeństwo Słupska i Ziemi Słupskiej. Przez okres istnienia pułku, jednostka pełniła dyżury bojowe, jednostka była również zdolna do działania z tymczasowych lotnisk DOL (Drogowy Odcinek Lotniskowy), niejednokrotnie pułk operował z lotniska macierzystego jak i z DOLa. Wielokrotnie pułk brał udział w ćwiczeniach Układu Warszawskiego, również w latach 1980, 1982, 1984, 1985 pułk brał udział w ćwiczeniach na terytorium ZSRR gdzie strzelano do celów powietrznych. Za zasługi w wyszkoleniu i wykonywaniu zadań pułk otrzymał medale „Za osiągnięcia w służbie wojskowej” w latach 1975, 1981, 1985. W roku 1995 pułk brał po raz pierwszy udział w ćwiczeniach w państwie NATO, podczas ćwiczeń o kryptonimie „Cooperative Jaguar ‘95” operował z bazy Karup w Danii. We wrześniu 1996 brał udział w ćwiczeniach „Amber Express”, rok później w 1997 podczas ćwiczeń „Orli Szpon” piloci pułku ćwiczyli z pilotami USAF. W związku z wygasaniem resursów samolotów MiG-23 postanowiono że 28. plm zostanie rozwiązany, część samolotów została sprzedana, część przekazana do muzeów, a część została postawiona na poligonie lotniczym w Nadarzycach gdzie posłużyły jako cele. Ostatecznie decyzją nr MON PF24/ORG z dnia 3 października 2000 podjęto decyzję o rozformowaniu 28. plm, pułk oficjalnie przeszedł do historii dnia 31 grudnia 2000. 
   
Emblematy 1. i 2. eskadry 28. plm
 
Emblematy 3. i 4. klucza z 2. eskadry 28. plm
 
Poczet dowódców 28. Pułku Lotnictwa Myśliwskiego :
 
 - mjr pil. Wasyl Krymski – 15.IX.1952 – 20.I.1953
 - mjr pil. Wiktor Iwoń – 21.I.1953 – 16.VIII.1953
 - kpt. pil. Rafał Bulak – 17.VIII.1953 – 10.II.1954
 - mjr pil. Czesław Dużyński – 11.II.1954 – 09.VII.1954
 - mjr pil. Roman Czajkowski – 11.VII.1954 – 06.XI.1955
 - kpt. pil. Józef Caputa – 07.XI.1955 – 08.VI.1956
 - ppłk pil. Jan Kamela – 09.VI.1956 – 10.IX.1961
 - mjr pil. Jerzy Figurski – 11.IX.1961 – 18.IX.1964
 - ppłk pil. Henryk Dańko – 19.IX.1964 – 19.II.1968
 - mjr pil. Marcin Kawczyński – 20.II.1968 – 18.VIII.1969
 - ppłk pil. Władysław Jędrych – 19.VIII.1969 – 30.III.1972
 - ppłk pil. Henryk Pietrzak – 31.III.1972 – 19.III.1977
 - ppłk pil. Janusz Dorożyński – 20.III.1977 – 17.II.1983
 - ppłk pil. Bogdan Sokołowski – 18.II.1983 – 26.IX.1986
 - ppłk pil. Franciszek Klimczuk – 27.IX.1986 – 09.IV.1991
 - mjr pil. Ryszard Bruździak – 10.IV.1991 – 16.V.1996
 - ppłk pil. Ireneusz Bijata – 17.V.1996 – 28.II.1998
 - ppłk pil. Bogdan Wójcik – 29.II.1998 – 31.XII.2000
 
 W latach istnienia pułk użytkował następujące samoloty:
 
 - MiG-23MF o numerach bocznych 120,121,122,139,140,141,145,146,147,148,149,150 dostarczone w roku 1979
 - MiG-23MF o numerach bocznych 455,456,457,458,459,460,461,001,005,007,010,012 dostarczone w roku 1981
 - MiG-23MF o numerach bocznych 050,062,065,101,102,105,110,115,117,021,152,153 dostarczone w roku 1982
 - MiG-23UB o numerach bocznych 845,846 (rok 1979), 850,842,844 (rok 1981), 831 (rok 1982)
 
MiG-23MF
 
MiG-23MF 

© Copyright by www.jednostki-wojskowe.pl   Wszystkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie i publikowanie w całości oraz w części bez zgody autora zabronione. Wszystkie teksty, artykuły, fotografie, oraz pozostałe materiały zamieszczone na stronie www.jednostki-wojskowe.pl objęte są prawami autorskimi.

 

Zasady Rekrutacji do SPWL

ZASADY REKRUTACJI DO SZKÓŁ PODOFICERSKICH WOJSK LĄDOWYCH

 

Zgodnie z Rozporządzeniem MON z dnia 31 marca 2004 roku w sprawie służby wojskowej kandydatów na żołnierzy zawodowych do Szkoły Podoficerskiej może ubiegać się osoba:
 

·         niekarana sądownie;

·         posiadająca wyłącznie obywatelstwo polskie;

·         posiadająca odpowiednią zdolność fizyczną i psychiczną do pełnienia zawodowej służby wojskowej;

·         ukończone osiemnaście lat;

·         maturę.

Kandydat ubiegający się o powołanie do służby kandydackiej składa do 31 maja danego roku, wniosek bezpośrednio do Komendanta Szkoły Podoficerskiej dołączając dokumenty:
 

·         świadectwo dojrzałości (doręczyć nie później niż w dniu rozpoczęcia egzaminów);

·         życiorys;

·         zaświadczenie o niekaralności;

·         odpis skrócony aktu urodzenia;

·         orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej;

·         zaświadczenie z wojskowej poradni psychologicznej;

·         kserokopię prawa jazdy kat. „B"

 

Żołnierze odbywający zasadniczą służbę wojskową (bez nadterminowej) ubiegający się o powołanie do służby kandydackiej składają wniosek do Komendanta Szkoły Podoficerskiej, w terminie do 31 maja danego roku za pośrednictwem dowódcy jednostki. Dowódca jednostki wojskowej w stosunku do kandydata ubiegającego się o powołanie do Szkoły Podoficerskiej Wojsk Lądowych:
- kieruje do wojskowej komisji lekarskiej i wojskowej pracowni psychologicznej;

- przesyła do komendanta orzeczenie oraz opinię z wojskowej komisji lekarskiej i wojskowej pracowni psychologicznej wraz z posiadanymi dokumentami ewidencyjnymi osoby;

- kieruje żołnierzy na egzaminy wstępne do Szkoły Podoficerskiej. 

Osoba ze środowiska cywilnego ubiegająca się o powołanie do służby kandydackiej składa w terminie do 31 maja danego roku wniosek bezpośrednio do Komendanta Szkoły Podoficerskiej. Komendant WKU w stosunku do kandydata ze środowiska cywilnego ubiegającego się o powołanie do Szkoły Podoficerskiej Wojsk Lądowych:
- kieruje do wojskowej komisji lekarskiej i wojskowej pracowni psychologicznej;
- przesyła do komendanta orzeczenie oraz opinię z wojskowej komisji lekarskiej i wojskowej pracowni psychologicznej wraz z posiadanymi dokumentami ewidencyjnymi osoby;

Egzaminy do Szkół Podoficerskich odbywają się w terminie letnim. Egzamin będzie obejmował następujące zagadnienia:

- sprawdzian z wychowania fizycznego;
- test z języka angielskiego;
- rozmowa kwalifikacyjna.

Egzaminy do Szkół Podoficerskich będzie odbywał się w dwóch etapach.

I etap  - egzamin z wychowania fizycznego

II etap – test z języka angielskiego oraz rozmowa kwalifikacyjna

Kandydat, który nie otrzyma oceny egzaminów z wychowania fizycznego nie zostanie dopuszczony do II etapu.

 

Zasady punktowania podczas egzaminów do Szkół Podoficerskich Wojsk Lądowych:

- wychowanie fizyczne – 100 punktów
- test ze znajomości języka angielskiego – 75 punktów
- rozmowa kwalifikacyjna – 25 punktów
Łącznie kandydat do Szkoły Podoficerskiej Wojsk Lądowych może uzyskać maksymalnie 200 punktów.

Szkolenie w Szkołach Podoficerskich Wojsk Lądowych trwa:
- 11 miesięcy – dla kandydatów ze środowiska cywilnego
- 10 miesięcy – dla żołnierzy zasadniczej służby wojskowej i żołnierzy rezerwy

Żołnierze nadterminowi zasadniczej służby wojskowej będą kierowani na 3-mięsięczne kursy podoficerskie tak jak szeregowi zawodowi wg oddzielnego trybu. 
 

ZASADY OCENIANIA PUNKTACJI EGZAMINÓW WSTĘPNYCH Z WYCHOWANIA FIZYCZNEGO

 

Egzamin z wychowania fizycznego ma na celu sprawdzenie sprawności fizycznej kandydatów na podoficerów, której odpowiedni poziom jest jedna z podstawowych cech sprawnego i profesjonalnego działania podoficera Wojsk Lądowych i bardzo istotnym elementem dostosowania do trudów służby żołnierza zawodowego.
W ramach sprawdzianu z wychowania fizycznego kandydat przystępuje do 4 prób testowych w trzech działach:

Dział wytrzymałość
- bieg na 1000 m dla kandydatek
- marszobieg na 3000 m dla kandydatów

Dział siła
- uginanie ramion w podporze przodem na ławeczce dla kandydatek
- podciąganie na drążku dla kandydatów
- skłony w przód dla wszystkich

Dział szybkość
- bieg zygzakiem (koperta) dla kandydatek
- bieg wahadłowy 10x10 dla kandydatów

 

Oceny i punktacja egzaminu z wychowania fizycznego
Kandydat do Szkoły Podoficerskiej Wojsk Lądowych z egzaminu z wychowania fizycznego maksymalnie może uzyskać 100 punktów w tym:
- z działu wytrzymałość – 20 punktów
- z działu siła – 40 punktów
- z działu szybkość – 20 punktów
   - za ocenę bardzo dobrą – 20 punktów
   - za ocenę dobrą - 15 punktów
   - za ocenę dostateczną – 10 punktów
   - za ocenę niedostateczną – 0 punktów

Dodatkowo za ocenę ogólna z trzech działów kandydat/kandydatka otrzymuje:
- 20 punktów za ocenę bardzo dobrą (średnia z 3 działów powyżej 4,51)
- 15 punktów za ocenę dobrą (średnia z 3 działów od 3,51 do 4,50)
- 5 punktów za ocenę dostateczną (średnia z 3 działów od 2,51 do 3,50)


UWAGA

Uzyskanie oceny niedostatecznej z dwóch działów skutkuje oceną niedostateczną z wychowania fizycznego, a to oznacza dyskwalifikację.
Uzyskanie oceny niedostatecznej z biegu na 1000 m (dla kandydatek do SP) lub marszobiegu na 3000 m (dla kandydatów do SP) skutkuje tym, ze ogólna ocena z wychowania fizycznego nie może być wyższa niż dostateczna.

 

Normy z wychowania fizycznego dla kandydatów do Szkół Podoficerskich Wojsk Lądowych w roku szkolnym 2008/2009.

Motoryka

Ćwiczenia

Jednostka miary

Grupy wiekowe

Ocena

5

4

3

Wytrzymałość

Marszobieg na 3000m

min.

do 25

12,30

13,30

14,40

26-30

12,45

13,45

15,00

31-35

13,00

14,00

15,15

36-40

13,40

14,30

15,45

Siła

Podciąganie na drążku

ilość

do 25

12

10

8

26-30

10

8

6

31-35

8

6

4

36-40

6

4

3

Skłony w przód -2 min.

do 25

65

60

55

26-30

60

55

50

31-35

55

50

45

36-40

50

45

40

Szybkość

Bieg wahadłowy 10×10

sek.

do 25

29,4

30,4

31,6

26-30

29,6

30,6

31,8

31-35

29,8

30,8

32,0

36-40

30,2

31,2

32,4

 

Normy z wychowania fizycznego dla kandydatek do Szkół Podoficerskich Wojsk Lądowych w roku szkolnym 2008/2009.

Motoryka

Ćwiczenia

Jednostka miary

Grupy wiekowe

Ocena

5

4

3

Wytrzymałość

Bieg na

1000 m

min.

do 25

4,15

4,45

5,30

26-30

4,30

5,00

5,45

31-35

4,45

5,15

6,00

36-40

5,15

5,45

6,30

Siła

Uginanie ramion w podporze przodem na ławeczce

ilość

do 25

40

28

20

26-30

36

26

18

31-35

32

24

16

36-40

26

22

14

Skłony w przód -2 min.

do 25

46

40

35

26-30

44

39

34

31-35

43

38

33

36-40

40

36

29

Szybkość

Bieg zygzakiem

sek.

do 25

25,5

26,5

27,5

26-30

26,0

27,0

28,0

31-35

26,5

27,5

28,5

36-40

28,0

29,0

30,0

        

 

Polecamy

Please publish modules in offcanvas position.